คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 65
ค่อยๆ ปรับตัวกันไปค่ะ มันคือก้าวแรกของการเป็นผู้ใหญ่ รู้จักรับผิดชอบอะไรด้วยตัวเองเต็มตัว ก็ขอให้ใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวังนะคะ ตั้งใจทำงาน รู้จักวางแผนออมเงิน เรามีต้นทุนไม่เยอะ อย่าใจอ่อนให้ใครยืมเงินหรือไปค้ำประกันใครเด็ดขาด จะทำสัญญาอะไรอ่านรายละเอียดให้ดี รู้จักเพิ่มพูนความรู้ให้ตนเองเพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
แต่ในอีกด้านนึงก็ต้องมีสมดุล work life balance มีความสุขในชีวิตให้สมดุลกับการทำงานอย่างมีความรับผิดชอบด้วย ชีวิตก็ต้องมีความรื่นรมย์บ้าง ทำอะไรที่สนใจ สร้างพลังงานบวกให้ตัวเอง
แต่ในอีกด้านนึงก็ต้องมีสมดุล work life balance มีความสุขในชีวิตให้สมดุลกับการทำงานอย่างมีความรับผิดชอบด้วย ชีวิตก็ต้องมีความรื่นรมย์บ้าง ทำอะไรที่สนใจ สร้างพลังงานบวกให้ตัวเอง
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
เข้าใจความรู้สึกนะคะ เราก็ติดบ้านติดพ่อกับแม่นะ แต่มันก็มีช่วงเวลาหนึ่งที่อยากจะอยู่คนเดียวบ้าง เราก็กำลังจะย้ายออกไปอยู่คนเดียวค่ะ แต่คงจะไปๆมาๆบ้านพ่อแม่ด้วย
ปรับตัวนะคะ เดี๋ยวก็จะชินค่ะ แรกคงจะรู้สึกโหวงเหวงหน่อย เดี๋ยวก็จะค่อยๆชินไปเองค่ะ
หาอะไรทำค่ะ เช่น อ่านหนังสือ ดูข่าว เล่นพันทิป แป๊บๆก็ง่วงก็นอนตื่นมาก็ไปทำงานแล้วค่ะ
ขอให้มีความสุขกับที่พักอาศัยที่ใหม่นะคะ
ปรับตัวนะคะ เดี๋ยวก็จะชินค่ะ แรกคงจะรู้สึกโหวงเหวงหน่อย เดี๋ยวก็จะค่อยๆชินไปเองค่ะ
หาอะไรทำค่ะ เช่น อ่านหนังสือ ดูข่าว เล่นพันทิป แป๊บๆก็ง่วงก็นอนตื่นมาก็ไปทำงานแล้วค่ะ
ขอให้มีความสุขกับที่พักอาศัยที่ใหม่นะคะ
แสดงความคิดเห็น
อายุ 23 พึ่งได้ออกจากบ้านมาลองใช้ชีวิตเองครั้งแรกครับ รู้สึกเครียดครับ
เดิมที่ที่บ้านฐานกลางๆค่อนไปทางต่ำพ่อเงินเดือน 15k ผม 13k
แม่แยกกันอยู่กับพ่อนานแล้ว ช่วง 13-20 กำลังเรียนก็วนเวียนย้ายไปอยู่บ้านพ่อบ้านแม่ (ในละแวกใกล้เคียง) พ่อแม่ย้ายบ้านที่เช่าบ่อย (เงินเดือนน้อย ไม่มีตัวเลือกอยู่ได้หลังละ 1 ปีก็ออกเพราะหมดสัญญาส่วนใหญ่เจ้าของบ้านไม่ให้ต่อสัญญาต่อ
(รักษาบ้านดีครับตรงไหนพังก็ซ่อม เหมือนดวงไม่ดีมากกว่า อันนี้ไม่ใช่ประเด็น )
ประเด็นคือ ตอนนี้ 23 ครับ อยู่กับพ่อมาพักใหญ่แล้ว พ่อเขามีแฟนใหม่นิสัยดีขยันทำงานทำงาาน เป็นแม่บ้านเงินเดือนใกล้ๆพ่อ
เราก็เลยขอแยกมาอยู่เอง อยู่บ้านเช่าหลังใหม่ได้ 2 อาทิตแล้วครับ รู้สึกเครียดๆนอนไม่หลับ หลับแล้วก็ตื่น ชีวิตมันโล่งๆ บางทีหัวก็มีอะไรให้คิดตลอดเวลา
พ่อแม่ไม่ไม่ได้สอนอะไรมากนักเกี่ยวกับพื้นฐานการออกมาใช้ชีวิตเอง
อยากขอคำปรึกษาพี่ๆน้าๆลุงๆที่โตมีประสบการณ์ชีวิตแล้วช่วยทีครับ ใจมันโหวงเหวง คิดถึงบ้านพ่อก็ไม่น่าใช่ อยู่บ้านใหม่ก็เหมือนไม่ชิน
*เคยเป็นโรคซึมเศร้าเมื่อ 2 ปีก่อน รักษาหายแล้วครับ
*ท่านได้แซวๆว่าเงินหมดเหรอ เปล่าครับ พอมีพอใช้ครับ ไม่ค่อยเครียดอะไรเรื่องนี้ครับ