ผมเป็นคนพื้นเพและอาศัยอยู่กทมมาตลอด เกษียนมาอยู่เชียงรายใกล้สามเหลี่ยมทองคำมาสี่ปีกว่ารู้สึกมีความมั่นคงในทุกด้านทีเดียว มีความเห็นเพิ่มเติมข้อสี่ดังนี้

-- หาที่ดินในหมู่บ้านชนบท ควรมีพื้นที่ให้เล่นปลูกพืชผักผลไม้ ดูผีเสื้อ หิงห้อยในหมู่บ้านชนบทน่าจะ 3-10 ไร่ เป็นพื้นที่ที่มีต้นไม้ใหญ่ ปัจจุบันมีสวนป่าใกล้ชุมชนมากมายประกาศขายในราคาไม่แพงซึ่งผมต้องใช้เวลาถึง20 ปีเพื่อเตรียมการนี้

-- ปัจจุบันความสดวกพื้นฐานของชีวิตแพร่กระจายไปทั่วตามหมู่บ้านในชนบทของไทยเป็นส่วนใหญ่แล้ว มี อสม ชมรมสว ..ดูแลกันอย่างใกล้ชิด ความปลอดภัย

-- ส่วนตัวไม่แนะนำให้อยู่ในตัวเมืองแม้อยู่ต่างจังหวัดก็ตาม เพราะปัจจุบันรูปแบบโครงสร้างสังคม เศรษฐิจในตัวจังหวัดไม่ได้แตกต่างจากกทมแล้ว จริงๆหลายอย่างแพงกว่า กทมด้วยซ้ำโดยเฉพาะตัวเลือกที่มีน้อยกว่า มลภาวะควันเสียงก็ไม่ต่างกัน

-- ความคิดที่จะย้ายไปอยู่ตจว ครั้งละนานๆ แม้ผมเองทำอยู่ เอาเข้าจริงๆ ไม่เวร์คเท่าไร เช่นเช่าบังกาโลที่เกาะลันตาเป็นเดือนหนีหมอกควันช่วงหน้าแล้ง ความรู้สึกแปลกแยกยังไงก็มี สู้บ้านเราที่มีของเล่นจะทิ้งจะขว้างไงก็ได้

-- กิจกรรมที่ทำอยู่ปัจจุบันกลางวันเพาะชำ  เสียบกิ่งไม้ แต่งกิ่งพุ่มทรงหลังเก็บเกี่ยวซึ่งมีให้ทำตลอดปี เลี้ยงผึ้ง  เย็นๆปั่นจักรยานรอบบึงใกล้หมู่บ้าน แวะซื้อผลไม้ริมทางในราคาหารสามจากเมืองใหญ่

พอค่ำๆก็เตรียมอาหาร กวนแยม ทำโยเกริ์ต คั่วถั่วเคี้ยวเล่น กินข้าว อาบน้ำนอนดูNetflix ฝันดี ริมชายป่ามีหิงห้อยบินพริบพรับราวเทพนิยาย(เมื่อก่อนคิดว่าเป็นเพียงจินตนาการ)

อุปสรรคอย่างเดียวที่ผมสอบถามจากเพื่อนรุ่นเดียวกันคือ "ความกลัว"