สวัสดีค่ะ เราแค่อยากพิมพ์เอาไว้อ่านเอง แต่ถ้าใครว่างอ่านแล้วมีความเห็นยังไงบอกได้นะคะ
ขอเกริ่นก่อนนะคะ
เรากับเขารู้จักกันตอน ป.5 ค่ะ อยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาล แต่เราไม่เคยเจอเขามาก่อน
พึ่งมารู้จักตอนป.5 ตอนแรกเราไม่ชอบเขาเลยค่ะ แต่เขาฮอตมากในเพื่อนร่วมห้อง ผู้หญิงเกือบทุกคนในห้องชอบเขากัน
ตอนนั้นเราก็สงสัยว่า เอ๊ ทำไมกันนะ 🤔 จนวันนึงมีรุ่นพี่ที่สนิทมาบอกเราว่า เราอยู่ห้องเดียวกับเขาใช่มั้ย อยากให้สืบให้หน่อยว่าเขาชอบกินอะไร ชอบสีอะไร เบอร์โทรอะไร บ้านอยู่แถวไหน บลาๆๆๆ
ตอนนั้นเราเด็กค่ะ ก็ทำตามคำขอไป โชคดี(?)ที่เขาจดทุกอย่างไว้ในสมุดเล่มเล็กๆห้อยติดกระเป๋า เพราะเขาเป็นคนมีนิสัยขี้ลืมค่ะ 😂
ส่วนบางอย่างที่เขาไม่ได้จด เราก็จะทักไปถามเขาให้ค่ะ และใช่ค่ะ นั่นคือเหตุที่ทำให้เราได้เริ่มคุยกัน
ผ่านไปพอเรารู้จักเขามากขึ้นก็ชอบเขาค่ะ ชอบมากถึงขั้นที่เอาตัวเองเข้าไปอยู่กับสิ่งที่เขาชอบทำ เช่น เล่นเกม 😂
สมัยนั้นเล่น HON ค่ะ ในการีน่า ก็คุยกันผ่านTalktalk (บอกอายุเลย 🥲)
ก็เล่นด้วยกันมาเรื่อยๆ เล่นยันปัจจุบันเลยค่ะ 5555 แต่ตอนนี้เปลี่ยนมาคุยทาง Discord แทนแล้วนะคะ เกมก็เล่นอย่างอื่นแล้วค่ะ เล่นไปเรื่อย
ช่วงม.1 เขามีแฟนค่ะ แล้วก็เลิกไปตอนม.2 เราก็เลยยยยบอกชอบเขาตอนม.2นั่นแหละค่ะ 55555 แล้วก็...ถูกปฎิเสธอย่างสวยๆด้วยคำที่ว่า
"อยากเป็นเพื่อนมากกว่า เพราะกลัวว่าถ้าเป็นแฟนแล้วจะต้องเสียไปถ้าเลิกกัน" ตอนนั้นเราก็รู้สึกแบบ อะ ไม่เปนไร ก็จะพยายามเลิกชอบดู เราไม่คุยกับเขาไปประมาณปีนึง พอม.3 เขาอชบคนๆนึง (เราดูเขาออกเองนะคะว่าเขาชอบ แค่จากการกดไลค์เฟสบุ๊ค) เราก็เลยทักไปถามเขา แล้วก็ช่วยเชียร์เขา
สุดท้ายก็ค่ะ เขาเป็นแฟนกันยาวจนม.5 เราก็ไม่ได้คุยกับเขา2ปีเลยนะคะ มาคุยกันอีกทีตอนม.5 เพราะทำงานสภาด้วยกันค่ะ เขาเป็นประธาน เราเป็นเลขา ตอนแรกคิดว่าตัดใจได้แล้ว แต่พอได้มาคุยกันอีกที และใกล้ชิดกว่าเดิม มันเลยหวั่นไหวค่ะ ช่วงนั้นเกิดเรื่องที่ไม่ควรจะเกิดเยอะมาก ทั้งเขานอนข้างเรา ทั้งคอยมาเฝ้าเราหน้าห้องน้ำ เอาข้าวมาให้เพราะเห็นเราดูหิว คือดูแลเราทุกอย่างดีมากๆเลยค่ะ จนเราสับสนเลยบอกเขาไปเลยว่า ทำแบบนี้คืออะไร เค้าไม่โอเคนะ ถ้าไม่ได้ชอบอ่ะ
เจ้าตัวก็บอกว่า ชอบ แต่ชอบแบบเพื่อน ไม่ใช่แบบนั้น
โห ตอนนั้นเราแบบ ปรี๊ดมากค่ะ ให้ความหวังแบบนี้มันเจ็บมากนะ ก็เลยตัดเลยค่ะ ตอนนั้นตัดแบบไม่ยุ่งกันเลยค่ะ ทุกอย่าง
แต่เหมือนโชคชะตาเล่นตลก พอขึ้นมามหาลัย เราดันสนิทกับเพื่อนคนนึงที่เขาดั๊นอยู่แก๊งเดียวกันกับคนที่เรา(เคย)ชอบค่ะ
เลยได้ไปกินข้าวด้วยกัน เจอกันช่วงปี1-ปัจจุบัน ปี3แล้วค่ะ ก็กลับมาสนิทกันแล้ว แต่ตอนนี้เราไม่กล้าพูดว่าชอบเขา แต่ก็ไม่กล้าพูดว่าไม่ชอบค่ะ
เหมือนใจกำลังสับสน คือเราไม่ได้ชอบเขาเปนบ้าเปนบอเหมือนตอนมัธยมแล้ว
ตอนนี้เหมือนชินชาอ่าค่ะ ไม่สนใจใคร ไม่ชอบใคร ไม่รู้สึกอยากมีแฟนหรือความรักเลย
เราเลยรู้สึกว่าตอนนี้เรายังชอบเขามั้ยถึงปิดกั้นตัวเอง หรือว่าเรากลัวที่จะเริ่มต้นใหม่เพราะเคยผิดพลาด 😥
ตอนนี้เลยโสดสนิทเลยค่ะ 555555555
ปล.1 เขาเป็นเพื่อนที่ดีมากกกกที่สุดเลยค่ะสำหรับเรา เราผูกพันกับเขามากๆแบบเหมือนเป็นครอบครัวเลย แต่ในฐานะคนรัก เขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่...เลยค่ะ
ปล. 2 ลืมบอกว่า เขาเป็นรักแรกของเรานะคะ และรักเดียวในชีวิตตอนนี้ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะคะ
แอบชอบเพื่อนสนิทมาเข้าปีที่ 11 (?)
ขอเกริ่นก่อนนะคะ
เรากับเขารู้จักกันตอน ป.5 ค่ะ อยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาล แต่เราไม่เคยเจอเขามาก่อน
พึ่งมารู้จักตอนป.5 ตอนแรกเราไม่ชอบเขาเลยค่ะ แต่เขาฮอตมากในเพื่อนร่วมห้อง ผู้หญิงเกือบทุกคนในห้องชอบเขากัน
ตอนนั้นเราก็สงสัยว่า เอ๊ ทำไมกันนะ 🤔 จนวันนึงมีรุ่นพี่ที่สนิทมาบอกเราว่า เราอยู่ห้องเดียวกับเขาใช่มั้ย อยากให้สืบให้หน่อยว่าเขาชอบกินอะไร ชอบสีอะไร เบอร์โทรอะไร บ้านอยู่แถวไหน บลาๆๆๆ
ตอนนั้นเราเด็กค่ะ ก็ทำตามคำขอไป โชคดี(?)ที่เขาจดทุกอย่างไว้ในสมุดเล่มเล็กๆห้อยติดกระเป๋า เพราะเขาเป็นคนมีนิสัยขี้ลืมค่ะ 😂
ส่วนบางอย่างที่เขาไม่ได้จด เราก็จะทักไปถามเขาให้ค่ะ และใช่ค่ะ นั่นคือเหตุที่ทำให้เราได้เริ่มคุยกัน
ผ่านไปพอเรารู้จักเขามากขึ้นก็ชอบเขาค่ะ ชอบมากถึงขั้นที่เอาตัวเองเข้าไปอยู่กับสิ่งที่เขาชอบทำ เช่น เล่นเกม 😂
สมัยนั้นเล่น HON ค่ะ ในการีน่า ก็คุยกันผ่านTalktalk (บอกอายุเลย 🥲)
ก็เล่นด้วยกันมาเรื่อยๆ เล่นยันปัจจุบันเลยค่ะ 5555 แต่ตอนนี้เปลี่ยนมาคุยทาง Discord แทนแล้วนะคะ เกมก็เล่นอย่างอื่นแล้วค่ะ เล่นไปเรื่อย
ช่วงม.1 เขามีแฟนค่ะ แล้วก็เลิกไปตอนม.2 เราก็เลยยยยบอกชอบเขาตอนม.2นั่นแหละค่ะ 55555 แล้วก็...ถูกปฎิเสธอย่างสวยๆด้วยคำที่ว่า
"อยากเป็นเพื่อนมากกว่า เพราะกลัวว่าถ้าเป็นแฟนแล้วจะต้องเสียไปถ้าเลิกกัน" ตอนนั้นเราก็รู้สึกแบบ อะ ไม่เปนไร ก็จะพยายามเลิกชอบดู เราไม่คุยกับเขาไปประมาณปีนึง พอม.3 เขาอชบคนๆนึง (เราดูเขาออกเองนะคะว่าเขาชอบ แค่จากการกดไลค์เฟสบุ๊ค) เราก็เลยทักไปถามเขา แล้วก็ช่วยเชียร์เขา
สุดท้ายก็ค่ะ เขาเป็นแฟนกันยาวจนม.5 เราก็ไม่ได้คุยกับเขา2ปีเลยนะคะ มาคุยกันอีกทีตอนม.5 เพราะทำงานสภาด้วยกันค่ะ เขาเป็นประธาน เราเป็นเลขา ตอนแรกคิดว่าตัดใจได้แล้ว แต่พอได้มาคุยกันอีกที และใกล้ชิดกว่าเดิม มันเลยหวั่นไหวค่ะ ช่วงนั้นเกิดเรื่องที่ไม่ควรจะเกิดเยอะมาก ทั้งเขานอนข้างเรา ทั้งคอยมาเฝ้าเราหน้าห้องน้ำ เอาข้าวมาให้เพราะเห็นเราดูหิว คือดูแลเราทุกอย่างดีมากๆเลยค่ะ จนเราสับสนเลยบอกเขาไปเลยว่า ทำแบบนี้คืออะไร เค้าไม่โอเคนะ ถ้าไม่ได้ชอบอ่ะ
เจ้าตัวก็บอกว่า ชอบ แต่ชอบแบบเพื่อน ไม่ใช่แบบนั้น
โห ตอนนั้นเราแบบ ปรี๊ดมากค่ะ ให้ความหวังแบบนี้มันเจ็บมากนะ ก็เลยตัดเลยค่ะ ตอนนั้นตัดแบบไม่ยุ่งกันเลยค่ะ ทุกอย่าง
แต่เหมือนโชคชะตาเล่นตลก พอขึ้นมามหาลัย เราดันสนิทกับเพื่อนคนนึงที่เขาดั๊นอยู่แก๊งเดียวกันกับคนที่เรา(เคย)ชอบค่ะ
เลยได้ไปกินข้าวด้วยกัน เจอกันช่วงปี1-ปัจจุบัน ปี3แล้วค่ะ ก็กลับมาสนิทกันแล้ว แต่ตอนนี้เราไม่กล้าพูดว่าชอบเขา แต่ก็ไม่กล้าพูดว่าไม่ชอบค่ะ
เหมือนใจกำลังสับสน คือเราไม่ได้ชอบเขาเปนบ้าเปนบอเหมือนตอนมัธยมแล้ว
ตอนนี้เหมือนชินชาอ่าค่ะ ไม่สนใจใคร ไม่ชอบใคร ไม่รู้สึกอยากมีแฟนหรือความรักเลย
เราเลยรู้สึกว่าตอนนี้เรายังชอบเขามั้ยถึงปิดกั้นตัวเอง หรือว่าเรากลัวที่จะเริ่มต้นใหม่เพราะเคยผิดพลาด 😥
ตอนนี้เลยโสดสนิทเลยค่ะ 555555555
ปล.1 เขาเป็นเพื่อนที่ดีมากกกกที่สุดเลยค่ะสำหรับเรา เราผูกพันกับเขามากๆแบบเหมือนเป็นครอบครัวเลย แต่ในฐานะคนรัก เขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่...เลยค่ะ
ปล. 2 ลืมบอกว่า เขาเป็นรักแรกของเรานะคะ และรักเดียวในชีวิตตอนนี้ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะคะ