หลายๆครั้งเวลามีเรื่องเครียด กังวล เหนื่อยกายเหนื่อยใจ อยากมี safe zone ของตัวเอง

ตอนเด็กๆเคยคิดว่าบ้านเป็น safe zone เพราะกลับบ้านทีไรก้ไม่ต้องคิดอะไร อยู่ไปวันๆ
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ทุกครั้งที่กลับบ้านจะมีเรื่องให้วุ่นวายให้คิดเยอะตลอด ปัญหาในบ้านหยุมหยิม
กลายเป็นว่ากลับบ้านคือเหนื่อยกว่าเดิม
มีเรื่องอะไร จะบอกจะบ่นให้ที่บ้านฟัง ก้มาเครียดกว่าเราไปอีก กลายเป็นเราต้องปลอบว่าไม่เป็นไร เราไหว ทั้งที่จริงบางทีมันก้ไม่ไหว

ตอนนี้ ที่ๆเราคิดว่า safe ที่สุดคือหอพักที่ทำงาน เพราะเราได้พักจริงๆ
แต่บางทีมันก้ยังไม่พอ มันก้อยากจะมีคนรับฟัง แค่ฟังจริงๆ

มีใครช่วยบอกช่วยแชร์ได้ไหมคะ ว่าเราจะผ่านความรู้สึกนี้ไปได้ยังไง