สวัสดีค่ะ คือเข้าเรื่องเลยนะคะ อย่างแรกเราต้องบอกก่อนเลยว่า เราเป็นทอมค่ะ เรื่องมันเริ่มขึ้นตอนที่เราปิดเทอมค่ะ เราคิดว่าปิดเทอมนานๆว่างๆเลยอยากหางานทำเล่นๆก่อนเปิดเรียน เลยเห็นแม่ทำงานที่บาร์(ที่พัทยา)เราเลยสนใจอยากลองไปทำด้วย

แต่ต้องบอกก่อนนะคะว่าแม่เราไม่ได้เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กค่ะ แม่ทิ้งไปตั้งแต่เด็กๆเลยเราอยู่กับครอบครัวลุงกับป้าพึ่งมาเจอแม่ได้2-3ปีเองอีกเหตุผลหนึ่งที่อยากไปทำงานกับแม่เราเพราะอยากรู้ว่าแม่เป็นคนแบบไหนนิสัยเป็นไงแล้วก็อยากรู้ว่าแม่ทำงานอะไรชีวิตเป็นยังไงบ้างเรากับแม่ต่างคนต่างไม่รู้จักกันเลยค่ะ และแม่ก็ไม่ได้ส่งเสียให้เราเรียนนะคะลุงกับป้าเป็นคนส่งทุกอย่างแม่ก็แค่ส่งเงินมาบ้างไม่ส่งบ้างเราก็ไม่อะไรเพราะถ้าถามความรู้สึกจริงๆเรารู้สึกเหมือนเขาไม่ใช่แม่รู้สึกเหมือนเป็นญาติมากกว่าเพราะเราอยู่กับลุงกับป้ามาตั้งแต่เด็กแล้วครอบครัวลุงกับป้ารักเรามากเลยค่ะเขาเลี้ยงเราเหมือนเป็นลูกแท้ๆคนหนึ่งเลยไม่เคยบอกกับคนอื่นเลยว่าเราเป็นลูกที่เก็บมาเลี้ยงไม่เคยพูดจาไม่ดีกับเราใครๆถามลุงกับป้าก็จะบอกว่าเราเป็นลูกแกตลอดอบอุ่นมากดูแลเราดีมากๆแล้วเราก็รักลุงกับป้าเหมือนพ่อกับแม่เลย

แล้วพอเราได้เริ่มไปทำงานเราก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาทำงานในบาร์เหมือนกับแม่เราแต่เขาพึ่งมาทำได้เดือนกว่าๆค่ะ เหมือนพี่เขาจะชอบเราเลยพยายามค่อยมาคุยด้วยมาเล่นด้วยตลอดตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรมาก (แต่พี่เขาไม่ใช่คนไทยนะคะเป็นคนกัมพูชา)วันนั้นเลยสนุ๊กกันเลยตั้งเงื่อนไงขึ้นว่า ถ้าเราแพ้พี่เขาจะได้ไลน์เราแต่ถ้าพี่เขาแพ้พี่เขาจะให้ไลน์เราก็ขำๆค่ะ  เราก็ไม่ได้อะไรก็เล่นๆสนุกๆไป แล้วสุดท้ายพี่เขาแพ้ค่ะ เราก็ไปแซวๆว่าไหนบอกจะให้ไลน์อ่ะ พี่เขาก็เลยให้ไลน์เรามาแต่เราก็แค่แซวเล่นๆไม่ได้จะทักไปคุยหรืออะไรกับพี่เขาเลย แล้ววันหนึ่งพี่เขาก็ทักมาคุยกับเราได้สักพักเราเลยตัดสินใจคบกับพี่เขาเพราะเรามองแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ทัศนคติดีนิสัยโอเคเราเลยคบ แต่พอคบไปสักพัก แม่เราก็เหมือนจะรู้ แม่ก็พูดเลยค่ะว่าไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงคนนี้มันไม่ดีแบบนั้นแบบนี้แบบคำพูดคือดูถูกแฟนเรามากค่ะ บอกว่าแฟนไม่ใช่คนไทย แล้วก็พูดกดดันเราทุกอย่างเพื่อให้เราเลิกกับแฟน แต่เราไม่เลิกค่ะ เพราะเเฟนเรามันก็ไม่ได้เป็นแบบที่แม่พูดเลย เราก็เอาเรื่องที่แม่พูดแล้วลองไปถามเเฟนดูมันเล่าคนละอย่างกับแม่อย่างกับหนังคนละม้วนเลยเราก็เลยไม่เห็นเหตุผลอะไรที่ต้องเลิกกับแฟน แล้วแม่ก็พูดเรื่องนี้ทุกวันๆจนเราอึดอัดอยู่ด้วยไม่ไหวเราเลยขอกลับบ้านพอเรากลับบ้านมาได้อาทิตหนึ่ง แม่ก็โทรหาเราค่ะ บอกเราว่าโอเคกับแฟนเรานะวันนี้ไปเจอด้วยเอาของกินไปแบ่งให้ บอกว่าเอ็นดูแฟนเรางั้นงี้ ถ้าจะคบกันก็โอเคนะเพราะเราก็โตแล้วตัดสินใจเองเราก็ดีใจมากอ่ะแม่ก็รับได้แล้วสบายใจเลย
แล้วพอดึกๆเราก็คุยก็โทรหาแฟนเป็นปกติอยู่แล้วแฟนมันพูดแปลกๆ เราเลยถามมันว่าไปเจอแม่มาเป็นไงแม่เอาอะไรให้บ้างมันก็ขำๆ เราเริ่มรู้สึกแล้วว่ามีอะไรแปลกๆ เเล้วสักพักประมาณเที่ยงคืนมันก็ร้องไห้แล้วก็บอกว่าอึดอัดแล้วก็พูดให้เราฟังหมดเลยว่าแม่พูดอะไรบ้าง แล้วบอกอะไรบ้าง
บอกให้แฟนเราเลิกกับเราไปดูถูกเราให้แฟนเราฟังประมาณว่าเราไม่มีอะไร เป็นแค่ลูกที่ลุงกับป้าเราเอาไปเลี้ยง จะเอาอะไรกับเรา อนาคตเราเลี้ยงแฟนเราไม่ได้หรอกเป็นแค่เด็ก คิดอะไรไม่เป็น ตอนนั้นเราคิดว่าแม่ต้องทำขนาดนี้เลยหรอ แล้วบอกแฟนเราด้วยว่าเราบล็อกเฟซบุ๊กแกทิ้งติดต่อไม่ได้ เราก็งงแล้วตอนเย็นวีดีโอคอลมายังไง สรุปที่แม่บอกว่ารับได้คือโกหกหมดเราเสียความรู้สึกที่สุดในชีวิตเลย 

แล้ววันหนึ่งเราก็ตัดสินใจเปิดใจปรึกษากับลุงกับป้าค่ะเราอึดอัดมากและไม่เข้าใจทำไมแม่ต้องทำขนาดนี้ ลุงกับป้าโอเคทุกอย่างให้คำปรึกษาที่ดีมากๆ ลุงกับป้าบอกว่าเขาจะเคารพในการตัดสินใจของเราทุกอย่าง ทุกอย่างต้องเรียนรู้อะไรที่เป็นความสุขของเราก็โอเค และยินดีกับสิ่งที่เราเลือกให้เราได้ตัดสินใจเอาเองว่าจะรักใครชอบใคร เพราะเรามีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจแล้วบอกด้วยว่าเราชอบใครรักใครเขาก็จะชอบจะรักด้วย

เราเลยคิดได้เลยค่ะ ว่าเราควรจะเลือกในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขเพราะคนที่เขาเคยอยู่กับเรามาจริงๆเลี้ยงดูเรามาจริงๆและเข้าใจเราจริงๆเขาก็โอเคกับเเฟนเราไม่ได้ดูถูกอะไรแฟนเราเลย

ตอนนี้เราก็ยังคบกับแฟนอยู่ยังไม่ได้เลิกกันเลยค่ะ
ก็คือคบกันแบบไม่เปิดเผยเพราะเรากลัวแฟนเราจะมีปัญหาไม่อยากให้แฟนอึดอัดใจเลยมีแค่ลุงกับป้ารู้เขาก็เข้าใจทางพ่อแม่เเฟนก็เข้าใจ แล้วบอกว่า รอวันที่ทุกอย่างมันลงตัวเราพร้อมเขาพร้อมค่อยพามาเปิดตัวค่อยพาแฟนมาไหว้ลุงกับป้าไหว้พ่อกับแม่แฟน

เราเลยอยากถามทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรารู้สึกยังไงบ้างคะ และถ้าเป็นเราจะทำยังไง

#ขอบคุณที่อ่านนะคะ🥰