เราอายุ 16 จะ 17 ปีแล้วค่ะ แต่ก่อน ก่อนที่เราจะอายุ 10 ปี ครอบครัวเราดีมากค่ะ ไม่เคยพูดจาไม่ดีหรือมีพฤติกรรมไม่ดีแบบนี้ พอหลังจากนั้นมา เหมือนเราโตขึ้นเรายอมรับค่ะว่ามีนิสัยที่ไม่ดีอยู่บ้าง ตามวัยตามอะไร แต่เราโดนหนักมากค่ะ
โดนหนักมาตลอด เริ่มทะเลาะกับพ่อแม่บ่อยขึ้น
เวลาทะเลาะกัน พ่อกับแม่จะรุมว่าค่ะ แบบไม่มีใครเข้าข้างเราเลยไม่ว่าเราจะผิดหรือถูก เค้าให้คำตอบว่า "เป็นลูก ผิดไม่ผิดก็ต้องรับ" เป็นคำที่เราจำฝังใจมาตลอดค่ะ เราอึดอัดกับครอบครัวพวกนี้มาก ครอบครัวแย่ขึ้นทุกวัน คำพูดคำจาจากปากพ่อแม่ ขอพูดตรงๆนะคะว่าแย่แบบมาก เราจะไม่อะไรเลยนะคะ ถ้าเราพูดจาไม่ดีใส่ก่อน หรือว่า เราทำพฤติกรรมไม่ดีใส่ก่อน เราจะยอมรับได้ตลอด ถ้าเราเป็นฝ่ายเริ่มทำตัวไม่ดีก่อน แต่บางครั้ง เราก็ถูกตะคอกใส่ ถูกพูดจา ๆใส่ เช่น เรียกเราว่า อีห่านั่น อีนั่น ทั้งๆที่เราเป็นลูกค่ะ เรารู้สึกว่ามันไม่ดีเลย มันไม่ดีมากๆที่จะเรียกเราแบบนี้ บางทีเวลาเราเถียง อันนี้เรายอมรับผิดค่ะ
ว่าเราเถียงเค้า แต่เค้าใช้คำว่า สันดานหมาบ้าง อีห่านี่บ้าง พ่อเราใช้คำแบบนี้กับเราค่ะ ส่วนแม่เราก็จะใช้คำว่ากู เรามองว่าปกติค่ะกับการใช้กู เพราะค่อนข้างชินแล้ว แต่ก่อนใช้แต่คำว่า หนู ลูก แต่หลังๆมาเริ่มโตไม่รู้ทำไมเค้าใช้กู และก็มีการ ตะคอก ตะโกนใส่ โวยวายใส่ เอาชนะเราทุกทาง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เวลาที่ทะเลาะกันถ้าเป็นเรื่องเล็กๆ หรือเรื่องที่เราไม่ผิด เค้าจะเอาเรื่องเก่าๆที่เราเคยทำผิด มาพูดเพื่อแทงใจดำ พูดเพื่อให้ตัวเองชนะค่ะ แม่เราจะเป็นคนแบบนี้ ค่อนข้างงี่เง่าและไม่มีเหตุผลเลยค่ะ เวลาทะเลาะมักจะใช้อารมณ์กับเราตลอด ไม่เคยฟังเหตุผลคนอื่น เอาแต่เหตุผลตัวเอง ตัวเองคิดแบบไหน รู้สึกแบบไหน ก็ต้องเป็นไปตามนั้นต่อให้เราจะถูกหรือผิด ถ้าแกคิดว่าเราผิด เราก็ต้องผิดค่ะ
แล้วก็เวลาทะเลาะกันจะจบด้วยการไม่คุยกัน เป็นระยะเวลา 2 อาทิตย์ 1 เดือน ล่าสุดที่ทะเลาะกันจะ 2 เดือนแล้วค่ะที่ไม่คุยกันเลย หน้าก็ไม่มอง ไม่คุยกันซักคำแบบไม่มีเลยค่ะ ปกติเราง้อตลอดนะคะ แต่มารอบนี้เราไม่อยากง้อแล้วค่ะ เราเหนื่อย เราเบื่อ ที่แม่เราเป็นแบบนี้ พ่อเราก็เข้าข้างแม่ บอกว่า "เขาก็เบื่อไง เขาไม่อยากคุยกับ" เราก็ไม่อยากคุยเหมือนกันค่ะ เราก็บอกว่า
"ไม่ชอบนิสัยแม่แบบนี้เลย ไม่มีเหตุผล อะไรก็เอาแต่ตัวเอง ไม่เคยจะง้อคนอื่นเลย เอาชนะอย่างเดียว" เราโมโหค่ะ เราเลยพูดแบบนั้นออกไป พ่อก็เลยตอบมาว่า "เพราะไม่รักแม่เลยนี่หว่า ถึงไม่ชอบนิสัยแม่" เราไม่ได้ไม่รัก และไม่เคยไม่รัก แต่เราแค่ไม่ชอบที่พ่อแม่เราเป็นแบบนี้ เราร้องไห้กับเรื่องครอบครัวทุกวันค่ะ เราอึดอัด บางทีเราก็รู้สึกว่าอยากตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย เราไม่อยากอยู่ในครอบครัวนี้อีกแล้ว เราไม่ชอบนิสัยพ่อแม่เราเลยค่ะ แต่ก่อนทั้งสองคนดีกับเรามาก ไม่ว่าเราจะทำผิดอะไร เค้าจะบอกเตือนเราดีๆตลอด แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้ถึงไม่ทำแบบนั้น แล้วล่าสุดก่อนที่เราจะมาตั้งกระทู้นี้ เราถูกพ่อว่ามาค่ะ เราบอกว่า เราหิวข้าว แต่ในหม้อไม่มีข้าวให้เราเลย วันนี้เรากินข้าวแค่มื้อเดียว เราเองก็จะหากินค่ะ แต่เราแค่บอกว่าไม่มีข้าว พ่อตอบมาว่า "เรื่องของ แล้วไม่ต้องมาหากินตอนดึกๆนะ
คนเขาจะหลับจะนอน" เราโคตรจุกค่ะ เราแบบไม่รู้จะพูดอะไร เราเลยบอกว่า
"ใช่มันเรื่องของเค้าไงพ่อ พ่อก็ไม่ต้องมาด่านะถ้ามันเป็นเรื่องของเค้า" แล้วพ่อก็บอกถ้าจะไปกินก็ไปกินตอนนี้ ข้าวก็มี แต่เราไปดูมันหมดค่ะ มันไม่มีแล้ว เราก็บอกว่า "เรื่องของเค้าไงพ่อ เดี๋ยวไปหากินเอง " แล้วเราก็คิดอะไรไม่ออก เราเลยมาตั้งกระทู้นี้

ทุกคนว่าเราจะทนอยู่ในครอบครัวนี้ได้อีกนานมั้ยคะ เราจะเป็นโรคซึมเศร้า หรือเราจะประสาท-ตายก่อนมั้ย แล้วเราควรทำยังไงกับครอบครัวนี้ ไม่ว่าเราจะทำตัวแย่หรือทำตัวปกติเราก็ถูกด่าถูกว่าเหมือนเดิม เราไม่ได้ทำตัวดีหรอกค่ะ แต่เวลาโดนด่าโดนว่าในตอนทำผิดเราก็ยอมรับ
แต่ในบางทีที่เราไม่ผิดแต่เราโดนด่า โดนว่า โดนตะคอกใส่ เราทนไม่ไหวค่ะ เราไม่อยากร้องไห้กับเรื่องครอบครัวอีกแล้ว ขนาดตอนนี้ที่พิมพ์อยู่เราก็ร้องค่ะ เวลาเราคิดถึงเรื่องนี้ เราเจ็บปวดใจตลอด มันโคตรฝังใจเราเลย กับการที่เราโดนพูดจาแย่ๆใส่ทุกวัน เค้าบอกว่าเค้ารักเรา ไม่รักคงไม่ส่งเรียนหนังสือหรอก แต่ดูที่เค้าทำ เราไม่เห็นถึงความรักเลย เราคิดอยากฆ่าตัวตายหลายครั้งแล้ว แต่เราแค่กลัวบาป เราไม่อยากจะต้องฆ่าตัวตายซ้ำๆ ในที่เดิมๆ และไม่อยากให้เค้าโทษตัวเองว่าที่เราตายเป็นเพราะเค้า เรายังอยากเรียนให้จบเพื่อไปทำอาชีพที่อยากทำ อยากไปนิวยอร์ก อยากมีรถ อยากมีบ้านของตัวเอง เราถึงยับยั้งความรู้สึกอยากฆ่าตัวตายไว้ได้ทุกครั้ง
แต่ก็มีบางครั้งที่เราทำร้ายตัวเอง บางทีก็ไม่รู้ว่าตัวเป็นโรคซึมเศร้าหรือยัง แต่เราเครียด และเราเหนื่อย เราเสียใจกับชีวิตตอนนี้มากๆ ทำไมเราถึงต้องโดนแบบนี้