เวลาเรียนของเด็กตอนนี้ เอาเฉพาะที่จำเป็นก็เรียนไม่ทันแล้ว
วิชาที่ล้าสมัย ที่ไม่จำเป็น เหมือน จุดไฟด้วยไม้เหมือน cast away กับไฟแช็ค
มันมีประโยชน์ทั้งคู่เหมือนกัน คือ จุดไฟ แต่ถ้าให้เลือกใช้ จะใช้อะไร
เข้าใจว่า ถ้ามันไปติดเกาะเหมือนในหนัง เราคงขอบคุณการศึกษาที่สอนเรามา
แต่ในชีวิตปกติ ในยุคที่เจอโควิด ที่แค่ตามหลักสูตรเนื้อหาจำเป็นก็ไม่ทันแล้ว
ยังไม่รวมถึงเนื้อหาจำเป็นที่จำเป็นสำหรับอนาคตจริงๆ  เช่น การโค้ดดิ้ง อีก

ในที่นี้ สิ่งที่ล้าสมัย จะเป็นอะไรที่เล็กๆน้อยๆ เช่น เรียนเขียนปากกาคอแร้ง ....
ตั้งแต่ผมเรียนมา ในชีวิตจริง ทุกวันนี้ ยังใช้กันอยู่หรือไม่ จับปากกาคอแร้งล่าสุดเมื่อไร
ทำไมสมัยก่อนต้องเรียน เพราะสมัยก่อน เค้ายังไม่ได้คิดค้นปากกาลูกลื่น
สมัยก่อนเค้ามีแค่หมึก กับไม้ เขียนเสร็จ ไม้แห้ง ก็เอาจิ้มหมึก แล้วเขียนใหม่
เค้าก็พัฒนาคิดค้นนวัตกรรมเป็นปากกาคอแร้ง หัวแหลมๆ แทนไม้ แต่ยังมีหมึกให้จิ้มอยู่
แล้วก็มีนวัตกรรมทำหลอดหมึกเก็บไว้ในตัวปากกา ให้หมึกค่อยๆไหลออกมา
พอนานไปมันก็กลายเป็นปากกาลูกลื่นที่เราๆใช้กันอยู่ แล้วก็ตอนนี้ไปสู่ปากกาหมึกลบได้

พอเข้าใจหรือยังว่า การศึกษาไทย เราติดอยู่ในยุคไหน
ถ้าไม่พัฒนาให้ทันโลก เด็กไทยก็ยังจะเรียนอะไรบางอย่างที่มันเดิมๆ ที่มันใช้ไม่ได้จริง
ซึ่งเมื่อรวมอะไรพวกนี้เล็กๆน้อยๆ มันอาจจะเป็นเวลาจำนวนมากที่เอาไปให้เด็กได้เรียนรู้สิ่งจำเป็นในอนาคตหรือไม่

ฝากรบกวนลองพิจารณากันดูนะฮะ