บ่นชีวิตที่ล้มเหลวผมของคนอายุ20ปี

ขอบอกก่อนนะครับนี้เป็นกะทู้แรก ขอบ่นตัวเองหน่อย555 อายุ20ปีแล้วยังทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง ยังไม่เก่งสักทางแล้วไม่มีเป้าหมายในชีวิตเลย ใช้ชีวิตขี้เกียจๆไปวันๆ พอตั้งใจจะทำอะไร จะเรียนอะไรก็ล้มเลิกเพราะไม่รู้จักไปทางไหน ไม่ค่อยได้พูดคุยกับคนที่ข้างบ้านหรือญาติปลีกตัวอยู่แต่ในห้องเล็กๆคนเดียว ตอนนี้กำลังเรียนอยู่อีก1ปีก็จบแล้ว เรียนปวส.1 ไม่รู้ว่าจะสามารถหางานดีๆมาเลี้ยงครอบครัวหรือป่าวพ่อทำงานคนเดียว แม่ก็เลี้ยงหลานของพี่ชาย2คน ส่วนมันก็ไม่เอาไหนเหมือนผมนี้ล่ะ555 (ตอนที่เขียนกะทู้นี้ก็เริ่มขี้เกียล่ะ55+)
เอาล่ะผมคิดว่าตอนนี้ของผมที่ยังทำอะไรไม่สำหรับ ถามทุกคนว่ามันจะเกี่ยวไหม1.เล่นเกม 2.ช่วยตัวเอง(อันนี้ล่ะทำชีวิตผมพัง) 3ติดโซเชี่ยว สำหรับ3ข้อนี้ก็กินเวาลาไปหมดวันล่ะ เรื่องตั้งใจว่าจะอะไรเลยล้มเลิกตลอดแย่มากๆ เรื่องช่วยตัวเองอยากจะเลิกหลายครั้งมากๆแต่มันก็ไม่สามารถห้ามตัวเองได้ซักครั้งเลย ผมช่วยตัวเองมาตั้งแต่13-20ไม่เคยเว้นเกิด1วันเลยล่ะติดจัดๆ ผมไม่เคยมีแฟนนะและซิงอยู่ไม่เคยคุยกับหญิงเลย(อันนี้มีใครเป็นไหมเขิลผู้หญิงทุกคนแม้กะทั่งน้องๆทางบ้านชอบเก๊กให้ตัวเองดูดีมั้ง โครตเกียจตัวเองเลย) แน่ละขนาดกับผู้ชายยังไม่ค่อยจะคุย จะคุยกับเพื่อนสนิทเท่านั้น การเข้ากับสังคมของผมแย่มากๆเลยล่ะ เฮ้อไม่รู้เรานี้มีอะไรดีบ้างเนี่ย แต่ผมคิดมีนะมั้งคือผมไม่เล่นยาไม่เที่ยวดื่มนิดหน่อยไม่เคยทำให้คอบครัวลำบากใจนับว่าเป็นข้อดีได้
หรือป่าวนะ555 เอาล่ะผมเริ่มเขียนได้มั่วเรื่อยๆ มีเคยคิดคิดว่าตัวเองไร้ประโยชน์เหมือนผมไหม  อยากขอแนวทางออกจากวงจรชีวิตห่วยแตกสำหรับคนที่อายุ20แล้ว บ้างคนเขาเป็นผู้ใหญ่แล้วมีงานการทำหรือมีเส้นทางไปมองมาดูตัวเองล่ะเศร้าจังT_T บ่นมามากแล้วเอาล่ะชีวิตผมยังอีกยาวไกล(ทางไม่เป็นอะไรไปก่อน)อยากได้แนวทางที่จะเปลี่ยนชีวิตมีใครจะแนะนำผมได้ไหม มีใครเคยคิดว่าตัวเองไร้หนทางในชีวิตแล้วเปลี่ยนตัวเองยังไง(อาจจะพิมงงๆหน่อยนะเอ๋อจัด) นั้นล่ะผมอยากเปลี่ยนตัวเอง ขอบคุณครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่