ขอระบายความในใจที่ไม่สามารถพูดให้ใครฟังได้
เหนื่อยเหลือเกินจนพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ ท้อ หมดหวังที่จะเดินต่อ มันมืดไปหมด
ตั้งแต่โรคโควิดมารอบแรก เรายังพอไหว ยังมีเงินเก็บมาใช้พอหายใจต่อชีวิตได้ ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น
ดันมามีรอบ 2 ทุนเริ่มหาย หากู้ยืมธนาคารก็ไม่ได้ ต้องไปพึ่งนอกระบบเพื่อจะเดินไปต่อ
จนมารอบ 3 ทุกอย่างดับ มืด ท้อ เหนื่อย ทุกวันนี้ ขายของได้ไม่ถึงพัน เงินที่หาก็จ่ายหนี้นอกระบบหมด ไม่มีทุนไปต่อวันต่อไป ประหยัดจนต้องกินข้าววันละมื้อ หิวก็ต้องทน จะขอความช่วยเหลือทางที่บ้านก็ไม่ได้ ห่วงเขาเป็น แม่ค่อยถามตลอดว่า ความเป็นยังไง ไม่ได้อยู่แบบอดๆอยากๆใช่ เราก็ตอบแค่ว่า สบายดีไม่อดไม่อยาก มันพูดได้คำเดียวว่าเหนื่อยมาก เหนื่อยมากจริงๆ อย่าว่าทำไมไม่สู้ ทำไมไม่ดิ้นรน ในเมื่อสู้แล้วเงินต้องบาทที่หามาได้ต้องจ่ายหนี้นอกระบบจนทุกวันได้แต่เลื่อนวัน แล้วค่าปรับวันละ200 ถ้าไม่กู้จะเอาตังที่ไหนเดินต่อ
เหนื่อยจนไม่อยากอยู่ต่อ
เหนื่อยเหลือเกินจนพูดออกมาเป็นคำพูดไม่ ท้อ หมดหวังที่จะเดินต่อ มันมืดไปหมด
ตั้งแต่โรคโควิดมารอบแรก เรายังพอไหว ยังมีเงินเก็บมาใช้พอหายใจต่อชีวิตได้ ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น
ดันมามีรอบ 2 ทุนเริ่มหาย หากู้ยืมธนาคารก็ไม่ได้ ต้องไปพึ่งนอกระบบเพื่อจะเดินไปต่อ
จนมารอบ 3 ทุกอย่างดับ มืด ท้อ เหนื่อย ทุกวันนี้ ขายของได้ไม่ถึงพัน เงินที่หาก็จ่ายหนี้นอกระบบหมด ไม่มีทุนไปต่อวันต่อไป ประหยัดจนต้องกินข้าววันละมื้อ หิวก็ต้องทน จะขอความช่วยเหลือทางที่บ้านก็ไม่ได้ ห่วงเขาเป็น แม่ค่อยถามตลอดว่า ความเป็นยังไง ไม่ได้อยู่แบบอดๆอยากๆใช่ เราก็ตอบแค่ว่า สบายดีไม่อดไม่อยาก มันพูดได้คำเดียวว่าเหนื่อยมาก เหนื่อยมากจริงๆ อย่าว่าทำไมไม่สู้ ทำไมไม่ดิ้นรน ในเมื่อสู้แล้วเงินต้องบาทที่หามาได้ต้องจ่ายหนี้นอกระบบจนทุกวันได้แต่เลื่อนวัน แล้วค่าปรับวันละ200 ถ้าไม่กู้จะเอาตังที่ไหนเดินต่อ