เราคบกับเเฟนที่อายุเยอะกว่า8-9ปี เค้าเป็นวัยทำงาน เราเป็นนักศึกษา เราก็คิดว่าเข้าจะเข้าใจเรามีความคิดมากกว่าเรา ไม่ง้อแง ไม่งี่เง่า แต่กลับกันตรงกันข้ามหมด เค้าเป็นผู้ใหญ่ ทำการทำงาน มีรายได้ก็จริง ความคิดผู้ใหญ่ก็มีนะ แต่นิสัยยังเหมือนเด็กน้อยอะค่ะ งอลก็เก็บข้าวเก็บของจะไปอย่างเดียว เราไม่พูดด้วยก็บอกเราไม่รักไม่เห็นค่า ไม่ให้ความสำคัญ เราไม่ไปง้อ ไม่ตามไปบ้านก็บอกเราไม่เห็นคุณค่า เราทำเหมือนเค้าเป็นของตาย บอกว่าเราเห็นอย่างอื่นสำคัญมากกว่าเค้า อยู่กับเราไม่มีคุณค่า เค้าเลยต้องไปเพราะเค้าบอกเค้ามีคุณค่าในตัวเอง ทะเลาะกันเมื่อไหร่เก็บข้าวของไปแล้วพูดเรื่องคุณค่า ความสำคัญตลอด จนเรารู้สึกว่าเราผิดขนาดนั้นเลยหรอ จนเราไม่อยากแสดงออกอะไรเลยค่ะ เพราะรู้สึกว่าเค้าพร้อมไปตลอดเลยเวลาทะเลาะกัน เราไม่โตหรอค่ะคือเราต้องตามง้อเค้าหรอ บางทีเราก็รู้ตัวนะคะว่าเราควรทำอะไรแต่พอมาคุยกันเค้าก็จะพูดให้เรารู้สึกแย่รู้สึกผิด จนคิดว่าถ้าเราเเย่เราผิดขนาดนั้นจะมาเรียกร้องให้ตามไปง้อทำไมปล่อยเราไปเถอะเราเหนื่อย. เราควรทำไงดีคะ