ละครแนวนี้ของสถานี ส่วนใหญ่ต้องมีส่วนหนึ่งของผู้ผลิตเป็นผู้หญิง
ไม่ผู้จัด ผู้กำกับ หรือ คนเขียนบท ต้องมีสักคนในงานผลิตนั้นเป็นผู้หญิง
แต่เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่กระบวนการผลิตเป็นผู้ชายทั้งหมด
ก็เป็นที่น่าสนใจ และท้าทาย ว่าพวกเขาจะทำออกมาเป็นแบบไหน
 
งานละครแฝดสำหรับผู้จัดไม่ใช่ครั้งแรก เพราะเคยทำตั้งแต่กิ่งแก้วกาฝาก
นอกจากร่วมกันดัดแปลงเนื้อเรื่องเป็นไปตามความต้องการแล้ว
เทคนิคละครแฝดก็เป็นสิ่งที่เขานำเสนอได้น่าสนใจ อาจจะไม่หวือหวามาก
แต่ก็ทำให้หลงไปว่า คิมเบอร์ลี่เหมือนมีสองคนจริง ๆ ที่จับต้องได้ ในช่วงเวลาที่ดู
แม้มันอาจจะสะดุดตรงสแตนอินด้านหลังบางครั้ง อาจจะไม่คล้ายคิมเท่าที่ควร
เรื่องนี้ทำให้คนดูเห็นคิมเบอร์ลีสวยกว่าทุกเรื่อง เหมือนผู้ชายมองผู้หญิงสวย
งานภาพเรื่องนี้มีความชัดเจนแง่โทนอารมณ์ที่ตัดกันชัดเจน ทั้งความสว่างและมืดมน
มีคนชอบและเข้าใจ แต่ก็รู้สึกมันมัวเกินแนวละครไปไหม ซึ่งก็รวมถึงการออกแบบตัวละคร
จากงานดัดแปลงบทโทรทัศน์ที่ออกแบบให้ตัวละครมีพัฒนาการ ต่างกันเหมือน ขาวดำ
จนหลายคนคิดว่าตัวละครแบนเกินไป ทั้งที่ตัวละครสองตัวก็จะมีพัฒนาการที่เปลี่ยนไป
การสร้างสถานการณ์ในเรื่องก็มีตามขนบละครแบบนี้ บทโทรทัศน์เรื่องนี้ถ้าเทียบกับ
เรื่องก่อน ๆ ที่เขาเคยเขียน  สองเสน่หาไม่ได้เขียนหลุดประเด็นจนหาอะไรไม่เจอ
คือพยายามหาประเด็นจากเรื่อง สร้างตัวละครให้มีมิติ ไม่ได้คิดจะให้แย่งผู้ชายกันอย่างเดียว
แต่ด้วยแนวนี้มันจะมีการเร้าอารมณ์ด้วยบทสนทนา หรือต้องมีวลีเด็ด คำคมในละคร
ซึ่งเรื่องนี้ไม่ได้มีอะไรแบบนั้น ดำเนินไปตามบทสนทนาที่เป็นไป ไม่มีทีเด็ด
จนบางทีมันก็ราบเรียบเกินแนวละครไปบ้าง ส่งผลไปถึงผู้กำกับที่กำกับ
ละครแนวนื้ตั้งแต่ทำเรื่องแรงหึง ฉะนั้นประสบการณ์ทำละครแฝดมีมากมายอยู่แล้ว
การกำกับความแตกต่างของตัวละครได้ชัดเจน การปรับนักแสดงให้เป็นไปตามตัวละคร
ได้อย่างเต็มร้อยอย่าง เดือนหยาด บุษบาหรือเป้ ไม่ได้สร้างความกังขาในตัวผู้กำกับที่มีประสบการณ์
บางฉากก็เกินความคาดหมาย โดยเฉพาะวาริธและพิลาษลักษณ์ที่ดูมีชีวิตชีวาดีมาก
กำกับได้เข้ากับยุคสมัยไม่ได้ยึดติดขนบเกินไป แต่ด้วยความชินตาละครแนวนี้
ถ้าผู้กำกับผู้หญิงเราจะเห็นอะไรที่มันชุ่มฉ่ำกว่านี้ อาจจะดึงอารมณ์ร่วมไปกับคนดูได้มากกว่านี้
แต่เรื่องนี้ในบางฉากคิดว่าถ้ามีอีกสักนิดจะดีมาก เลยแค่สนุกดีแล้วผ่านไป
บางฉากสามารถเล่าเรื่องให้นานกว่านี้ได้ บางฉากสามารถลดออกได้เพราะมันไม่จำเป็น
พอละครออกอากาศไปมันเลยทั้งความน่าสนุกและไม่น่าสนุกปนไปปนมาจนไม่ติดตามได้ตลอด
 
สองเสน่หาในมุมมองผู้ชายฉบับนี้จึงมีความแตกต่างแบบที่คิด
เราได้เห็นความสวย ความมีเสน่ห์จากนักแสดงไปสู่ตัวละคร ทั้งงานภาพและงานแสดง
มีสิ่งที่แตกต่างและดูเลื่อนไหลไปและไม่ได้ดูจงใจเอามันส์ 
แต่ก็ยังขาดอรรถรสแบบความคุ้นเคยของคนดูเคยดูละครแบบนี้ในบางช่วง
และยังไม่ดึงใจให้คนดูต้องติดตาม และกำแพงของละครภาพจำสูง
ทำให้เรื่องนี้ต้องมีจุดที่น่าชื่นชมจุดและยังมีจุดผู้ผลิตยังต้องปรับปรุงต่อไป