รุ่นน้อง ที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ใจดี มีน้ำใจเสมอต้นเสมอปลาย ช่วยเหลือคนเยอะ สุภาพ

ทำงานเป็นลูกจ้างมาอายุเกือบ35 ปี (ปัจจุบัน รุ่นน้องอายุ 50) เค้าเปิดบริษัท ขายพวกเครื่องใช้ในสำนักงาน มีจด vat จดประกันสังคม กิจการเล็กๆ มี พนง 10-20 คน ทำกันมานาน จนบางคนแต่งงานมีลูก

แต่2-3ปี ก่อนโควิดมา เศรษฐกิจขาขึ้นมาก่ายหน้าผาก ก็เห็นมาบ่นๆ เรื่องขาดทุน ต้องให้พนักงานทยอยออก จนโควิดปีที่แล้ว เหลือ 5คนรวมตัวเค้าเอง  5คนนี้ก็เป็นคนเก่าแก่ เงินเดือนสูงสำหรับคนอายุงาน10ปีขึ้น (เป็นพวกหัวหน้างาน) เฉลี่ย คนละ5หมื่นกว่าๆ

และตั้งแต่ลดคน ทุกคนก็ต้องช่วยกัน เรียกว่าน่าจะทำทุกอย่างแทนคนที่ออกไปแหละ

มันก็พยายามพยุงกิจการไปเรื่อยๆ จนมาเจอโควิด เห็นมันมาบ่น เรื่องขอลดเงินเดือน พนักงานลง 10% จนกว่าจะ ดีขึ้น คนก็เริ่มไม่พอใจกัน เพราะทุกคนมีภาระผ่อนบ้าน ผ่อนรถ เลยน่าจะไม่พอใจ

ตัวมันเองก็ ค้างเงินเดือนตัวเองไว้ ไม่รับมาเป็นปีๆแล้ว (อาศัยเงินเมียใช้จ่าย) หนี้สินบริษัท มีเงินเข้ามาก็หมุนไปโปะหนี้เก่า ที่ผ่านมาจนปัจจุบัน อยู่สภาพนี้มาตลอด แต่มันยังพยายามพยุงกิจการมันไว้ พยุงคนที่ทำงานกับมัน เพราะมันคิดว่า ต่อไปน่าจะดีขึ้น

จนสรรพากรเข้าตรวจ (ทุกครั้งเข้าตรวจเพราะมันขอคืนภาษี) สรรพากรบอกว่า ขาดทุนสะสม  ก็ตรวจทุกอย่างมันก็ตอบด้วยเอกสารหลักฐาน สรรพากรก็หายไปเป็นพักๆ  แล้วสุดท้าย มาที่ ต้นทุนพนักงานสูง ทำไมให้เงินเดือนสูง ยิ่งช่วงโควิด ขาดทุน ทำไมยังให้เงินเดือนสูง และจะให้บวกกลับค่าโทรศัพท์ ค่าน้ำมัน ค่าเดินทางที่พนักงานมาเบิก จะให้บวกกลับเป็นรายได้บริษัทย้อนหลังด้วย (5หมื่น/ประสบการณ์ทำงาน10-17ปี สำหรับเรานี่น้อยมากนะ แถมทำแทบจะทุกอย่าง สวัสดิการก็มีแค่ประกันสังคม ถ้าไปหาลูกค้า ไปติดต่องาน ยังต้องออกเงินเองอีกก็ยิ่งไม่น่าทำงานด้วยอ่ะ)

รุ่นน้องมันบอกว่า หรือมันควรเลิกกิจการไปเลยดีมั๊ย มันเข้าใจความลำบากของลูกน้องมัน แต่มันแบกมานาน เหนื่อย  พอมาเจอสรรพากรแบบนี้อีก ไปต่อไม่ไหว รู้สึกล้มเหลว หดหู่ อาย เมียก็บ่นทุกวัน

จริงๆมันบ่นเยอะกว่านี้ รายละเอียดเยอะ พูดไปร้องไห้ไป เยอะจนเครียดไปด้วยเลย

ไม่รู้จะปลอบมันยังไง ได้แต่บอกว่าจะเป็นกำลังใจให้  เรา2คนอยากช่วยแต่ก็เกินกำลังมากอยู่ สำหรับคนเกษียนแล้วอย่างเรา ที่ไม่ได้มีบำเหน็จ บำนาจ

รู้สึกเครียดไปด้วย เลยต้องขอมาระบายใน pantip😑

ใครอยู่ในสภาวะแบบนี้บ้าง คนรอบตัวคุณเป็นยังไงกันบ้าง