ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าเรากับแฟนอายุห่างกัน 16 ปี เราเด็กกว่าค่ะ
ก่อนหน้านี้เคยมีแฟนที่ไม่สนใจเราเลย ปล่อยปละละเลย แถมยังไม่ค่อยนึกถึงอนาคตร่วมกันด้วย
เราเลยกลายเป็นคนที่เคยชินกับการทำอะไรคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปเที่ยวคนเดียว และรักความเป็นส่วนตัวมาก
แต่พอมาเจอพี่คนนี้ ตามใจมาก เอาใจใส่มาก มองภาพอนาคตร่วมกันได้เร็วมากกกกก เลยกลายเป็นว่าเราชอบพี่เขาเร็ว
เหมือนเจอคนที่รออยู่เลย สปาร์คเร็ว รักเร็วไปหมด ลืมคิดไปตอนนั้นว่าตัวเองเคยชินกับการอยู่คนเดียวไปแล้ว
แบบเพิ่งคบกันได้ประมาณ 3 เดือน ก็เริ่มมาลองอยู่ด้วยกันเพราะคุยกันเรื่องแต่งงานอะไรแล้ว
คือด้วยความที่พี่เขาพร้อมหมดแล้วด้วยค่ะ พี่เขามีลูกติด 2 คน อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ มีพ่อแม่พี่เขาและลูกเขาอีก 2 คน
พอเริ่มอยู่ด้วยกันก็พบปัญหานิดหน่อยจุกจิกตามประสาครอบครัวใหญ่ แต่เรื่องที่เริ่มเกิดความอึดอัดมากเลยคือ
พี่เขาเป็นคนคลั่งรักมาก เราก็เป็นนะ แต่พี่เขามากจริง มากเกินไป
ทุกวันจะต้องนอนกอด คือเราชินกับการนอนหงายท่าสบาย พอมานอนกอด ปวดหลังปวดคอไปหมด เคยคุยแล้วเขาก็ขำๆ แต่เราแอบจริงจังงะ
เรามีช่วงที่งดข้าวเย็น แต่เขาคือจะต้องกินข้าวด้วยทุกวัน ไม่กินด้วยกันก็จะมีน้อยใจ ตัดพ้อ แล้วก็ถ้าเพื่อนชวนไปไหน เราไม่ไปด้วยก็จะไม่ไป
กลายเป็นว่าทุกวันนี้พี่เขาไม่ออกไปไหนเลย อยู่แต่กะเรา แต่เรากลับอยากมีเวลาส่งนตัวบ้าง เช่นช่วงเวลาออกกำลังกายในห้อง ดูซีรีย์ที่อยากดู
คือตอนนี้มันตัวติดตลอดดด ไม่พอยังชอบคิดแทนเราด้วย เราอยากลาออกจากงาน ก็โทรไปขอบานผู้ใหญ่อีกที่นึงมาให้ ซึ่งไม่ถามเราเลยด้วยซ้ำ
ไม่ถามว่าเราชอบหรือเปล่าหรืออยากทำมั้ย ซึ่งรู้ว่าเพราะเขาหวังดี แต่คือเขาคิดแทนเราทุกเรื่องจริงๆ
ทุกวันเสาร์ เราจะอยากกลับบ้าน เขาก็ไมอยากให้กลับ พูดให้เราอยู่อย่างนุ้นอย่างนี้
เหตุการณ์ล่าสุด มีผู้ใหญ่ในวงการที่ทำงานเขา ซึ่งเราไม่ได้รู้จักมาก่อน มานัดพี่เขากินข้าว พี่เขามาโทรถามเราให้ไปด้วย
เราก็ไม่ไป เขาก็งั้นเขาก็ไม่ไป แล้วก็มาพูดตัดพ้อว่า นี่ผู้ใหญ่เลยนะ เขาอุตส่านัดมา ถ้าได้ไป คงได้คุยงานอะไรเยอะแยะบลาๆๆๆๆ
สุดท้ายเราก็เลยโอเค ไปก็ได้ ยอม สรุปพอไปถึง เราเหงามาก เราเป็นนั่งเป็นใครก็ไม่รู้อยู่ที่นั้น ไม่พอ พอเขารู้สึกว่าเราอึดอัด เขาก็บอกไปนั่งกับกลุ่มนั้นสิ
กลุ่มเด็กๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้รู้จักเหมือนกัน แล้วเรียกเด็กให้มาชวนเราไปนั่งด้วย ฟีลเราตอนนั้น
โคตรแบบ กุมาทำอะไรที่นี่วะ
อยากร้องไห้มากๆ แถมเขาก็คุยกันจนดึก เราต้องไปทำงานวันต่อไป เราก็บอกเขา กลายเป็นเหมือนเราทำบรรยากาศเสีย เขาต้องรีบกลับบ้านเพราะเรางี้
เช้าวันต่อมาเลยตัดสินใจบอกว่า อะไรแบบนี้หนูไม่ไปปล้วนะคะ ถ้ามีแต่เพื่อนๆ พี่เขา เราก็โอเคอยู่ แต่นี่ผู้ใหญ่ เราเข้าไม่ถูกจริงๆ
กลายเป็นว่าผิดใจกัน เขาน้อยใจกับคำพูดเรา เรามาทำงายแบบเฟลๆ โทรไปหาไม่รับบอกติดงาน ทักไปก็ไม่ค่อยตอบ
ทั้งหมดทั้งมวลคือพี่เขามีข้อดีข้อเสีย เราเองก็พยายามจะปรับอยู่ แต่อยากถามเพื่อนๆที่มีประสบการณ์แนวๆ เดียวกัน รับมือกับเหตุการณ์นี้ยังไงหรอคะ
คือบางทีเราอึดอัดจนเหมือนจะหายใจไม่ออกจริงๆ ค่ะ แง ขอขคุณที่อ่านจนจบและรับฟังนะคะ
แฟนตามติดมาก แถมคิดแทนให้ทุกอย่าง รู้สึกอึดอัดต้องปรับตัวยังไงคะ
ก่อนหน้านี้เคยมีแฟนที่ไม่สนใจเราเลย ปล่อยปละละเลย แถมยังไม่ค่อยนึกถึงอนาคตร่วมกันด้วย
เราเลยกลายเป็นคนที่เคยชินกับการทำอะไรคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปเที่ยวคนเดียว และรักความเป็นส่วนตัวมาก
แต่พอมาเจอพี่คนนี้ ตามใจมาก เอาใจใส่มาก มองภาพอนาคตร่วมกันได้เร็วมากกกกก เลยกลายเป็นว่าเราชอบพี่เขาเร็ว
เหมือนเจอคนที่รออยู่เลย สปาร์คเร็ว รักเร็วไปหมด ลืมคิดไปตอนนั้นว่าตัวเองเคยชินกับการอยู่คนเดียวไปแล้ว
แบบเพิ่งคบกันได้ประมาณ 3 เดือน ก็เริ่มมาลองอยู่ด้วยกันเพราะคุยกันเรื่องแต่งงานอะไรแล้ว
คือด้วยความที่พี่เขาพร้อมหมดแล้วด้วยค่ะ พี่เขามีลูกติด 2 คน อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ มีพ่อแม่พี่เขาและลูกเขาอีก 2 คน
พอเริ่มอยู่ด้วยกันก็พบปัญหานิดหน่อยจุกจิกตามประสาครอบครัวใหญ่ แต่เรื่องที่เริ่มเกิดความอึดอัดมากเลยคือ
พี่เขาเป็นคนคลั่งรักมาก เราก็เป็นนะ แต่พี่เขามากจริง มากเกินไป
ทุกวันจะต้องนอนกอด คือเราชินกับการนอนหงายท่าสบาย พอมานอนกอด ปวดหลังปวดคอไปหมด เคยคุยแล้วเขาก็ขำๆ แต่เราแอบจริงจังงะ
เรามีช่วงที่งดข้าวเย็น แต่เขาคือจะต้องกินข้าวด้วยทุกวัน ไม่กินด้วยกันก็จะมีน้อยใจ ตัดพ้อ แล้วก็ถ้าเพื่อนชวนไปไหน เราไม่ไปด้วยก็จะไม่ไป
กลายเป็นว่าทุกวันนี้พี่เขาไม่ออกไปไหนเลย อยู่แต่กะเรา แต่เรากลับอยากมีเวลาส่งนตัวบ้าง เช่นช่วงเวลาออกกำลังกายในห้อง ดูซีรีย์ที่อยากดู
คือตอนนี้มันตัวติดตลอดดด ไม่พอยังชอบคิดแทนเราด้วย เราอยากลาออกจากงาน ก็โทรไปขอบานผู้ใหญ่อีกที่นึงมาให้ ซึ่งไม่ถามเราเลยด้วยซ้ำ
ไม่ถามว่าเราชอบหรือเปล่าหรืออยากทำมั้ย ซึ่งรู้ว่าเพราะเขาหวังดี แต่คือเขาคิดแทนเราทุกเรื่องจริงๆ
ทุกวันเสาร์ เราจะอยากกลับบ้าน เขาก็ไมอยากให้กลับ พูดให้เราอยู่อย่างนุ้นอย่างนี้
เหตุการณ์ล่าสุด มีผู้ใหญ่ในวงการที่ทำงานเขา ซึ่งเราไม่ได้รู้จักมาก่อน มานัดพี่เขากินข้าว พี่เขามาโทรถามเราให้ไปด้วย
เราก็ไม่ไป เขาก็งั้นเขาก็ไม่ไป แล้วก็มาพูดตัดพ้อว่า นี่ผู้ใหญ่เลยนะ เขาอุตส่านัดมา ถ้าได้ไป คงได้คุยงานอะไรเยอะแยะบลาๆๆๆๆ
สุดท้ายเราก็เลยโอเค ไปก็ได้ ยอม สรุปพอไปถึง เราเหงามาก เราเป็นนั่งเป็นใครก็ไม่รู้อยู่ที่นั้น ไม่พอ พอเขารู้สึกว่าเราอึดอัด เขาก็บอกไปนั่งกับกลุ่มนั้นสิ
กลุ่มเด็กๆ ซึ่งเราก็ไม่ได้รู้จักเหมือนกัน แล้วเรียกเด็กให้มาชวนเราไปนั่งด้วย ฟีลเราตอนนั้น
อยากร้องไห้มากๆ แถมเขาก็คุยกันจนดึก เราต้องไปทำงานวันต่อไป เราก็บอกเขา กลายเป็นเหมือนเราทำบรรยากาศเสีย เขาต้องรีบกลับบ้านเพราะเรางี้
เช้าวันต่อมาเลยตัดสินใจบอกว่า อะไรแบบนี้หนูไม่ไปปล้วนะคะ ถ้ามีแต่เพื่อนๆ พี่เขา เราก็โอเคอยู่ แต่นี่ผู้ใหญ่ เราเข้าไม่ถูกจริงๆ
กลายเป็นว่าผิดใจกัน เขาน้อยใจกับคำพูดเรา เรามาทำงายแบบเฟลๆ โทรไปหาไม่รับบอกติดงาน ทักไปก็ไม่ค่อยตอบ
ทั้งหมดทั้งมวลคือพี่เขามีข้อดีข้อเสีย เราเองก็พยายามจะปรับอยู่ แต่อยากถามเพื่อนๆที่มีประสบการณ์แนวๆ เดียวกัน รับมือกับเหตุการณ์นี้ยังไงหรอคะ
คือบางทีเราอึดอัดจนเหมือนจะหายใจไม่ออกจริงๆ ค่ะ แง ขอขคุณที่อ่านจนจบและรับฟังนะคะ