สวัสดีค่ะ เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เราคลอดลูกได้ประมาณ8เดือนแล้ว แต่ในระยะเวลา8เดือนเรารู้สึกว่าเราไม่ค่อยมีสิทธ์ในตัวลูกเราเลยค่ะ ตอนแรกเราคลอดลูกเราก็อยู่บ้านเราปกติ แต่เราคลอดได้5วันเราต้องเข้าโรงบาลไม่มีใครเลี้ยงเลยต้องเอาไปให้ป้าเราเลี้ยง ตั้งแต่นั้นเราไม่เคยได้สิทธิ์อะไรในตัวลูกเลยค่ะ พอเราออกจากบ้านเราต้องมาอยู่กับป้าทั้งๆที่ไม่อยากอยู่ เอ้ยปากบอกจะกลับบ้านก็ไม่พากลับ ป้าคนนี้แกไม่มีลูกค่ะ แกมีลูกไม่ได้ แกก็ดูรักลูกเรานะคะซื้อของให้ทุกอย่างแต่การกะทำที่เค้าทำให้เราเห็นแต่ละครั้งงมันเจ็บมากๆ เรากดดันที่อยู่กับเค้า เราเบื่อที่เค้าถามเราอยู่ทุกวันว่าเรารักลูกเราไหม เราไม่เคยพาลูกเราไปไหนได้เลย มีแต่ต้องไปกะเค้าตลอดไปไหนก็ต้องบอกเค้าก่อนแต่ไม่เคยได้ไป  บางครั้งแกชอบอุ้มลูกมาและบอกว่าไปหาเราเร็วแต่พอมันไม่มาเค้าก็หัวเราะเหมือนว่าลูกไม่อบากอยู่กับเรา มีอยู่ครั้งนี้ที่เค้าเคยบอกว่าเพื่อนเค้าบอกกะป้าว่า ให้ลูกเราเรียกเราว่าพี่และให้เรียก ป้ากับลุงว่าพ่อแม่ แต่เราก็ไม่โอเคเราก็เลยไม่ได้พูดอะไร  แต่ข้างในมันเจ็บ จนวันนี้เราทะเลาะกะเค้าทะเลาะกันหนักเค้าก็มาถามเราอีกว่า รักลูกไหมมันเป็นคำถามที่เราต้องได้ยินทุกวันมันโครตจะหน้าเบื่อ เราเลยพูดไปว่า เราไม่ได้รักลูกเราเลย เราไม่ชอบเค้า  ทุกครั้งที่เราโมโหเราชอบไปลงกับลูก ก็เพราะเค้าที่เราต้องทำแบบนี้  ตอนเราเก็บของเพื่อที่จะกลับมาบ้านเราเดินผ่านลูก ลูกร้องไห้ เค้าบอกไห้เราไปอุ้มแต่เราก็ไม่ไป แต่ในใจเราโครตทรมานโครตเจ็บ  แต่ทำไรไม่ได้ เราเบื่อเราเหนื่อย เราควรทำไงดี