เรียนจบได้จะหนึ่งปีแล้วครับ ผมวางแผนไว้ว่าหลังจากเมษาผ่านทหารแล้วผมจะส่งใบสมัครงานแบบจริงจัง แต่ก็เหนื่อยมากครับ ส่งไปเยอะมากๆ เปลี่ยนรูปแบบปรับหลายอย่างก็โดนเรียกสัมแค่หนึ่งทีเองครับ อาจจะเพราะเรียกเงินเดือนเยอะไปและขับรถไม่เป็นเลยพลาดงานไปแต่ก็แทบจะไม่มีบริษัทไหนเรียกสัมเลยครับ ผมกดเงินเดือนตัวเองลงมาเรื่อยๆ จนผมรู้สึกท้อแล้ว 

ช่วงที่จบใหม่ๆผมเองก็ส่งใบสมัครไปเยอะเหมือนกันนะครับ ได้สัมสองบริษัท พอบริษัทแรกพลาดไปแล้วผมก็บริษัทที่สอง บริษัทที่สองเหมือนว่าจะได้แต่สุดท้ายก็แห้ว 555+ เพราะเช้าหลังจากสัมมาก็คือเขาปิดจังหวัดพอดี 

ชีวิตเหมือนเคว้งไปหมดเลยครับ ทุกครั้งที่ผมเริ่มหางาน ทุกช่วงเลยโควิดก็ระบาดตลอด เริ่มแรกก็ช่วงปีใหม่ ครั้งสองก็ตอนนี้แหละครับ โดนทุกครั้งเลย 
ตลกตัวเองมาก แม่ไล่ออกจากบ้านทุกวันเลยครับ 555+ แต่เหมือนเขาเองก็รู้สถานการณ์เลยไม่พูดอะไรมาก แต่พอเห็นเพื่อนที่จบก่อนได้งานก่อนช่วงโควิดระบาดกันหนักๆแล้ว อิจฉานิดหน่อยครับ 

เกิดคำถามว่าผมไม่เก่งตรงไหน ผมทำอะไรผิด ผมพลาดอะไร แต่ในช่วงระหว่างนี้ที่ผมรอผมเองก้ไปเรียนออนไลน์หลายอย่างมากหาใบรับรองให้ตัวเองเรื่อยๆ อย่างน้อยผมเองก็จะไม่รู้สึกไร้คุณค่า เหนื่อยมากเลยครับ ขอให้มีวันดีๆและสิ่งดีๆด้วยนะครับ