เรื่องที่จะเล่าเกิดขึ้นทันทีหลังจากพ่อเราเสียไป พี่เราก็เปลี่ยน ไม่อยากจะพูดจะคุยกับเราสังเกตได้จากทุกครั้งที่พูดคุยจะออกอาการหงุดหงิดรำคาญ ตอนนี้ที่บ้านกำลังมีการซ่อมแซมปรับปรุง แต่เรากลับถูกกันออกจากการมีส่วนร่วมในการแสนอความเห็น ในขณะเดียวกันพี่ก็พาแฟนมาตรวจงานด้วยบ่อยครั้ง บอกตามตรงเราหวงบ้านมากค่ะ และรู้สึกว่าสิทธิในการอยู่อาศัยในบ้านหลังนี้กำลังโดนริดรอน 

เราปรึกษาเพื่อนหลายคน แนวทางที่ได้ตอนนี้คือ 1. เจรจาเปิดเผยตรงไปตรงมากับพี่ชาย เราเห็นด้วยมากๆ ค่ะ แต่ด้วยสถานการณ์ของเราตอนนี้เหลือตัวคนเดียว ในขณะเดียวกันสาเหตุที่ทำให้เราอีดอัดใจเกิดมาจากแฟนของพี่ชาย เราเกรงว่าไม่สามารถคุยได้โดยไม่แตะไปถึงเรื่องแฟนพี่ และอาจทำให้แฟนพี่ใช้โอกาสนี้ยุให้พี่ชายเอาใจออกห่างจากเรา 
เราจึงมีใจเอนเอียงไปทางข้อ 2. มากกว่า คือการเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับวันที่อาจจะต้องมาอยู่คนเเดียว เรามีเงินก้นถุงอยู่ 1 ก้อน เพื่อนแนะนำให้ซื้อบ้าน แต่เราคิดว่าเราตัวคนเดียวไม่จำเป็นต้องมีบ้านเป็นของตัวเองก็ได้ จึงคิดจะเช่าห้องหรืออาจเป็นบ้านที่อยู่ใกล้ที่ทำงาน และจะนำเงินไปออกรถยนต์เพื่อจะได้คล่องตัวมากขึ้น 

หน้าที่การงานของเราตอนนี้ยังไม่มั่นคง ต้องไปเรียนเพิ่มเติมเพื่อความก้าวหน้าในอาชีพ ซึ่งในอนาคตเราจะได้สิทธิประโยชน์ในการรักษาพยาบาลค่ะ
จึงอยากคำได้ชี้แนะเพิ่มเติม หรือแนวทางในการเริ่มต้น หรือจะเป็นกำลังใจดีๆ ก็ได้ค่ะ ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองรวดเร็วขนาดนี้ิ เจ็บมากๆ ค่ะที่สุดท้ายความสัมพันธ์พี่น้องต้องมากินแหนงแคลงใจ เรากำลังเข้าสู่กระบวนการแก้ไขที่ตัวเองเพื่อจะเดินต่อไปข้างหน้าด้วยตัวเองอย่างเข้มแข็งค่ะ 
ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าค่ะ