สวัสดีค่ะ เราอายุ24ปี มีน้องชาย2คน เมื่อ2 ปีที่แล้วพ่อกับแม่เราแยกทางกัน แม่หนีออกจากบ้านไปกับผู้ชายที่ทำงาน ปกติพ่อไม่กินเหล้า เป็นคนดีเป็นพ่อที่ดีคนนึง
แต่ตั้งแต่แม่ไปพ่อก็เอาแต่กินเหล้า จนบางทีขาดสติทำร้ายเรากับน้องจนน้องต้องออกไปเช่าหออยู่เพราะถูกพ่อทำร้าย เวลาพ่อเมาพ่อจะร้องเสียดังโวยวายนอนกันไม่ได้เลยจนบ้างทีเราก็ทนไม่ได้ แต่เราพยายามทนอยู่บ้านต่อเพราะยังเหลือน้องชายคนเล็กอายุ16 เเละอีกเหตุผลคือถ้าเราออกไปอยู่ข้างนอกพ่อจะไม่เหลือใครเพราะพ่อไม่มีญาติพี่น้องเลย เรากับน้องก็เช่นกันพวกเราก็มีแค่พ่อ
แต่ผ่านมาแล้ว2ปี พ่อก็ไม่ดีขึ้นและกินหนักกว่าเดิม จนจะโดนไล่ออกจากงาน เราอึดอัดมากๆ จนทนไม่ไหว เลยจะย้ายออกแล้วหาบ้านเช่าได้แล้ว เผื่อว่าแกจะคิดได้และดีขึ้น แต่พอจะไปจริงๆก็เป็นหวงแก แต่เราจะก็อยู่ต่อก็เหนื่อยใจ อ่อ เราเคยคุยกับแกดีๆแล้วนะคะแต่แกยืนยันว่าจะไม่เลิกกินเหล้า
เราควรทำยังไงกับชีวิตต่อไปดีคะ เครียด เหนื่อย ท้อไปหมดถ้าเราออกไปอยู่ข้างนอกเราจะดูเลวมั้ยคะ เราไม่ได้จะทิ้งน้องนะคะเราจะมาหาน้องบ่อยๆ และเรากลัวพ่อเขาคิดว่าเราทิ้งเขาเหมือนแม่ แล้วกลัวเขาจะกินหนักกว่าเดิม
ขอระบาย และขอกำลังใจให้เด็กบ้านแตกหน่อยค่ะ
แต่ตั้งแต่แม่ไปพ่อก็เอาแต่กินเหล้า จนบางทีขาดสติทำร้ายเรากับน้องจนน้องต้องออกไปเช่าหออยู่เพราะถูกพ่อทำร้าย เวลาพ่อเมาพ่อจะร้องเสียดังโวยวายนอนกันไม่ได้เลยจนบ้างทีเราก็ทนไม่ได้ แต่เราพยายามทนอยู่บ้านต่อเพราะยังเหลือน้องชายคนเล็กอายุ16 เเละอีกเหตุผลคือถ้าเราออกไปอยู่ข้างนอกพ่อจะไม่เหลือใครเพราะพ่อไม่มีญาติพี่น้องเลย เรากับน้องก็เช่นกันพวกเราก็มีแค่พ่อ
แต่ผ่านมาแล้ว2ปี พ่อก็ไม่ดีขึ้นและกินหนักกว่าเดิม จนจะโดนไล่ออกจากงาน เราอึดอัดมากๆ จนทนไม่ไหว เลยจะย้ายออกแล้วหาบ้านเช่าได้แล้ว เผื่อว่าแกจะคิดได้และดีขึ้น แต่พอจะไปจริงๆก็เป็นหวงแก แต่เราจะก็อยู่ต่อก็เหนื่อยใจ อ่อ เราเคยคุยกับแกดีๆแล้วนะคะแต่แกยืนยันว่าจะไม่เลิกกินเหล้า
เราควรทำยังไงกับชีวิตต่อไปดีคะ เครียด เหนื่อย ท้อไปหมดถ้าเราออกไปอยู่ข้างนอกเราจะดูเลวมั้ยคะ เราไม่ได้จะทิ้งน้องนะคะเราจะมาหาน้องบ่อยๆ และเรากลัวพ่อเขาคิดว่าเราทิ้งเขาเหมือนแม่ แล้วกลัวเขาจะกินหนักกว่าเดิม