อย่าพึ่งจะหมั่นไส้กันนะคะทุกคน คือว่าเรื่องที่เราจะเล่า เราไม่สามารถพูดกับใครได้อีกแล้ว เราจึงขอเล่าในนี้แทนเป็นการระบายนะคะ .....เราแนะนำตัวก่อน เราเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงอายุราว 20 กว่าๆเติบโตมาในกลุ่มครอบครัวที่มีแต่ผู้ชายเป็นจำนวนมาก ที่บ้านทำงานที่ใช้แรงงานจากลูกจ้างที่เป็นผู้ชาย เราเป็นลูกสาวคนเดียวค่ะ เราเรียนไกลบ้าน// เข้าเรื่องเลยนะ ก็คือ มีวันนึง คนที่ไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟส เขาทักมา เราก็เปิดดูว่าใคร เขาทักมาว่า "คิดถึงนะ เมื่อไหร่จะกลับบ้าน" อะไรทำนองนี้ค่ะ เราโคตรจะตกใจ ใครว่ะ!! เราเลยเปิดดู อ่อออออ คนที่ทำงาน ความรู้สึกตอนนั้นคือแบบ ตกใจมาก คิดว่า ทำไมเขาคิดกับเราแบบนี้ เรื่องนี้มันอาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่กับคนอื่นนะคะ แต่ว่าหนูอึดอัดมาก ยิ่งตอนนี้ปิดเทอม กลับบ้าน ตอนกลับบ้านแรกๆแทบไม่อยากมองหน้าเลยค่ะ (ตอนนี้บล๊อกเฟสเขาไปแล้ว เขาทักมาทุกวัน ทำนองเดิมๆ) แล้วปกติทุกวันเขาก็ทำงานของเขา เราก็ทำในส่วนของเรา ช่วยพ่อแม่ทำงาน เขาก็จะมีแอบมองเวลาพ่อแม่หนูไม่อยู่ เวลาหนูแต่งหน้า ทาครีม ที่กระจก เขาก็จะมองด้านหลัง ที่หนูเห็นเพราะว่าหนูเห็นเขาจากด้านหลัง กระจกมันสะท้อน แต่เขานะไม่รู้ เขาถึงได้มองอยู่อย่างนั้น  พูดไปยิ้มไปอะไรบ้าง หนูหงุดหงิดมากกก หนูไม่ชอบเขาเลย ตั้งแต่เขาทักมาแบบนั้น รู้สึกว่ามันล่วงเกินกันอะไรแบบนี้ หนูก็ไม่รู้ว่าเขาแอบโรคจิตหรือคลั่งรักอะไรรึเปล่า หนูงงมาก ไม่เคยคุยกันเลย แต่เป็นถึงขนาดนี้เลยรึ!!!
ปล. หนูไม่ค่อยรู้จักเขาหรอกค่ะ ไม่ได้อยากจะว่าขนาดนั้น หนูเก็บความรู้สึกไว้ข้างในนะคะ  พ่อแม่ไม่รู้ +ลักษณะภายนอกเขา บุคลิกเขาค่อนข้างพูดน้อยเก็บตัว เรียบร้อยอะคะ คนนั้น เหมือนจะดี