ในฐานะกองเชียร์ทีมชาติไทยคนนึง ความรู้สึก ตอนรู้ผลจับสลากฟุตบอลโลกรอบคัดเลือก...
เจอทีมโถ1คือ UAE ก็คิดว่าเราโชคดีที่เจอทีมโถ1 ที่อ่อนกว่าสายอื่นๆ...
โถ2 เจอเวียดนาม ก็คิดว่าโชคดีเจอโถ2 ที่อ่อนกว่าสายอื่นๆ...
โถ4 เจอมาเลเซีย ทีมอาเซียนที่คุ้นเคย รู้เขารู้เรา ก็คิดว่าโชคดีที่ได้เจอ...
โถ5 เจออินโดนีเซีย ทีมอาเซียนอีกทีมที่เพิ่งฟื้นจากที่โดนฟีฟ่าแบน(ในช่วงนั้น) ก็คิดว่าสบายแล้วไทยแลนด์...
ได้ชิงดำวัดเข้ารอบกับ UAE แน่ๆ......
แต่พอมาถึง ณ เวลานี้ ทั้งอายและเศร้า เราตกรอบ จบที่4 แบบไม่มีทรงอะไรเลย แข่ง3นัดมี1แต้ม....
ทั้งหมดทั้งมวล งานนี้ผมโทษโค้ชนิชิโนะ มาเป็นที่1 , สมาคมฯมาเป็นที่2 ล่ะครับ...
- โค้ช แกติดสไตล์ประมาท ทำงานแบบชิวๆมากไป ก่อนนี้ก็กลับญี่ปุ่นนานและบ่อยเกิน ไม่รู้จักนักบอลไทยดีพอ นักเตะหยุดว่าง ห่างจากการรวมตัว การซ้อมนานเกินไปร่วม2เดือนเลยมั้งหลังจบไทยลึค...
จนป่านนี้นักเตะยังดูสภาพไม่ฟิต ไม่วิ่ง ไม่ต่อเนื่อง เล่นก็เหมือนต่างคนต่างเล่น ไม่ได้มีการประสานงานที่ดีเลย การจัดตัวก็ขัดใจมาก คนดูรู้ ใครเล่นดีไม่ดี ใครบ่อน้ำมัน แต่โค้ชไม่รู้...
แถมดันทุรังจัดตัวลงสนามอีกต่างหาก... เอานักเตะไป42คน อุ่นเครื่อง3ครั้ง เตะจริง3ครั้ง ใครเป็นแกนหลักบ้างยังไม่รู้เลย ตอนแรกนึกว่าโค้ชคงมีแผน เอาเข้าจริงไม่มีแผนสักนิด แพ้กับเสมออุ่นเครื่องมา เลยรู้ว่าพอเล่นจริงก็พอกัน...
- สมาคมฯ โม้มากเกินไป ทำไม่ได้สักอย่างที่โม้ไว้.... ให้อิสระกับโค้ชมากเกิน ไม่กดดัน ไม่จ้ำจี้จำไช ทั้งที่ดูจากแต้ม สมาคมฯควรคาดหวังให้มากกว่านี้...การเอานักเตะไป42คน แต่ยังเลือกตัวหลักๆไม่ได้เลย มันบ่งบอกถึงเรื่องการเอาใจใส่ และการไม่รู้จักนักเตะของตัวเองแล้วครับ สมาคมฯต้องกดดันแกบ้าง จ้างก็แพง แถมรูปแบบการเล่น หรือสไตล์ก็คงไม่ได้ไปวางแนวทาง หรือบอกอะไรกับโค้ช เลยผลออกมาสะเปะสะปะ เละเทะ แม้แต่กองเชียร์ยังไม่รู้เลยว่า นักเตะมันเล่นกันยังไง....
ส่วนตอนนี้ เริ่มคิดวางแผนการแนวทางในการเล่นเอเชี่ยน คัพ ได้ล่ะครับ มีเป้าหมายอย่างไร กำหนดให้ชัดเจน จะใช้โค้ชเก่าหรือใหม่ ชี้ชัดได้เลย จะได้เตรียมทีมแต่เนิ่นๆ เป็นระยะๆ ตอนนี้เราอยู่ในฐานะทีมอ่อนทีมนึงครับ เตรียมทีมเท่าๆชาติอื่น คงทำได้ไม่ดีแน่ๆ
ความรู้สึกตอนจับสลากรอบคัดเลือกฟุตบอลโลก ผมมีความรู้สึกว่าเราโชคดีมาก...แต่ตอนนี้ ทั้งอายมาก เศร้ามาก
เจอทีมโถ1คือ UAE ก็คิดว่าเราโชคดีที่เจอทีมโถ1 ที่อ่อนกว่าสายอื่นๆ...
โถ2 เจอเวียดนาม ก็คิดว่าโชคดีเจอโถ2 ที่อ่อนกว่าสายอื่นๆ...
โถ4 เจอมาเลเซีย ทีมอาเซียนที่คุ้นเคย รู้เขารู้เรา ก็คิดว่าโชคดีที่ได้เจอ...
โถ5 เจออินโดนีเซีย ทีมอาเซียนอีกทีมที่เพิ่งฟื้นจากที่โดนฟีฟ่าแบน(ในช่วงนั้น) ก็คิดว่าสบายแล้วไทยแลนด์...
ได้ชิงดำวัดเข้ารอบกับ UAE แน่ๆ......
แต่พอมาถึง ณ เวลานี้ ทั้งอายและเศร้า เราตกรอบ จบที่4 แบบไม่มีทรงอะไรเลย แข่ง3นัดมี1แต้ม....
ทั้งหมดทั้งมวล งานนี้ผมโทษโค้ชนิชิโนะ มาเป็นที่1 , สมาคมฯมาเป็นที่2 ล่ะครับ...
- โค้ช แกติดสไตล์ประมาท ทำงานแบบชิวๆมากไป ก่อนนี้ก็กลับญี่ปุ่นนานและบ่อยเกิน ไม่รู้จักนักบอลไทยดีพอ นักเตะหยุดว่าง ห่างจากการรวมตัว การซ้อมนานเกินไปร่วม2เดือนเลยมั้งหลังจบไทยลึค...
จนป่านนี้นักเตะยังดูสภาพไม่ฟิต ไม่วิ่ง ไม่ต่อเนื่อง เล่นก็เหมือนต่างคนต่างเล่น ไม่ได้มีการประสานงานที่ดีเลย การจัดตัวก็ขัดใจมาก คนดูรู้ ใครเล่นดีไม่ดี ใครบ่อน้ำมัน แต่โค้ชไม่รู้...
แถมดันทุรังจัดตัวลงสนามอีกต่างหาก... เอานักเตะไป42คน อุ่นเครื่อง3ครั้ง เตะจริง3ครั้ง ใครเป็นแกนหลักบ้างยังไม่รู้เลย ตอนแรกนึกว่าโค้ชคงมีแผน เอาเข้าจริงไม่มีแผนสักนิด แพ้กับเสมออุ่นเครื่องมา เลยรู้ว่าพอเล่นจริงก็พอกัน...
- สมาคมฯ โม้มากเกินไป ทำไม่ได้สักอย่างที่โม้ไว้.... ให้อิสระกับโค้ชมากเกิน ไม่กดดัน ไม่จ้ำจี้จำไช ทั้งที่ดูจากแต้ม สมาคมฯควรคาดหวังให้มากกว่านี้...การเอานักเตะไป42คน แต่ยังเลือกตัวหลักๆไม่ได้เลย มันบ่งบอกถึงเรื่องการเอาใจใส่ และการไม่รู้จักนักเตะของตัวเองแล้วครับ สมาคมฯต้องกดดันแกบ้าง จ้างก็แพง แถมรูปแบบการเล่น หรือสไตล์ก็คงไม่ได้ไปวางแนวทาง หรือบอกอะไรกับโค้ช เลยผลออกมาสะเปะสะปะ เละเทะ แม้แต่กองเชียร์ยังไม่รู้เลยว่า นักเตะมันเล่นกันยังไง....
ส่วนตอนนี้ เริ่มคิดวางแผนการแนวทางในการเล่นเอเชี่ยน คัพ ได้ล่ะครับ มีเป้าหมายอย่างไร กำหนดให้ชัดเจน จะใช้โค้ชเก่าหรือใหม่ ชี้ชัดได้เลย จะได้เตรียมทีมแต่เนิ่นๆ เป็นระยะๆ ตอนนี้เราอยู่ในฐานะทีมอ่อนทีมนึงครับ เตรียมทีมเท่าๆชาติอื่น คงทำได้ไม่ดีแน่ๆ