ทุกคนเราไม่เข้าใจเลยว่าเด็กอายุ16อย่างเรามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร ? 
เมื่อเราอธิบายหรือพูดความจริงอะไรไปพ่อเเม่ไม่เคยเชื่อใจเราเลย พ่อคนที่เคยเข้าใจเรามาตลอดตอนนี้มันกลับไม่ใช่เเบบนั้นอีกต่อไปเเล้ว 
เมื่อเราพูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ เเล้วก็ไปลงที่น้องเราตลอด เราไม่อยากให้เกิดเเบบนั้นอีกเเล้ว 
เราคือตัวปัญหาเราควรอยู่ห่างทุกคนใช่ไหม
ถ้าวันหนึ่งเราถอยห่างจากทุกคนมันจะดีใช่ไหม
ถ้าพวกเขาไม่มีเราทำให้ไม่สบายใจ มันจะดีใช่ไหม
ทุกครั้งพวกเขาจะคิดว่าเราโกรธให้เขา เเต่เราไม่เคยเลยเราโกรธให้ตัวเองต่างหาก