เราอายุ17 ใช่ค่ะยังวัยรุ่น หนูคบกับแฟนมาตั้งแต่ม.ต้น เราคบกันมาสนิทกันมาทำอะไรด้วยกันหลายอย่างเป็นที่ปรึกษาให้กัน พอเริ่มมาม.ปลายเราเรียนวิทย์-คณิต มีเพื่อนสนิทคนนึงเป็นซึมเศร้า เราเรียนสายนี้ไม่ไหวค่ะทรมานมากมากสอบทีแทบร้อง อ่านเข้าหัวไม่ไหว เราเครียดกับหลายเรื่องไม่ว่าจะฐานะการเงินในบ้านที่เรากังวลว่าพ่อแม่จะส่งไหวมั้ย บวกกับแม่เราส่งเราเรียนคนเดียวทำงานบริษัทเอกชนร่อแร่ค่ะ มันเลยทำให้เราคิดมากหลายอย่างเราเริ่มรู้ว่สตัวเองซึมเศร้าตั้งแต่ขึ้นม.4 อะไรที่เป็นความสุขก็หายไป เราไม่เหมือนเดิมค่ะพักหลังๆเวลาเรามีอะไรก็จะปรึกษาแฟนหรือเพื่อน เพราะพ่อแม่โดยเฉพาะแม่ไม่ค่อยเข้าใจค่ะ เค้าไม่สนับสนุนเรื่องมีแฟน หรือไม่ค่อยเข้าใจปัญหายิบย่อยต่างๆเราเลยเลิกที่จะไม่คุยค่ะ เราไม่รู้จะอธิบายไงเลยค่ะ เรารู้สึกเหมือนไม่มีใครเข้าใจเพื่อนสนิทเค้าเข้าใจเรานะ แต่เราก็รู้สึกทุกข์อยู่ดี ล่าสุดเราทะเลาะกับแฟนว่าแฟนไม่เข้าใจเรา หลายรอบมากเลยค่ะ เราบอกว่าเค้าอะไม่เข้าใจ แต่แฟนบอกว่าเค้าเต็มที่แล้วจริงๆ(จริงคือเวลาเราแซดเรารู้สึกว่าเค้าเข้าไม่ถึงอะค่ะอาจจะเป็นเพราะความคาดหวังที่จะให้คนใกล้ตัวเราเข้าใจ) จะเลิกกันแต่ก็เรารู้สึกว่ามันไม่ควรจบด้วยเหตุผลแค่นี้ที่ผ่านมาเราแฮปปี้กันมากค่ะ เราคุยๆกันตอนแรกเค้าจะเลิกค่ะบอกว่าไม่ไหวที่เราเป็นแบบนี้เราก็โอเคจนเราแบบก็คิดว่าจะเลิกแต่ก็อยากคุยดีๆว่าแบบเราสองคนมาตกลงคุยกันว่าแบบชัวร์ๆสรุปคือเราทั้งคู่ยังคบกันค่ะ เราก็ถามว่าแน่ใจใช่มั้ยที่เราเป็นแบบนี้แล้วจะโอเคเพราะก่อนห้านี้เราแซดหนักมากแต่ไม่ได้บอกเค้าค่ะกลัวเค้ารำคาญ เค้าก็บอกว่าเค้าโอเคเคเาอยากทำให้เราดีขึ้นมีความสุขมากขึ้น แต่แบบเวลาเราอยู่คนเดียวเรารู้สึกหน่วงๆค่ะ เหมือนคนอกหักค่ะ เศร้าซึม อยากเลอกแต่ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอารมณ์เศร้าหรืออะไรเพราะที่ผ่านมามันก็ดีไปหมดเลยค่ะ

คำถามคือเราเป็นอะไรทหนือควรทำอย่างไรดีคะ

นี่เราก็มองๆว่าจะไปหาจิตแพทย์ค่ะ