เรื่องมันมีอยู่ว่า....
~เมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้ว~
เราได้รู้จักผู้ชายจีนคนหนึ่ง  เขาเป็นลูกค้าที่มาพักในโรงแรมที่เราทำงานพาร์ทไทม์อยู่ ซึ่งตอนนั้นเขาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนระยะสั้นที่มากับอาจารย์ประจำสาขา และมาพักที่โรงแรมเราประมาณ5วันก่อนจะเดินทางไปยังต่างตังหวัด จึงทำให้เราได้รู้จักกัน ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็บริการ ช่วยเหลือ ให้ข้อมูลการท่องเที่ยวเหมือนนักท่องเที่ยวปกติ จนกระทั่งเขาต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อฝึกสอน และเราก็ขอลาออกจากที่ทำงานเนื่องจากมหาลัยเปิดแล้วเราต้องกลับไปเรียน (เราเรียนที่มหาลัยอีกจังหวัด) จากนั้นทุกอย่างก็ดำเนินมาตามปกติกระทั่งวันหนึ่งมีข้อความใหม่ในวีแชทเด้งขึ้นเราเลยเข้าไปดู อ้าวเป็นเค้านี่ ลูกค้าที่โรงแรม หรือเค้าต้องการความช่วยเหลืออะไรรึเปล่า? (ตอนจะไปเค้ากับเพื่อนๆได้ขอวีแชทเราไว้ เพราะฝากของไว้ที่โรงแรมและจะกลับมาเอาทีหลังก่อนกลับจีน) เราเลยรีบตอบข้อความของเค้า จำได้เลยตอนนี้เค้าเริ่มจากการถามเราทำไมหายไป ฉันกลับมาไม่เจอเธอแล้ว จากนั้นก็รุกเราหนักมาก เค้าบอกว่าชอบเราตั้งแต่แรกพบ เราคิดในใจ “หึย!!โอเวอร์เรื่องแบบนี้มีด้วยเหรอวะ” และถามเราว่าเราชอบเค้าไหม ซึ่ง ณ ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ตอบมั่นใจเลย “ ตอนนี้ ไม่!!!! เพราะชั้นกลัวผู้ชาย” แต่เค้าก็ตามตื้อเราทุกวัน อ้อนแบบน่ารักมาก มีร้องเพลงให้ฟังด้วยงี้จนบางครั้งเราละลายเลยอ่า สุดท้ายเราเลยบอกนางไปว่า “ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูทธ์นะ” และจากนั้นเราก็คุยกันทุกวัน หยอกล้อกันบ้าง. กระทั่งหลังๆเค้าเริ่มหาย หาย และหายไปเลย....

กลังจากนั้นเราก็เป็นฝ่ายทักเค้าตลอดเลย (รู้แล้วว่าตัวเองตกหลุมแล้ว)รอเค้าตอบกลับตลอดเวลา  ถ้าเราไม่ทักไปเค้าก็ไม่เคยทักหาเราเลย เป็นแบบนี้จนกระทั่งเราจบมหาลัยและทำงานยันปัจจุบัน...

(เดี๋ยวมาต่อนะคะ)