สวัสดีครับผมอายุ18เมื่อตอนม.ต้นผมเคยเป็นเด็กเกเรไม่ตั้งใจเรียนคนนึง ตอนขึ้นม.3โดนไล่ออกก่อนออกมีติด0ตั้ง14ตัวแหนะ55 แต่มีแฟนคอยช่วยแก้ต้องขอบคุณแฟนผมจริงๆ แล้วผมก็ไปต่อรร.วัดแถวบ้านก็เกือบไม่จบเหมือนเดิมต้องขอบคุณเพื่อนที่ไปขอร้องครูให้พอจบผมก็ไปต่อปวช.ที่เทคนิคในจังหวัดเข้าไปปีแรกเทอมแรกก็เกเรตามเพื่อนเช่นเคยจนต้องลาออกก่อนเลย555 แล้วพออยู่บ้านได้สักพักใหญ่ๆก็คิด(เอาวะปีหน้าสมัครเข้าเทคนิคใหม่อยู่บ้านน่าเบื่อวะ) แล้วปีถัดไปก็สมัครแผนกช่างกลโรงงานพอเปิดเทอมก็เรียนไปตามปกติก่อนจบเทอม1มันก็เกิดเรื่องอีกแล้วผมกำลังขันน็อตที่เครื่องกลึงไม่รู้ว่าเพื่อนๆที่น่ารักของผมหรือเสื้อช้อปของผมมันไปสวิตช์เปิดเครื่องจนประแจ(หรือที่ขันน็อตอะแหละ) มันตีนิ้วของผมเลือดสาดเต็มพื้นไปหมดหน้าก็มืดล้มทั้งยืนอาจารย์กับเพื่อนที่เป็นอาสากู้ภัยก็พาผมไปโรงพยาบาลผมนี้ปวดจนร้องไห้ซบไหล่เพื่อน(ผมนี้เขินเลย) พอไปเอกซเรย์ก็เลยรู้ว่ากระดูกปลายนิ้วโป้งแตก แล้วผมก็หยุดพักฟื้นร่างกายอยู่ที่บ้านหลายวัน555 แต่ว่ามีอาจาร์คนนึงไม่ให้ผมผ่านวิชาเขาเพราะว่าขาดเรียนเวรแล้วงานก็ค้างเยอะ แล้วตอนนั้นผมก็ท้อเลยเข็ดก็เข็ดท้อก็ท้อเลยตัดสินใจลาออก(อีกแล้ว555) แล้วไปเรียนกศน.จนจบ ชีวิตผมเจอะไรแย่ๆมาเยอะเลยทั้งเรื่องพ่อแม่ทั้งเรื่องคนที่รักตายทั้งเรื่องการเงินทุกวันนี้ยังท้ออยู่เลยแต่ผมจะสู้ต่อ(ปัญหาชีวิตเยอะมากๆ) ช่วงที่เรียนกศน.ผมคิดได้แล้วครับอนาคตผมไม่ได้มีแค่นี้ไม่มีคนมาคอยช่วยเหลือผมได้ตลอดแบบนี้

เข้าเรื่องเลยนะครับผมกำลังคิดต่อม.รามคณะสื่อสารมวลชนปี64 ผมอยากรู้ครับว่าคนยังผมเนี้ยเรียนไม่เก่งต้องเลือกแนวทางวิชาแบบไหนถึงจะไปรอดผมรู้ว่ามันขึ้นอยู่กับความตั้งใจของผมอยากให้ทุกคนเสนอแนวทางให้หน่อยครับเช่นวิชาที่ไม่ยากจนเกินไปเรียนยังไงให้จบแน่นอนครับ