อย่างที่หัวโพสถามเลย

ถ้าชีวิตเพื่อนๆ รู้ตัวว่า  ไม่มีวันได้ทำตามฝันอีกแล้วตลอดทั้งชีวิต  การมีชีวิตอยู่ต่อไปทางเลือกที่ดีแล้วหรือไม่
ไม่ว่าจะเพราะ  โลกนี้อาจโหดร้ายไม่ได้ดีและน่าอยู่ขนาดนั้น   อาจเกิดภาวะเศรษฐกิจต่างๆในระหว่างทางที่เราใช้ชีวิต
+  อาชีพที่เราอยากทำ  อาจจะไม่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงาน  
เช่น  จิตกร  นักคณิตศาสตร์เพียวๆ   ที่ในไทยในน้อยคนที่จะทำจนเป็นอาชีพได้สำเร็จ
(อันนี้แค่ยกตัวอย่างให้เห็นภาพอาชีพอาจเป็นอาชีพในฝันของใครบางคนแต่ในไทยตลาดแรงงานต้องการน้อย  จึงต้องหาเลี้ยงตัวเองด้วยอาชีพที่ตลาดแรงงานในไทยต้องการมากกว่า  เช่น  หมอ  นักบัญชี)

ถ้าหากเราอยู่โตมาจนวันหนึ่งรู้ตัวแล้วว่า  ไม่ว่ายังไงเราก็ไม่มีวันทำฝันนั้นให้เป็นจริงได้
ไม่ว่า  จะเป็นอาชีพไหนก็ได้  หรือ  กิจกรรมไหนก็ได้ที่เราอยากทำ

แล้วโลกนี้มันคุ้มค่าให้ดิ้นรนพยายามทำงานหาเงินเพื่อเอาตัวรอดไปเรื่อยๆจนแก่ตาย  จริงๆหรอคับ
ทั้งๆที่ระหว่างทางกว่าจะแก่ตายนั้น  เส้นทางมันโหดร้ายไม่ได้สบายยังกับทุ่งลาแวนเดอร์
เจอทั้งวิกฤตเศรษฐกิจอีกหลายรอบแบบโควิด  หรือ  ปี  40  
เจอทั้งโรคภัยไข้เจ็บตอนแก่ตอนตาย
เจอทั้งคนที่เรารัก  ทั้งครอบครัวเรา  เพื่อน  แฟน  หรืออาจแม้แต่ลูก  ตายก่อนเราก็เป็นได้
หรือบางคนได้เมื่อไม่ได้ทำตามความฝัน
ต้องเจอกับการทำงานที่ตัวเองเกลียด  หรือ  เฉยๆไม่ได้ชอบมันเลยไปทั้งชีวิต
เพื่อแค่ดิ้นรงดำรงชีวิตให้รอดจนแก่ตาย
นั้นเรียกว่า  คิดดีกันแล้วจริงๆหรอ
แล้วคนที่คิดฆ่าตัวตายเพราะเหตุผลแบบนี้  เขาคิดสั้นจริง  หรือ  เป็นการคิดมาอย่างดีที่รอบคอบแล้ว
ว่า  อยู่ต่อไปก็เจอกับความทุกข์มากมายและรุนแรงไม่คุ้มเสียกับความสุขที่ได้กันแน่