คือคิดมาซักพักแล้วค่ะว่าตัวเองคือคนที่ใช้ชีวิตได้ล้มเหลวมาก ไม่รู้ว่ามันเริ่มผิดมาจากตรงไหน ตอนนี้ตกงานด้วยเพราะโควิด พ่อแม่ยืมเงินมาช่วยเราทุกทาง เรารู้ว่าพวกเขาเหนื่อยกับเรามากค่ะ เพราะความไม่เอาไหนของตัวเราเอง ช่วงนี้คิดสั้นตลอดเลย แบบมันตันชีวิตมันตันไปหมด หันไปทางไหนก็มืดไปหมด สงสารพ่อแม่สงสารเขาที่ต้องมามีลูกแบบนี้ พวกเขาไม่เคยพูดอะไรเลย แต่เรารู้ว่าเขาเหนื่อยกับเรามาก ตอนนี้การเงินของครอบครัวเราก็ไม่ค่อยดีแล้วด้วย ตั้งแต่โควิดระบาดรอบแรกจนมาถึงรอบนี้ ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ ท้อมาก เราคิดตลอดว่าถ้าเราตายพ่อแม่จะได้มีเงินก้อนไปใช้หนี้ คิดออกแค่หนทางเดียวในตอนนี้ อย่าหาว่าเราไม่รักตัวเองเลย