ผู้ชายอย่างเรา....
ก็แค่บริกร ผู้ทำงานบริการ
ต้องเอาใจตั้งแต่เช้าจนค่ำ กลางคืนก็ต้องทำ
งานตัวเองก็แสนหนัก งานของเธอก็ต้องเอาใจใส่
เวลากินก็ต้องซื้ออาหารสำหรับ 2 คน
ซักผ้า รีดผ้า ถูบ้าน เอาใจสารพัด
ค่าแรงไม่ได้ ค่าจ้างไม่มี
ยังถูกตำหนิอีกว่า ไม่สะอาด ล้างไม่เก่ง ทำช้า
ทนสารพัดจะอดทน จะเอาเวลาไหนไปหาเงินเพิ่ม

บ้านตัวเอง บ้านพ่อแม่ และบ้านเธออีก
ถ้าไม่มีงานประจำ ที่เป็นหลักแหล่ง คงหมดตัวสิ้นใจ
จะเอาเวลาไหนไปพัฒนาตัวเอง

เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ มีแต่รถ มีแต่บ้าน
ทำๆอยู่ตรงนี้ อยู่ไทยก็ได้เท่านี้ 
ก็ต้องหนีไปสร้างอนาคตที่อื่น 
พอมีอนาคตก็อยากพาเธอไปด้วย จะไปมั้ยละ