เดี๋ยวนี้พ่อเเม่ทะเลาะกันบ่อยๆค่ะ เรื่องเล็กเรื่องน้อยก็ทะเลาะ เพราะนิสัยพ่อเราเหมือนไฟเลยค่ะ ไม่ถูกใจอะไรหน่อยก็จะโวย เเม่เราก็จะเหมืแนน้ำที่คอยยอมตลอด เเต่เดี๋ยวนี้เเม่เราก็เหมือนจะไม่ค่อยยอมเเล้วค่ะ เลยทะเลาะกันบ่อย ด้วยความที่เราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าขั้นเเรกๆ เราก็พยายามรักษาตัวเองค่ะ เรายังไม่ได้ไปหาหมอเพราะเรากลัง เราเลยพยายามไม่เครียด ไม่ดูหนังอะไรที่เศร้าเกินไป ทำทุกอย่างให้มีความสุขที่สุด เเต่ทุกรอบที่เหมือนเราจะดีขึ้นมันจะมีเรื่องขึ้นมาตลอดเลย เวลาพ่อเเม่ทะเลาะกันเราจะชอบเก็บมาคิดอยู่บ่อยๆ อยากหนีไปไกลๆ ไม่อยากอยู่ตรงนี้ เราหันไปทางไหนก็เหมือนตันไปหมด เราไม่เคยมีใครอยู่ข้างๆเลย เราเเค่รู้สึกว่า ถ้าเราไม่อยู่ตรงนี้ ถ้าเราตายไป เราออาจจะไม่ต้องทรมาน ไม่ต้องมาเสียใจอย่างงี้ก็ได้ เราไม่เคยอยากให้พ่อเเม่เสียที่เราเป็นเเบบนี้ เราเลยไม่เคยบอกพวกเขาเลยค่ะ ภายนอกเราทำตังเข้มเเข็งมาตลอด ทั้งไที่ข้างในเราเหมือนร้องไห้อยู่ตลอดเวลา เราไม่อยากอ่อนเเอ เราชอบเเอบมาร้องไห้คนเดียวตลอด บางทีเเอบนอนร้องไห้ หรือตื่นมาร้องไห้คนเดียว ส่วนมากชนวนมันเกิดจากพ่อเราชอบเมาด้วย เดี๋ยวก็ลดไปเยอะ เเต่พอเพื่อนมากินที่บ้าน พ่อเราก็จะเมามากๆ สุดท้ายก็จะทะเลาะกับเเม่ วันนี้เราเพิ่งตื่นมาเจอกระดาษใบนึง พ่อเราเป็นคนเจียนไว้ค่ะ เราไม่รู้เหตุการณ์อะไรเมื่อคืนเพราะเราหลับไปเเล้ว ตื่นมาก็เจอกระดาษใบนึงวางอยู่บนโต๊ะ เราจับใจความอ่านไม่ค่อยได้ เเต่มีประโยคนึงที่เรารู้สึกสะเทือนใจมากก็คือ “ต่อไปนี้ต่างคนต่างอยู่” เราไม่ชอบเลยที่เห็นพ่อเเม่ตึงใส่กันตลอด เหมือนเสียงหัวเราะที่มันเคยมีมันหมดไปเเล้วหรอ? เราไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องของพวกเขา เเต่เลือกที่จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองเเทน เราควรทำยังไงดีคะ ไม่โอเคเลย