ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะต้องมาตั้งกระทู้คำถามแบบนี้ แต่ทางมันตันไปหมดเลย..
เรากับแฟนคบกันมา2ปี เราอายุ23 แฟนเราอายุ30 เคยเลิกกันไปสองเดือนแล้วกลับมาคบ
แฟนเราเป็นคนที่เครียดไปซะทุกเรื่อง เก็บกด เงียบๆ ชอบคิดมาก มีอะไรไม่ค่อยพูดตรงๆ
และชอบจับผิดระแวง หาเรื่องทะเลาะหาว่าเรามีคนอื่น คุยกับคนอื่นตอนเขาทำงาน พาผชเข้าบ้าน
มโนเองไรเอง ซึ่งทำให้เราเสียสุขภาพจิตมากๆ เราเขื่อใจเขาแต่เขากลับไม่เชื่อใจเราเลย
ต่อให้ทำตัวดีขนาดไหนเขาก็มองว่าไม่ดี จนมันทำให้เราอยากเลิก
เวลาทะเลาะกันเขาก็ชอบหนีไปอยู่บ้านแล้วบอกว่าอยากกลับบ้านอยู่บ้านสบายใจกว่า อยากพักผ่อน
มันเหมือนการทิ้งระเบิดให้เรารับปัญหาอยู่คนเดียว ทิ้งเราอยู่กับความรู้สึกแย่ๆคนเดียวไม่เคลียปัญหา
บางทีก็หายไปเลยข้ามวันข้ามคืนขาดการติดต่อ แล้วเราก็ต้องเป็นฝ่ายโทรหาตลอด เขาไม่เคยโทรมาเลย
เวลาทะเลาะกันบางทีก็ตีกันแรงจนพ่อแม่เราต้องมาคอยห้ามและพ่อแม่เราก็เครียดไปด้วย
เราเคยโดนพ่อตบตีเพราะเราวิ่งตามแฟนเรา เขาขับรถหนีเรา เราวิ่งตามเขาก็ไม่จอด พ่อเราก็วิ่งตามเรากลับบ้าน
และเราก็โดนพ่อกะทืบตบตีจนเราเข้ารพไปครั้งนึง เขาก็ไม่เคยมาดูเราสักนิด ให้เหตุผลว่าโกดอยู่ นั่งกินเหล้า
เราเสียใจมาก ที่แฟนเรานึกถึงแต่ความรู้สึกตัวเอง จนไม่เคยนึกถึงเรา อะไรก็โทษแต่เราผิดทุกอย่าง ไม่เคยโทษตัวเอง
ครั้งนี้คือครั้งที่เราอยากตัดสินใจเลิกจริงๆ คือพอแล้ว สงสารพ่อแม่ด้วย แต่สุดท้ายพอเขานึกถึงเราเขาก็มาง้อ
และเราก็กลับไปเหมือนเดิม ไม่เคยจะจำเรื่องที่เขาทำกับเรา ไม่แคร์เราไม่เป็นไร แต่อยากให้แคร์พ่อแม่เราหน่อยก็ดี
เราทะเลาะกันเลิกกันไป2-3วัน นานสุดก็5วัน เป็นแบบนี้ตลอดๆ จนเขามองเป็นเรื่องตลก เรื่องเคยชินสำหรับเขา
เหมือนเดิมค่ะเวลาเขาไม่พอใจอะไรเขาก็จะกลับบ้าน กลับบ้านตลอด และทิ้งเราไว้คนเดียว
เราก็เหมือนเดิมค่ะ โทรง้อ โทรตาม และไปหาที่บ้าน เขาคงคิดว่าเราตามเขาตลอดเลยจะทำอะไรกับเราก็ได้
ล่าสุดทะเลาะกันเพราะเรื่องแมวเรามานอนบนเตียง เขาโกดเราและไม่พูดข้ามคืน เช้ามากลับบ้านแบบไม่บอก
เราโทรหาเขา ร้องไห้และไม่เข้าใจกับเรื่องที่เกิด ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เขาให้เหตุผลว่า ห่วงเรา เราแพ้ขนแมว นู่นนี่นั่น
มันฟังไม่ขึ้น ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้เป็นเรื่องใหญ่ และเราเคยบอกว่าไม่ชอบการเงียบใส่ข้ามวันข้ามคืนเรานอนไม่ได้
เราบอกเขาว่ากลับมาแล้วปรับตัวเข้าหากันใหม่ได้ไหม เขาบอกว่าเขาไม่ได้ผิดอะไรเขาจะไม่ขอโทษ นั่นคือตัวตนเขา
ให้เราไปหาคนใหม่ เขาเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ พอเช้ามาอีกวัน ส่งข้อความมาว่าเราอีก หาว่าเรานอนกับคนอื่น พาใครมานอน
ทั้งที่เราก็นอนกับเพื่อน ถ่ายรูปรายงานตลอด ว่าทำอะไรอยู่ไหน เรื่องเก่ายังไม่จบมาเรื่องใหม่อีก ปวดหัวมาก
เราทนไม่ไหวแล้วเราระเบิดลงด่าเขาสาระพัดคำแรงๆ และจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย เราก็ไม่ง้อ เราเงียบไปเลยค่ะ
และเขาก็โทรมาง้อเรา บอกว่าคิดถึงอยู่ไม่ได้ จะทำตัวดีๆจะยอมปรับตัว เปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง พูดเหมือนเดิมเลยค่ะ
ตอนอยากจะกลับมาพูดสาระพัดว่าจะเปลี่ยนจะนั่นจะนี่ เขาก็ดีกับเราแค่แรกๆที่กลับมา สุดท้ายก็จบแบบเดิม
หาเรื่องทะเลาะ ไม่ไว้ใจ จับผิด ทะเลาะกันแล้วหนีปัญหา วนลูปอยู่แบบนี้ เราไม่ได้กลับไปคบนะ
เราบอกให้แยกกันอยู่และพิสูจว่าจะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ ทั้งที่ใจเรารู้แหละว่าเขาเปลี่ยนไม่ได้หรอก
คนที่รักตัวเองมากกว่าคนอื่น เห็นแต่สิ่งที่ตัวเองโดนกระทำ ไม่นึกถึงตอนทำกับคนอื่น อีโก้สูง ทิฐิเยอะ ฟอร์มจัด แอควางมาด
คิดว่าคนแบบนี้จะเปลี่ยนตัวเองได้ไหม เราควรให้โอกาสหรือควรตัดขาดสักที
ตอนนี้เราอยู่คนเดียวได้ สบายใจกว่าตอนอยู่ด้วยกันกับเขา ไม่ต้องมาเห็นสีหน้าท่าทางไม่พอใจใส่เรา หงุดหงิดใส่เรา
มันสบายใจจริงๆแต่ว่าเหงา และชอบคิดถึงความดีของเขา แต่ถ้าให้ชั่งน้ำหนักความดีกับไม่ดี เรื่องไม่ดีเยอะกว่าแน่นอน
เราไม่รู้ว่าที่เราอยากกลับไปเป็นเพราะเราเหงาหรือรักเขาอยู่กันแน่ พอกลับมาคบกันทีไรก็ไม่มีความสุข เขาก็ดูไม่มีความสุข
แต่ทำไมเรายังตัดเขาไม่ได้สักที อยากมูฟออน ไปเจอสิ่งดีๆที่ทำให้เรามีความสุขสบายใจ อยากกลับไปร่าเริงสดใสเหมือนก่อน
แต่พอเราบล็อคทุกทาง และคิดว่าต้องตัดจริงๆ เราก็ทำใจไม่ได้ ร้องไห้ เราอ่อนแอมาก ตอนนี้เราเป็นมะเร็งอยู่ด้วยใกล้ผ่าแล้ว
เราควรจะมีชีวิตที่ดี มีสุขภาพจิตที่ดี เหมือนร่างกายเราทรุดเพราะความเครียดด้วย เลยอยากมีเขาคอยอยู่ข้างๆเพราะเรารักเขา
แต่อีกความคิดคือ คบไปเขาก็ไม่ได้ดูแลอะไรหรือแคร์เราเลยสักนิด มันสับสนไปหมดเลย ตอนนี้เขาก็ตามง้อพิสูจให้เราเห็นอยู่
ว่ามันจะดีขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า แต่เรายังไม่กล้าให้เขากลับมาที่บ้านอีก เราสงสารพ่อแม่และสงสารตัวเองด้วย
เขากลับมาแล้วเดี๋ยวเขาก็หนีเราไปอีก จากที่ทำใจมาได้นิดนึงแล้ว ต้องไปเริ่มนับหนึ่งใหม่
เรายอมรับว่าเราก็ไม่ได้ดี เป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ พอเขามาว่าในสิ่งที่เราไม่ได้ทำ เราก็โมโหใส่เขา
และชอบโวยวายพังข้าวของ ตบตีเขา และเรื่องคิดมากระแวงหึงหวงเราก็มีแต่เราเลือกจะไม่เอามาพูดมห้ทะเลาะกันแล้ว
เราเปลี่ยนตัวเอง เลิกเที่ยวเลิกคบเพื่อน อยู่แต่บ้านทุกวัน จะไปไหนกับเพื่อนทีเขาก็ให้ไป แต่สุดท้ายก็มาหาเรื่องทะเลาะ
หาว่าเราไปหาคนอื่น เพื่อนพากันไปหาผช อยู่บ้านพาผชเข้ามาบ้าน เห้อออ เหนื่อย แต่ถามว่ารักและคอยตามเขาไหม ก็ใช่ค่ะ
อยู่แบบไม่มีเขามันทรมานมากเหมือนจะหายใจไม่ออก ต้องคอยพูดคอยปลอบตัวเองว่าต้องอยู่ได้
ยังรักเขานะ แต่ไม่กล้ากลับไปคบ กลัวจบแบบเดิมเพราะมันหลายรอบแล้ว แต่จะตัดให้ขาดเราก็ยังใจไม่แข็งพอ 😢
ควรเลิกหรือกลับไปคบดี?
เรากับแฟนคบกันมา2ปี เราอายุ23 แฟนเราอายุ30 เคยเลิกกันไปสองเดือนแล้วกลับมาคบ
แฟนเราเป็นคนที่เครียดไปซะทุกเรื่อง เก็บกด เงียบๆ ชอบคิดมาก มีอะไรไม่ค่อยพูดตรงๆ
และชอบจับผิดระแวง หาเรื่องทะเลาะหาว่าเรามีคนอื่น คุยกับคนอื่นตอนเขาทำงาน พาผชเข้าบ้าน
มโนเองไรเอง ซึ่งทำให้เราเสียสุขภาพจิตมากๆ เราเขื่อใจเขาแต่เขากลับไม่เชื่อใจเราเลย
ต่อให้ทำตัวดีขนาดไหนเขาก็มองว่าไม่ดี จนมันทำให้เราอยากเลิก
เวลาทะเลาะกันเขาก็ชอบหนีไปอยู่บ้านแล้วบอกว่าอยากกลับบ้านอยู่บ้านสบายใจกว่า อยากพักผ่อน
มันเหมือนการทิ้งระเบิดให้เรารับปัญหาอยู่คนเดียว ทิ้งเราอยู่กับความรู้สึกแย่ๆคนเดียวไม่เคลียปัญหา
บางทีก็หายไปเลยข้ามวันข้ามคืนขาดการติดต่อ แล้วเราก็ต้องเป็นฝ่ายโทรหาตลอด เขาไม่เคยโทรมาเลย
เวลาทะเลาะกันบางทีก็ตีกันแรงจนพ่อแม่เราต้องมาคอยห้ามและพ่อแม่เราก็เครียดไปด้วย
เราเคยโดนพ่อตบตีเพราะเราวิ่งตามแฟนเรา เขาขับรถหนีเรา เราวิ่งตามเขาก็ไม่จอด พ่อเราก็วิ่งตามเรากลับบ้าน
และเราก็โดนพ่อกะทืบตบตีจนเราเข้ารพไปครั้งนึง เขาก็ไม่เคยมาดูเราสักนิด ให้เหตุผลว่าโกดอยู่ นั่งกินเหล้า
เราเสียใจมาก ที่แฟนเรานึกถึงแต่ความรู้สึกตัวเอง จนไม่เคยนึกถึงเรา อะไรก็โทษแต่เราผิดทุกอย่าง ไม่เคยโทษตัวเอง
ครั้งนี้คือครั้งที่เราอยากตัดสินใจเลิกจริงๆ คือพอแล้ว สงสารพ่อแม่ด้วย แต่สุดท้ายพอเขานึกถึงเราเขาก็มาง้อ
และเราก็กลับไปเหมือนเดิม ไม่เคยจะจำเรื่องที่เขาทำกับเรา ไม่แคร์เราไม่เป็นไร แต่อยากให้แคร์พ่อแม่เราหน่อยก็ดี
เราทะเลาะกันเลิกกันไป2-3วัน นานสุดก็5วัน เป็นแบบนี้ตลอดๆ จนเขามองเป็นเรื่องตลก เรื่องเคยชินสำหรับเขา
เหมือนเดิมค่ะเวลาเขาไม่พอใจอะไรเขาก็จะกลับบ้าน กลับบ้านตลอด และทิ้งเราไว้คนเดียว
เราก็เหมือนเดิมค่ะ โทรง้อ โทรตาม และไปหาที่บ้าน เขาคงคิดว่าเราตามเขาตลอดเลยจะทำอะไรกับเราก็ได้
ล่าสุดทะเลาะกันเพราะเรื่องแมวเรามานอนบนเตียง เขาโกดเราและไม่พูดข้ามคืน เช้ามากลับบ้านแบบไม่บอก
เราโทรหาเขา ร้องไห้และไม่เข้าใจกับเรื่องที่เกิด ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เขาให้เหตุผลว่า ห่วงเรา เราแพ้ขนแมว นู่นนี่นั่น
มันฟังไม่ขึ้น ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้เป็นเรื่องใหญ่ และเราเคยบอกว่าไม่ชอบการเงียบใส่ข้ามวันข้ามคืนเรานอนไม่ได้
เราบอกเขาว่ากลับมาแล้วปรับตัวเข้าหากันใหม่ได้ไหม เขาบอกว่าเขาไม่ได้ผิดอะไรเขาจะไม่ขอโทษ นั่นคือตัวตนเขา
ให้เราไปหาคนใหม่ เขาเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ พอเช้ามาอีกวัน ส่งข้อความมาว่าเราอีก หาว่าเรานอนกับคนอื่น พาใครมานอน
ทั้งที่เราก็นอนกับเพื่อน ถ่ายรูปรายงานตลอด ว่าทำอะไรอยู่ไหน เรื่องเก่ายังไม่จบมาเรื่องใหม่อีก ปวดหัวมาก
เราทนไม่ไหวแล้วเราระเบิดลงด่าเขาสาระพัดคำแรงๆ และจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย เราก็ไม่ง้อ เราเงียบไปเลยค่ะ
และเขาก็โทรมาง้อเรา บอกว่าคิดถึงอยู่ไม่ได้ จะทำตัวดีๆจะยอมปรับตัว เปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง พูดเหมือนเดิมเลยค่ะ
ตอนอยากจะกลับมาพูดสาระพัดว่าจะเปลี่ยนจะนั่นจะนี่ เขาก็ดีกับเราแค่แรกๆที่กลับมา สุดท้ายก็จบแบบเดิม
หาเรื่องทะเลาะ ไม่ไว้ใจ จับผิด ทะเลาะกันแล้วหนีปัญหา วนลูปอยู่แบบนี้ เราไม่ได้กลับไปคบนะ
เราบอกให้แยกกันอยู่และพิสูจว่าจะเปลี่ยนตัวเองจริงๆ ทั้งที่ใจเรารู้แหละว่าเขาเปลี่ยนไม่ได้หรอก
คนที่รักตัวเองมากกว่าคนอื่น เห็นแต่สิ่งที่ตัวเองโดนกระทำ ไม่นึกถึงตอนทำกับคนอื่น อีโก้สูง ทิฐิเยอะ ฟอร์มจัด แอควางมาด
คิดว่าคนแบบนี้จะเปลี่ยนตัวเองได้ไหม เราควรให้โอกาสหรือควรตัดขาดสักที
ตอนนี้เราอยู่คนเดียวได้ สบายใจกว่าตอนอยู่ด้วยกันกับเขา ไม่ต้องมาเห็นสีหน้าท่าทางไม่พอใจใส่เรา หงุดหงิดใส่เรา
มันสบายใจจริงๆแต่ว่าเหงา และชอบคิดถึงความดีของเขา แต่ถ้าให้ชั่งน้ำหนักความดีกับไม่ดี เรื่องไม่ดีเยอะกว่าแน่นอน
เราไม่รู้ว่าที่เราอยากกลับไปเป็นเพราะเราเหงาหรือรักเขาอยู่กันแน่ พอกลับมาคบกันทีไรก็ไม่มีความสุข เขาก็ดูไม่มีความสุข
แต่ทำไมเรายังตัดเขาไม่ได้สักที อยากมูฟออน ไปเจอสิ่งดีๆที่ทำให้เรามีความสุขสบายใจ อยากกลับไปร่าเริงสดใสเหมือนก่อน
แต่พอเราบล็อคทุกทาง และคิดว่าต้องตัดจริงๆ เราก็ทำใจไม่ได้ ร้องไห้ เราอ่อนแอมาก ตอนนี้เราเป็นมะเร็งอยู่ด้วยใกล้ผ่าแล้ว
เราควรจะมีชีวิตที่ดี มีสุขภาพจิตที่ดี เหมือนร่างกายเราทรุดเพราะความเครียดด้วย เลยอยากมีเขาคอยอยู่ข้างๆเพราะเรารักเขา
แต่อีกความคิดคือ คบไปเขาก็ไม่ได้ดูแลอะไรหรือแคร์เราเลยสักนิด มันสับสนไปหมดเลย ตอนนี้เขาก็ตามง้อพิสูจให้เราเห็นอยู่
ว่ามันจะดีขึ้นกว่าเดิมหรือเปล่า แต่เรายังไม่กล้าให้เขากลับมาที่บ้านอีก เราสงสารพ่อแม่และสงสารตัวเองด้วย
เขากลับมาแล้วเดี๋ยวเขาก็หนีเราไปอีก จากที่ทำใจมาได้นิดนึงแล้ว ต้องไปเริ่มนับหนึ่งใหม่
เรายอมรับว่าเราก็ไม่ได้ดี เป็นคนที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ พอเขามาว่าในสิ่งที่เราไม่ได้ทำ เราก็โมโหใส่เขา
และชอบโวยวายพังข้าวของ ตบตีเขา และเรื่องคิดมากระแวงหึงหวงเราก็มีแต่เราเลือกจะไม่เอามาพูดมห้ทะเลาะกันแล้ว
เราเปลี่ยนตัวเอง เลิกเที่ยวเลิกคบเพื่อน อยู่แต่บ้านทุกวัน จะไปไหนกับเพื่อนทีเขาก็ให้ไป แต่สุดท้ายก็มาหาเรื่องทะเลาะ
หาว่าเราไปหาคนอื่น เพื่อนพากันไปหาผช อยู่บ้านพาผชเข้ามาบ้าน เห้อออ เหนื่อย แต่ถามว่ารักและคอยตามเขาไหม ก็ใช่ค่ะ
อยู่แบบไม่มีเขามันทรมานมากเหมือนจะหายใจไม่ออก ต้องคอยพูดคอยปลอบตัวเองว่าต้องอยู่ได้
ยังรักเขานะ แต่ไม่กล้ากลับไปคบ กลัวจบแบบเดิมเพราะมันหลายรอบแล้ว แต่จะตัดให้ขาดเราก็ยังใจไม่แข็งพอ 😢