น้องครับ หวังว่า น้องคงมาอ่าน(ขอเรียกตัวเองว่าพี่ละกัน)

พี่เกิดมาในยุคที่โลกนี้พึ่งมี internet ในยุคที่ พี่เล่นเกมส์ ragnarok ด้วย internet 56k เมื่อเกือบ 20 ปีก่อน เชื่อไหม น้องเล่นวันละ 8-12 ช.ม.น่ะ เรื่องเล็ก ... พี่เล่น 48 ช.ม.ลากยาวมาแล้ว ที่บอกนี่ไม่ใช่มาบัพกัน แต่จะบอกว่า เรื่องเกมส์ตลอดชีวิตมานี้ มันไม่เคยห่างหายจากชีวิตพี่เลยจนปัจจุบัน .. ตอนนี้พี่อายุ 40 แล้ว พึ่ก็พึ่งจะปิดเกมส์ มาคุยกับน้องนี่แหละ (ตอนนี้พี่เล่น ดบดล)

แต่ที่พี่จะเล่า มันคือประสบการ จากคนที่ชื่อว่าติดเกมส์เช่นกัน ...

พี่เคยถูกห้ามเล่นเกมส์จากพ่อแม่จนพี่ ต้องหนีออกไปเล่นร้านเกมส์ 2-3 วันไม่กลับบ้านมาแล้ว ... พี่เคยนั่งเล่นเกมส์เครื่อง super famicon จนแม่พี่ทนไม่ได้ ทุ่มมันลงจากพื้นจนพังมาแล้วเช่นกัน (ก่อนยุคเกมส์ computer) ...

บอกเลยว่า ความรู้สึกพี่มันคงไม่ต่างจากความรู้สึกของน้องตอนนี้ .... และหลังจากนั้น คืออะไร ...

พี่จะบอกในฐานะที่พี่รู้ทุกอย่างแล้วว่าพ่อแม่คิดอะไร ... เราเล่นมากจนเสียการเรียน หรือเราเล่นมากจนเสียทุกอย่างกันแน่ ....
น้องอายุ 16 ปี ชีวิตประจำวัน นอกจากเล่นเกมส์แล้ว เคยสนใจคนรอบข้างบ้างไหม ... พ่อแม่เรียกทานข้าว เราลงมาทานเลยไหม หรือตะโกนลงไปว่า เดียวก่อน และเดียวก่อนของน้องน่ะ มันนานขนาดไหน ...

งานบ้าน หรือ งานส่วนตัว น้องทำได้ดีไหม พ่อแม่ยังต้องซักผ้าให้อยู่หรือเปล่า ...

เค้าห่วงการเรียนน้องจะเสีย โอเคล่ะ ตอนนี้การเรียนน้องยังไม่เสีย แต่ถ้ามันเสีย การเรียนในปีนั้น มันย้อนเวลากลับมาเล่นใหม่ไม่ได้เหมือนเกมส์นะ .... รู้ไหม ...

สอบตก จะมาขอสอบซ่อม มันไม่ง่ายเหมือนมาเปิดคอมฯแล้วมาไต่แรงค์ใหม่ตอนรีแรงค์กับเพื่อนนะ ... มันต่างกันมาก ..

เกมส์น่ะ เมื่อไรก็เล่นได้ แต่ที่เป็นตอนนี้คือเราหยุดเล่นมันไม่ได้ เพราะอะไร ... ??

อะไรสำคัญ ... เกมส์คือความสนุก แต่การเรียนและครอบครัวคืออนาคต ... น้องรู้หรือเปล่า ...

พ่อไม่ให้เล่น 2 เดือน นั่นบุญมากแล้ว เป็นแม่พี่ทุบพังไปแล้ว ไม่มีหรอก 2 เดือน ...

การที่น้องไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ อันนี้ดีแล้ว และหวังว่าจะยังคงดีต่อไป เพราะมันก็คืออนาคตของน้องเอง ...

บอกเองไม่ใช่หรือ "ชีวิตมันเป็นของน้อง" แล้วน้องไม่คิดหรือว่าอนาคตชีวิตน้องจะเป็นอย่างไร ถ้ายังเล่นเกมส์แบบทุกวันนี้ ...

เล่นเกมส์มันไม่ผิด เพราะทุกวันนี้พี่ก็เล่น .... แต่ควรมีการจัดสรรเวลา เล่นแต่พอควร ช่วงนี้ปิดเทอม ลองแบ่งเวลาที่เล่นเกมส์วันละ 1 ช.ม. มาช่วยงานบ้านเล็กๆน้อยๆ ลองทำให้ผู้ใหญ่เห็นว่าเราดูแลตัวเองได้ เราเล่นเกมส์แบบมีระเบียบ และเราไม่ใช่เด็กติดเกมส์ๆทั่วไป ...

พี่ไม่รู้ว่าน้องจะเข้าใจความหมายที่พี่สื่อได้ไหม ... และพี่จะบอกน้องอีกอย่างว่า ถ้าพี่ย้อนเวลากลับไปได้ พี่จะเชื่อฟังพ่อแม่มากกว่านี้ .... และจะไม่เอาแต่ใจตัวเอง แบบที่ผ่านมา เพราะการเล่นเกมส์มากๆแบบลืมสติ มันไม่เสียการเรียนหรอก .... แต่มันจะเสียทุกๆอย่างในอนาคตไป ....ซึ่งเมื่อถึงเวลานั้น น้องอาจจะมานั่งเสียดายแบบพี่ในวันนี้ก็ได้

พี่เล่าให้อ่านเท่านี้ละกัน .....