เรากับแฟนอายุห่างกันพอสมควร ประมาณ 14 ปี แฟนอายุมากกว่า เรายังเป็นวัยรุ่นตอนปลายๆ การงานการเงินก็ยังน้อยนิดและด้วยเศรษฐกิจและภาวะโรคระบาด มันก็ช่างฝืดเคืองเหลือเกิน ตรงๆเลยคือฐานะทางการเงินเราไม่ค่อยจะดีนัก ทุกอย่างแฟนจะคอยซัพพอร์ตตลอดโดยที่เราไม่ต้องร้องขอหรือเอ่ยปากเลย เขาจะคอยบอกว่าเขาเองๆตลอด ทั้งเรื่องกิน เรื่องเที่ยว เราก็เกรงใจแฟนมากๆ เกรงใจมากจริงๆ แต่เราก็ไม่ค่อยจะมีตังค์ เวลาที่เราจะออกช่วยบางทีเขาก็จะบอกว่าไม่ต้องหรอกเก็บไว้เถอะ เราเลยหาวิธีที่อยากจะตอบแทนเขาบ้าง เช่นเวลาไปที่บ้านแฟน เราก็จะซื้อนู่นซื้อนี่ไปทำกับข้าวให้เขาและแม่เขากิน อะไรเล็กๆน้อยๆ ขนมเล็กๆน้อยๆเราก็จะซื้อหรือออกเอง เขาจะคอยยื่นมาให้แล้วบอกเอานี่ไง เราก็ต้องรีบเดินไปเลยแล้วบอกไม่เป็นไร

หลายๆครั้งเราก็นอยด์นะว่าเขาต้องมาคอยซัพพอร์ตเราตลอดเลยแม้กระทั่งครอบครัวของเรา กลัวทำให้เขาลำบาก กลัวรบกวนเขา กลัวว่าเขาต้องลำบากเพราะเรา ไม่อยากคิดมากแต่ก็อดคิดไม่ได้ เขาก็ไม่ใช่คนรวยอะไรขนาดนั้น แต่ก็คอยซับพอร์ตตลอด เขาจะบอกเสมอว่ามีพี่อยู่กลัวอะไร ^^ เวลาเราจะซื้อของเราจะคิดเยอะนิดนึง เขาก็จะออกช่วยตลอด ใจนึงก็รู้สึกดีว่าโชคดีจังที่มีแฟนที่น่ารักและใจดีกับเราเสมอ แต่ใจนึงก็เกรงใจที่เขาต้องคอยซัพพอร์ตตลอดโดยไม่รู้ว่าเขาลำบากเพราะเรารึเปล่า อยากรู้ว่าจะมีใครที่รู้สึกเหมือนเรามั๊ย ที่เกรงใจแฟนเวลาที่แฟนคอยซื้อนู่นซื้อนี่ ออกนู่นออกนี่ซัพพอร์ตตลอดแบบนี้ รู้สึกไม่ดีเหมือนกันนะ เรานอยด์มากจริงๆ😔😢