** ความคิดผมคนเดียวนะ เพื่อนๆอาจจะไม่เห็นด้วยก็ได้ **

ถ้าจารย์โนะ สามารถนำทีมบุกมาชนะยูเออีได้ถึงถิ่นจริงๆ (เอาชนะกลโกง กรรมการ เล่ห์เหลี่ยมต่างๆ) นั่นหมายความว่าจารย์โนะแกมีความชอบธรรมที่จะได้คุมทีมชาติไทยต่อ

แม้ว่านัดสุดท้าย อาจารย์แกจะสลับชุด จนไปแพ้มาเลย์ และตกรอบในที่สุด  แต่...มันคือนิมิตรหมายอันดีว่า ไทยเราพัฒนาขึ้นแล้วจริงๆ

ครั้งเดียวมันอาจจะฟลุ๊ค แต่2ครั้ง มันคือ ความสามารถ (เหมือนที่อินโดยิงเราได้ 2 ครั้ง ครั้งแรกอาจจะคิดว่า มันเป็นอุบัติเหตุ จังหวะมันได้  แต่...เมื่อมีครั้ง2 มันเลยทำให้รู้ว่านั่นคือความสามารถของเกมรับเราจริงๆ) การเอาชนะยูเออีก็เช่นกัน  นัดแรกที่ชนะในบ้าน อาจจะเป็นความโชคดี บางคนบอกฟลุ๊ค แต่...ถ้านัดนี้ไปเอาชนะยูเออีคาบ้านได้อีก  มันไม่ใช่ความฟลุ๊คอย่างแน่นอน  แต่มันคือความสามารถของอาจารย์   ถ้าผมจำไม่ผิดดูฟุตบอลไทยมา 25ปี  ไทยไม่เคยไปเอา 3 แต้ม ที่บ้านทีมตะวันออกกลางเกรดเอได้เลยสักครั้ง  ถ้าครั้งนี้ทำได้ เป็น3แต้มประวัติศาสตร์แน่นอน

แต่...ในทางกลับกัน ถ้าจารย์โนะแพ้ยูเออี  ต่อให้นัดสุดท้ายชนะมาเลย์ (ในสนามกลาง) มันก็ถือว่าทีมไทยไม่ได้พัฒนาขึ้นมาเลย  หนำซ้ำผลงานยังแย่กว่าเดิม ด้วยการเอาชนะทีมอาเซียนไม่ได้ด้วย  ถ้าผลงานมันออกมาแบบนี้  ก็ต้องบอกว่าจารย์โนะสอบตกอย่างสิ้นเชิงครับ 

** จุดเปลี่ยนของทีมชาติมันจึงอยู่ที่เกมกับยูเออี  ถ้าชนะยูเออีได้  ทีมไทยพัฒนาขึ้นจริงๆ (และที่เราตกรอบก็สามารถหาเหตุผลได้ว่า อาจารย์แกประมาทและประเมินทีมอาเซียนต่ำเกินไป)   แต่...ถ้าแพ้ยูเออีมา ก็ตัวใครตัวมัน  เพราะมันจะเป็นการตอกย้ำว่า ฟุตบอลไทยไม่ได้พัฒนาขึ้นมาเลย **

ป.ล. นัดยูเออีรู้กันครับ ว่าผลงานจะออกมารูปแบบไหน