ตอนนี้เรารู้สึกกดดันมาก
เรื่องมีอยู่ว่า เราทะเลาะกับแฟน แฟนเราไม่กลับบ้าน
พ่อแม่เลยบอกเราไม่ให้เราง้อ สำหรับแฟนเราจะชอบให้เราง้อก่อน(เรื่องที่เกิดแฟนเราไม่ได้ผิด ผิดที่เรา)
เราโมโหที่เขาไม่กลับบ้าน เราก็เก็บเสื้อผ้ากระเป๋าให้เขาไล่เขาหนี
(เราคิดดูแล้วรู้สึกผิดมาก)เราไม่น่าวู่วามเลย
**เราพูดกะแม่ว่าถ้าแฟนเรามาเอากระเป๋าเราก็จะไปทำงาน เราจะไม่สนแล้ว
พอเขามาเอา มันกับทำให้เรานึกถึงอดีตนึกถึงตอนเขาง้อเรา เราก็มำหยิ่งใส่
ไม่นานเขาก็ไป
**คือเรื่องมีอยู่ว่า พ่อแม่เราไม่ค่อยชอบตรงที่เขาไม่ค่อยช่วยงานทางบ้านเท่าไหร่ ก็ไม่ช่วยนะแต่ ถ้าช่วยก็ช่วยไม่เต็มวันก็จะชอบไปหาเพื่อน
มากกว่า  
รักเขาก็รัก พ่อแม่ก็รัก แค่พ่อแม่เราไม่อยากให้คบเพราะ เขาไม่มีอนาคต(ที่จิงหมั่นกันแล้วอยู่ด้วยกันอบบผัวเมีย)
เราเหนื่อยใจมากบางครั้งก็ไม่อยากรับรู้อะไร เรากดดันไปหมดทุกเรื่อง เราคิดถึงเขามาก จนแม่เราบอกเราว่าคิดถึงก็เก็บเสื้อผ้าไปอยู่กะเขา
ส่วนพ่อเราถ้าจะกลับมาคบกันอีกก็ไม่ต้องมาหยีบบ้านกุ
บอกเลยมากดดัน เราเคยคิดอาจเป็นเพราะพ่อแม่เราเป็นหนี  ธกศ ด้วย เราแค่คิดว่าถ้าเราใช้หนี้ให้หมดแล้ว จะคบใครก็เรื่องของเรา (เราก็อยากกลับไปคบแฟนเราอีก) ต่างคนต่างรัก กลับมาเลิกกันเพราะทะเลาะกันในเรื่องเล็กๆ
ถ้าเราใจอ่อนเรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้