ขอระบายคนิดนึงนะคะ

ดีค่าาาา จขกทเป็นคนพิการนะคะ อายุ20เกือบจะปลายแล้ว เป็นคนนึงที่เฝ้ารอความรัก เคยมีแฟน ส่วนมากอยู่ในโลกออนไลน์ (นับว่าแฟนมิ) แต่ให้ความรู้สึกจริงจังนะ โดนเฉพาะคนที่เพิ่งเลิกไปหมาดๆ เราบอกทางบ้านเราว่าเราคบเค้า เกือบจะได้เจอกันแล้ว แต่ดันมารู้ซะก่อนว่า เค้ามีคนอื่นแล้วเรามาทีหลัง (ร้องไห้เสียใจนานอยู่) ก็ต้องเลิกกันไป

จขกทรู้นะคะไม่ควรไปโหยหาไอความรักอะไรมากมาย แต่หยุดไม่ได้จริงๆค่ะ ยังคงเฝ้ารอ แต่อีกใจนึงก็คิดว่าจะไปเป็นภาระคนอื่นเค้าทำไม อยู่แบบนี้เหงาาหน่อยแต่ไม่ต้องลำบากอะไรใครนะ มันก็ยังวนกลับไปคิดอยู่ดีค่ะ

พยายามที่จะหาพลังบวกความคิดบวกๆฟังการรักตัวเองบลาๆๆๆ แต่มันทำได้ไม่กี่วันในหัวก็จะวนกลับมา เมื่อไหร่ชั้นจะเจอเค้าคนนั้นน้าาาาาา  หรือจขกทเป็นโรคจิตอะไรรึป่าว

ช่วยแนะนำทีค่ะพี่ๆคนที่โสดและอยู่กับตัวเองอย่างมีความสุข ไม่อยากโหยหาใตรแล้ว มันทรมานจริงๆค่ะ

ใครที่อ่านถึงตรงนี้ขอบคุณมากๆนะคะที่สละเวลามาอ่านที่จขกทบ่น^^~
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เราอยู่กับตัวเองอย่างมีความสุขนะเพราะเราไม่เอาตัวเราเองไปเปรียบเทียบกับใครค่ะ
แต่ถ้าเจอคนที่ใช่ มันก็จะเป็นความสุขอีกแบบนะ

เจ้าของกระทู้ไม่ผิดปกติเลยค่ะที่อยากจะมีความรัก อยากจะมีคนอยู่ข้างๆ เราก็ยังอยากจะมีเลย เพียงแต่เราไม่ได้กังวลใจหรือเร่งรัดเร่งรีบที่จะต้องมีภายในวันนี้พรุ่งนี้ เราปล่อยไปตามธรรมชาติค่ะ

แต่คนที่ตามหาความรัก มีจุดมุ่งหมายก็ไม่ผิดนะ คนมันไม่เหมือนกันค่ะ บางคนรู้ว่าตัวเองต้องการอะไรแล้ววิ่งหาก็ไม่แปลกอะไรเลยค่ะ ดีออกจะได้มีความสุขให้กับตัวเองตามที่ต้องการ

ขอให้สมหวังนะคะ คนปกติหรือจะคนพิการหรือจะเป็นคนพิเศษก็มีสิทธิ์มีความรักได้รับความรับเช่นเดียวกันค่ะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่