เริ่มแรก  
ตอนเรียนมหาลัย  เราอยู่หอพักกับเพื่อน 4 คน เทอมแรกกลับบ้านทุกอาทิตย์(บ้านห่างจากมหาลัย 50 กิโลเมตร) พอเข้าสู่เทอมสอง กลับบ้างไม่กลับบ้าง อาทิตย์เว้นอาทิตย์ เป็นแบบนี้มา 2-3 ปี (เราไม่มีปัญหาทางบ้าน พ่อ แม่ รักและดูแลเราเป็นอย่างดี ขออะไรให้หมด)  พอขึ้นปี 4-5 (มีแฟน ติดแฟนมาก) จะกลับบ้านเฉพาะปิดเทอม (ไม้ได้อยู่กับแฟน)

อายุ 23 เราสอบติดราชการ  ทำงานราชการอยู่ต่างจังหวัด(อยู่หอพัก) แรกๆ เริ่มกลับบ้าน กลับเกือบทุกอาทิตย์
ทำงานได้ 6 เดือน เราก็แต่งงาน เราก็เริ่มไปอยู่บ้านสามีบ้าง กลับบ้านตัวเองสลับกัน อยู่แบบนี้ประมาน 6-7 เดือน เรารู้สึกเริ่มเหนื่อย ก็เลยไม่กลับบ้าน และไม่ไปอยู่บ้านสามี เลือกที่จะอยู่หอพัก 
เราคิดถึงแฟนนะ แฟน พ่อ แม่ แฟนก็ดีกับเรา แต่ความรู้สึก ว่า เราไม่อยากกลับบ้าน
หลังๆ ช่วงโควิดนี้ ที่ทำงานเราเขาให้ทำงานอยู่บ้าน เราก็ไม่ได้กลับไปอยู่บ้าน เราอยู่แต่บ้านพักคนเดียว ไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร เหงาๆเราก็ไปที่ทำงาน ไปนั่งเล่น ไปนอนเล่น เราเป็นแบบนี้จนบ้างครั้งเพื่อนร่วมงานถาม ไม่คิดถึงบ้าน ทำไมไม่กลับบ้าน ช่วนเรากลับบ้านทุกครั้ง(เพื่อนคนนี้บ้านอยู่จังหวัดเดียวกันกับเรา) 
  เราแปลกไหม หรือเราไปโรคผิดปกติหรือเปล่า

ตอนนี้เราอายุ 27 ปี 
พ่อแม่น่ารัก คิดถึงนะ แต่ไม่อยากกลับไป
แฟนก็ดี ถึงแต่งงานกัน แยกกันอยู่ ก็ไม่เคยทะเลาะกันหนักๆ