วันนี้เราตัดสินใจแล้ว​ ว่าเราจะไม่ยืนในที่ๆไม่มีค่าสำหรับใครอีก​ ความรักคือสิ่งสวยงามสำหรับใครหลานๆคน​ แค่ไม่ใช่สำหรับเรา​ เพราะสุดท้ายแล้ว​ เราก็เป็นแค่ของเล่น​ ที่ไม่เคยได้เป็นตัวจริง​ โลกของเราก็แค่อยู่เพียงในห้อง​ ไม่มีสิทธิได้ออกไปข้างนอกเหมือนใครบางคนที่เขาเลือก​ สิ่งที่เห็น​ สิ่งที่เจอ​ เราเก็บมันมาจนถึงที่สุดแล้ว​ และก็ระเบิดมันออกไปหมดแล้ว​ เราไม่ใช่คนที่เขาอยากป้องป้อง​ สำหรัยเขา​ เรามันก็คือคนที่ไม่มีค่าอะไรเลย​ จะด่าจะว่าอะไรก็ได้​ เหมือนเศษจยะที่อยากจะโยนไปไว้ตรงไหนก็โยน​ สิ่งที่เราร้องขอ​ กับสิ่งที่เขาให้คนๆนั้นมันต่างกันจนทำให้เราตัดสินใจได้ว่า​ เดินออกมาเถอะ​ ไอ้โฟนเครื่องละหลายหมื่น​เขาให้คนๆนั้นได้​ ไอแพดเครื่องละไม่ถึง3พันเจาให้เราไม่ได้​ ในวันที่เราเจอความยากลำบากจนไม่มีอะไรกิน​ เขาก็ยังเอาทุกอย่างไปทุ่มเทให้คนๆนั้น​ พาไปเดินเล่น​ ซื้อของให้..แต่มันก็ไม่แปลก​ เพราะนั่นคือความพอใจของเขา...แต่เรา..ไม่เคยเป็นที่พอใจของเขาเลย