หัวหน้ารับพนักงานใหม่มาช่วยงานเรา (และก็ช่วยงานรุ่นพี่คนอื่นด้วย) เขาเป็นรุ่นน้องเรา ตอนนี้อยู่มาได้ 3 เดือนแล้ว แต่เรารู้สึกว่าเขาช่วยงานเราไม่ค่อยได้มากนัก เราแทบรู้สึกไม่ต่างจากตอนที่ยังไม่มีพนักงานใหม่เข้ามา

ปัญหาคือ งานส่วนของเรามันยังไม่เป็นระบบขั้นตอนชัดเจน เป็นงานที่ทั้งเราและหัวหน้าเพิ่งรับมาทำได้ไม่นาน และมันก็เละเทะ ถูกละเลยมานาน กำลังอยู่ในขั้นปฏิรูปขึ้นมาใหม่ เสมือนว่ายังเป็นกลุ่มแก๊สและฝุ่นที่กำลังก่อตัวเป็นดาว ยังไม่มีคู่มือให้ยึดเป็นหลัก เพราะว่ามันยังไม่มีหลักให้ยึดแบบแน่นอน ทำไปแบบมึนๆและพร้อมจะเปลี่ยนแปลงได้ทุกเมื่อ

ดังนั้นเราจึงสอนพนักงานใหม่โดยสอนเฉพาะสิ่งที่เราเคยทำ ซึ่งเราเองก็ยังไม่ชำนาญมากพอ เราสอนโดยให้เขาได้ลองทำงานจริง ตอนแรกหัวหน้าจะแบ่งงานของเราส่วนหนึ่งให้เขารับผิดชอบไปเลย แต่ต่อมาหัวหน้าก็เปลี่ยนใจ บอกให้เราเป็นคนทำทั้งหมดไปก่อน ส่วนพนักงานใหม่ยังต้องฝึกอีกนาน ดังนั้นตอนนี้พนักงานใหม่จึงเน้นไปช่วยงานรุ่นพี่คนอื่นมากกว่าช่วยเรา (แต่ก็ไม่ได้ช่วยเยอะ เพราะคนอื่นก็ไม่ค่อยว่างสอนเหมือนกัน) เขาช่วยทำงานส่วนของเรายังไม่ถึง 25% เลย

ส่วนเรา พอหัวหน้าพูดแบบนั้น เราก็รู้สึกไม่ค่อยอยากสอนงานพนักงานใหม่สักเท่าไหร่ เพราะถ้าระบบงานยังไม่นิ่ง การสอนงานจะเหนื่อย น่าเบื่อ และเสียเวลาเรามาก (เราเคยพูดเปรยๆกับหัวหน้าไปว่า ระบบงานยังไม่นิ่ง บางทีเราก็สอนงานคนใหม่ไม่ถูกนะ) และเรากลัวพนักงานใหม่จะท้อแท้ซะก่อน อีกอย่างเรารู้สึกว่าถึงสอนไป สุดท้ายเราก็ต้องทำเองเกือบทั้งหมดอยู่ดี เราเป็นคนที่มีงานยุ่งมาก ทำงานเกินเวลาทุกวัน

เราก็บอกพนักงานใหม่ไปตรงๆว่าสิ่งที่เราสอนเขาไปอาจเปลี่ยนแปลงได้อีกหลายครั้ง และเรามีงานยุ่งมาก จึงอาจไม่ค่อยได้สอนอะไรเขามาก งานพวกนี้ต้องเรียนรู้จากประสบการณ์และการลงมือทำไปเรื่อยๆ ฉะนั้นถ้าเขามีอะไรสงสัยก็ค่อยถามเราละกัน เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร ทุกวันนี้เรากับเขาแทบไม่ได้พูดคุยกันเลยทั้งๆที่โต๊ะทำงานอยู่ติดกัน เพราะเราก็ต้องเร่งทำงาน โดนหัวหน้าเรียกใช้ก็บ่อย และนิสัยเราคือเป็นคนเงียบๆและจริงจังอยู่แล้ว จะคุยก็ต่อเมื่อมีประเด็นเรื่องงาน เรื่องเล่นไม่ค่อยคุย พนักงานใหม่เองก็ไม่ค่อยคุยกับเราด้วย (แต่เขาคุยกับคนอื่น ชอบคุยเรื่องทะลึ่งไร้สาระด้วย ซึ่งเราไม่ชอบ ก็เลยไม่ร่วมคุย)

ตอนนี้กลายเป็นว่าพนักงานใหม่ดูจะว่างงาน (มีงานประปรายเป็นบางเวลา) พอถึงเวลาเลิกงานปุ๊บก็ปิดคอมกลับบ้านเลย ทั้งๆที่เรากับคนอื่นๆกำลังทำงานยุ่ง กลับบ้านเลทไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมงทุกวัน เรารู้สึกว่าพนักงานใหม่ไม่ค่อยถามงานเราเลย ปกติถ้ารุ่นพี่ไม่ค่อยสอน เขาก็ต้องพยายามถามรุ่นพี่หรือขวนขวายเรียนรู้เองไม่ใช่หรือ? อย่างน้อยถามเราสักคำว่ามีงานอะไรให้ช่วยทำไหม ก็ไม่ถาม เขาดูเอื่อยเฉื่อย (ไม่เหมือนตอนมาสัมภาษณ์งานเลย ตอนนั้นน่ารักมาก) หัวหน้าบอกให้เขาอ่านพวกระเบียบต่างๆที่เกี่ยวกับงาน มีหนังสือเล่มหนามากให้อ่าน เขาก็ไม่อ่าน บอกว่าอ่านไม่รู้เรื่อง จะรอเรียนรู้ตอนลงมือทำงานจริง

ส่วนเราเคยมอบงานชิ้นหนึ่งให้เขาลองทำ อธิบายขั้นตอนไปแล้ว แต่เขาก็ทำไม่เสร็จ ค้างไว้กลางทาง สงสัยเขาคงลืมเพราะมันมีระยะเวลาทิ้งช่วงห่างเพื่อรอคนอื่นดำเนินการ เราเองก็ไม่ได้คอยตามจี้ตามทวงเขา เพราะเรามีงานอื่นต้องทำอีกมาก (เขาจดสิ่งที่เราสอนไปแล้ว แต่คงไม่อ่าน) สุดท้ายเราก็ลืมเหมือนกันว่ามีงานชิ้นนั้น เพราะเอกสารอยู่ที่เขา พอเรานึกขึ้นได้ เราก็ของานนั้นกลับมาทำต่อเองจนเสร็จ (ตอนนั้นเราโมโห แต่ไม่ได้แสดงออก ไม่ได้บอกหรือสอนอะไรเขาต่อด้วย)

บางครั้งเราบอกให้พนักงานใหม่ไปตามงานจากรุ่นพี่คนอื่นภายในวัน....เพื่อที่เขาจะได้เอางานนั้นมาทำต่อ เราก็อธิบายแล้วนะว่าเป็นงานอะไร (งานมันเชื่อมโยงกัน เราคิดว่าจะสอนเขาทำหลังจากที่เขาได้งานชิ้นนั้นมาจากรุ่นพี่แล้ว) แต่เขาก็รอให้ถึงวันเดดไลน์แล้วค่อยไปตาม เรารู้สึกไม่ชอบใจเลย แต่ก็ไม่ได้ตำหนิเขา ถ้าเขาไม่ทำ เดี๋ยวเราทำเอง และมันก็จะเป็นผลงานของเรา ไม่ใช่ของเขา

เราในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมงานของเขา บางทีรู้สึกเปลืองพลังใจโดยใช่เหตุ เราต้องพยายามอดทนนิ่งเฉยทั้งๆที่รู้สึกหงุดหงิดเขาหลายครั้ง (นอกจากเรื่องงานแล้ว เขาก็มีพฤติกรรมอื่นที่เราไม่ชอบ แต่เราก็ปล่อย) เราไม่มีสิทธิจะไปว่าอะไรเขามาก แทบจะไม่เคยว่าเลย เราเป็นเพื่อนร่วมงาน ไม่ใช่หัวหน้า ไม่ใช่ลูกพี่ (เป็นรุ่นพี่ ไม่ใช่ลูกพี่) อยากจะให้มีความเป็นทีมเวิร์กเหมือนกัน แต่ดูเหมือนอะไรๆจะไม่ค่อยเอื้ออำนวยเลย 

เราควรปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆไหม แล้วรอให้หัวหน้าเป็นคนจัดการ เพราะเราก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ส่วนหนึ่งคิดว่าที่เป็นแบบนี้ก็เพราะหัวหน้าด้วย หัวหน้าค่อนข้างปล่อยพนักงานใหม่ แล้วมาคาดหวังกับเรา เอางานส่วนใหญ่มากองไว้ที่เรา บางครั้งเรารู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบ สงสัยคงต้องรอให้ถึงช่วงประเมินผลพนักงาน คงต้องให้ผลงานเป็นตัวพิสูจน์ และถ้าเราเจองานหรือโอกาสใหม่ๆที่ดีกว่าก็คงจะไป