คือตอนนี้ผมอยากเลิกเกี่ยวข้องกับยาเสพติดมากๆครับ ชีวิตผมตอนนี้รู้สึกว่าไม่มีความสุขเลยทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ชีวิตผมเริ่มรู้จักกับ ยาเสพติดตั้งเเต่ อายุ 13 ปี (ม.1) ครับ เริ่มเเรกก็ บุหรี่ ต่อมาก็น้ำต้มกระท่อม (เด็กใต้) เเล้วก็ ยาบ้า ครับ เริ่มเสพเริ่มขายตั้งเเต่ 16-17 น้ำต้มกระท่อมก็เสพมาตั้งเเต่ตอนนั้น จนทุกวันนี้ อายุ 27 เเล้วครับ ใช้ชีวิตมาเเบบเรื่อยเปื่อยจนมามีครอบครัวมีลูก 2 คนเเต่..ชีวิต ครอบครัวก็ต้องพังลงเพราะ ยาเสพติด พ่อ เเม่ ก็มาจากไป ตอนผมอายุ 24-25 ชีวิตสับสนมากในตอนนั้น ญาติพี่น้องก็เเทบจะไม่มีใคร ( พ่อเเม่ คน อีสาน แต่..เกิดอยู่ภาคใต้ โต อยู่ภาคใต้ ) เคย มีเเต่..เพื่อนๆกับสิ่งเเวดล้อมเดิมๆ ทำงานๆ เสพๆ ขายๆ หลบๆ ซ่อนๆ เคยโดนจับเเต่ก็ไม่ถึงกับติดคุก อยากจะฉุด ดึง ตัวเองให้พ้นจตำรวจจับากตรงนี้ ผมเคยไปสอบทหารพราน ภาคใต้ ครับ ปีเเรกไม่ผ่าน ปีที่สองผ่าน สอบติด เเต่..สุดท้าย ก็ไม่ได้ไปฝึกครับ เพราะเหตุผลทางการเงินเเละเหตุผลส่วนตัว ถ้าได้ไปฝึกตอนนั้น ก็ รุ่น 1 ร.ร.ทหารพราน ทบ. ครับ จนสุดท้ายก็กลับมาวังวนเดิมๆ ชีวิตเดิมๆ สิ่งเเวดล้อมเดิมๆบางครั้งผมก็คิดไม่อยากมีชีวิตอยู่ด้วยซ้ำ ทำไมชีวิตผมต้องเป็นเเบบนี้ เเต่...พอคิดดีๆ สาเหตุ ก็ มาจาก ตัวเองทั้งนั้น ไม่โทษใคร อยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ครับ ไม่ได้ ดราม่า ใครจะด่า ก็ เชิญครับ ผมขอคำปรึกษา คำเเนะนำ กำลังใจ ขอพื้นที่ให้ผมได้ระบายความในใจที่พูดไม่ได้บอกใครไม่ได้เเค่นี้ก็พอเเล้วครับ ผมไม่รู้จะระบายกับใคร ปรึกษาใครเเล้วจริงๆ เพราะ ชีวิตผม มันไม่เหลือใครเเล้วจริงๆครับ ทุกวันนี้ที่อยู่ได้ก็เพราะ ลูก จริงๆครับ ผมสงสารลูก สงสารคนที่ผมรัก ผมอยากเป็นพ่อที่ดีของลูกครับ ถึงเเม้ว่า ผมจะไม่ได้อยู่ดูเเลเขาทุกๆวัน แต่ ไม่อยากให้ลูกมีพ่อติดยาครับ ผมรักลูกครับ