โตมากับแม่ที่ขี้ขลาด ขี้โวยวาย กลัวจนเกิดเหตุ ไม่มีพลังบวกในชีวิตเลยค่ะ

แม่เราเป็นห่วงจนเกินเหตุ ไม่ยอมให้เราทำอะไรเลยตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้อายุ 20 แล้วค่ะ

เราอยากได้จักรยาน ไม่ซื้อให้ เพราะบ้านติดถนนใหญ่ กลัวเราขี่ออกไปโดนรถชนตาย
มอเตอร์ไซต์ยิ่งแล้วไปกันใหญ่ อย่าฝันว่าจะซื้อให้ รถยนต์ก็มี 2 คัน ไม่ยอมสอนเราขับ
เค้าบอกว่ากลัวเราเกิดอุบัติเหตุ จนเราต้องแอบไปเรียนขับรถ ด้วยเงินเก็บเราเอง

สอบได้ใบขัขขี่มาแล้ว หวังว่าแม่จะอนุญาตให้เรานำรถไปขับบ้าง ก็ไม่ให้อยู่ดี เพราะหวงรถ
จะไปค้างบ้านเพื่อน จะไปเที่ยวโน่นนี่ แม่ไม่ให้ไปทั้งนั้น กลัวนั่นกลัวนี่ กลัวเราเป็นอะไร

จนทุกวันนี้เราแทบไม่มีเพื่อน วันหยุดได้แต่อยู่บ้านกับแม่ ที่คุยแต่เรื่องเครียดๆ
เราอยากทำกับข้าวเอง ก็ไม่ยอมให้ทำ บอกว่าเราขี้ลืม กลัวลืมปิดแก๊ส ทำไฟไหม้บ้าน
โน่นก็ห้าม นี่ก็ห้าม จนเราจะประสาทรับประทานแล้ว จนตอนนี้ไม่อยากจะคุยด้วย

อยู่ใกล้แม่แล้วเราอึดอัด จิตตก กลัวเค้าจะด่าว่าเรา เหมือนเค้าจะดูดพลังจากตัวเราไปเลยค่ะ
อยู่ใกล้แล้วท้อแท้ หมดแรง ไม่มีแรงบันดาลใจ ไม่มีพลังด้านบวกให้เราแม้แต่น้อย
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 13
วิจารณ์ตรงๆนะ

จักรยานไม่ซื้อให้เพราะติดถนนใหญ่ >> อันนี้จริงๆจะซื้อก็ซื้อได้ แต่ให้ขี่เล่นภายในบ้านหรือตามสวนสาธารณะ ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าทำไมแม่คุณถึงไม่ซื้อให้ อาจไม่มีเวลาพาไป? ถ้าตัดเรื่องติดถนนใหญ่ออกไปยังจะซื้อให้มั้ย?

ไม่สอนขับรถ >> ไม่ใช่ทุกคนขับเป็นแล้วจะสอนเป็นค่ะ เราก็ให้แฟนไปเรียนจากรร.เอง เราไม่สอนให้เพราะคงไม่ดีเท่ามืออาชีพ

ไม่ยอมให้ยืมรถ >> อันนี้แล้วแต่บ้านใครบ้านมัน แต่บ้านเรายืมกันได้หมด ไม่หวง เพราะมีประกันชั้น 1 และถ้ายังขับไม่แข็งจะนั่งไปเป็นเพื่อนด้วย ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าคุณขับไม่แข็งแล้วจะขับคนเดียว? หรือรถไม่ใช่ประกันชั้น1?

ไม่ยอมให้ไปนอนบ้านเพื่อน >> ถ้าอายุบรรลุนิติภาวะแล้วยังไม่ยอม อันนี้เราว่าแปลก

ห้ามทำอาหาร กลัวไฟไหม้บ้าน >> อันนี้คือโคตรแปลก

สรุปคือบางอย่างเข้าใจที่แม่คุณทำ แต่บางอย่างก็แปลกจริงๆ และยิ่งแปลกใจที่บางคห.เอาโรคซึมเศร้าของจขกท.มาโจมตี ลองเปิดใจอ่านทีละประเด็นมั้ยคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่