สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ อยากขอคำปรึกษา คำแนะนำ วิธีจัดการกับความรู้สึกที่เกิดขึ้น หรือเราควร handle อย่างไร รวมทั้งต้องการกำลังใจมากๆ

ตอนนี้ทำงานบริษัทแห่งหนึ่ง ถ้าตามหน้าที่ความรับผิดชอบแล้วจะทำงานจันทร์-ศุกร์ (ไม่มีโอที) ส่วนความจริง ทำงานเกือบทุกวัน ทุกเวลาที่นายสั่ง ทั้งงานบริษัทและเรื่องส่วนตัวของนาย

สิ่งที่เป็น signal ว่างานนี้ทำให้ชีวิตเราเริ่มไม่ค่อยดีแล้ว เลยคิดทบทวนกับต้วเอง
- บางทีรู้สึกเครียดมาก จนกระทบความสัมพันธ์กับแฟนโดยไม่รู้ตัว พูดอะไรออกไปโดยไม่ได้ระวังคำพูดว่าจะ hurt ความรู้สึกแฟน (ช่วงนี้เป็นบ่อย)
- หงุดหงิดง่ายขึ้น แต่ก่อนเป็นคนร่าเริงมาก ชอบเต้น ยิ้มง่าย ชอบหัวเราะกับสิ่งเล็กๆ 
- รู้สึกไม่มีค่าเป็นบางครั้ง ไม่อยากอยู่แล้ว มีความคิดว่า หากมีเหตุการณ์ที่จะทำให้เราเสียชิวิต เราจะไม่หนีมัน ยินดีไป
- รู้สึกอารมณ์เสีย เวลาถูกสั่งงานนอกเวลางาน พอได้รับงานแล้ว เราเป็นคนที่ต้องทำ ไม่ชอบให้งานค้าง พอใช้สมองทำงานตอนอารมณ์เสีย กลายเป็นเครียดโดยไม่รู้ตัว
- หยุดคิดเรื่องงานไม่ได้ เราอาจจะเป็น perfectionist ระดับนึง จะไม่สบายใจ กระวนกระวาย งานต้องไม่พลาดไม่หลุด หากหลุดนิดเดียวจะโดนตำหนิทันที กลายเป็นว่าเราคิดเรื่องงานทุกวัน (ส่วนนึงเพราะนายสั่งงานทุกวันตามใจชอบด้วย) จึงมีเวลาผ่อนคลาย ให้หยุดคิดเรื่องงานน้อยมาก
- บางทีรู้สึก down มาก อยู่เฉยๆก็ร้องไห้ออกมา หรือแฟนพูดอะไรที่ไม่เข้าหู แบบนิดเดียวจริงๆ น้ำตาไหลเฉย ยิ่งเวลาปจด.จะมา ไม่ต้องพูดถึง ฮ่าๆ
- รู้สึกว่าเราไม่ได้รับการ appreciate ทั้งที่ทุ่มเทมาก ทำไมรู้สึกแบบนั้น? เพราะได้รับคำขอบคุณน้อยครั้งมาก แทบไม่เคยได้รับคำชม ถ้าทำดีก็แล้วไป ถ้าทำพลาดโดนตำหนิชุดใหญ่ ได้ปรับเงินเดือนตามอัตราเงินเฟ้อ โบนัสน้อย พูดง่ายๆคือได้คะแนนประเมินน้อยกว่าคนอื่นนั่นเอง
- รู้สึกว่าไม่ได้รับการให้เกียรติ และเกรงใจ ในฐานะมนุษย์คนนึง สำหรับเราหากจะให้คนอื่นทำงานให้นอกเวลางาน หรือของานด่วน ต้องขอโทษขอโพยก่อนเวลาจะขอข้อมูล บางคนก็จะเหวี่ยงเรากลับมา แต่เราก็บอกนายไม่ได้ว่าคนที่นายให้ไปขอข้อมูลแสดงอาการไม่พอใจนะ เราเป็นคนที่นายจะ approach ทุกเวลาที่ต้องการ ไม่เว้นแม้กระทั่งวันลาพักร้อน 

ข้อดึ
- รายได้โอเค
- สวัสดิการดี
- ใกล้ที่พักมาก
- ได้เรียนรู้มากจากผู้บริหารโดยตรง (อันนี้ชอบมาก)

ข้อเสีย
- ไม่มีค่าตอบแทนเพิ่ม จากการทำงานนอกเวลา ทั้งเวลาส่วนตัว และ resource ส่วนตัวที่ทุ่มไปกับงาน
- ต้องทำธุระส่วนตัวให้เจ้านาย นอกเหนือจากงาน เช่น ไปรับลูกนายที่โรงเรียนและไปส่งที่บ้าน ไปซื้อ groceries หรืออาหารให้ แต่ไม่เคยได้ค่าน้ำมันเลย 
- เสียความรู้สึกจากงานหลายครั้ง เช่น ต้องรับผิดแทน โดนว่าแทน ทั้งที่ไม่ใช่ความผิดที่เราสร้าง บางทีเรารู้ค่ะว่า เค้ารู้ตัวว่าเป็นความผิดตัวเอง เพียงแต่ไม่ยอมรับออกมา อาจจะอายเรา เพราะเรารุ่นลูกเค้าเลย แต่บางทีเค้าก็ลืมสนิทจริงๆว่าตัวเองเป็นคนสั่งให้ทำงานแบบนั้น
- ได้รับการปฏิบัติต่างจากลูกน้องคนอื่น เช่น เวลาเค้าคุยกับลูกน้อง ที่ไม่ใช่เรา เค้าจะมีความเกรงใจเหน่อยๆ มีกล่าวขอบคุณเวลาได้รับงานที่มอบหมายไป ตรงนี้ต่างกับเราโดยสิ้นเชิง จะกี่ทุ่ม หรือเสาร์-อาทิตย์ ก็โทรมาสั่งงาน หรือให้แก้งานตามที่ต้องการ ไม่ใช่งานด่วนหรืองานค้างจากเวลางานนะคะ หากเป็นงานที่ต้องทำในเวลางานอยู่แล้ว เรารับผิดชอบเต็มที่ ต้องเสร็จแน่นอน ส่วนตัวไม่ชอบมีงานค้าง รู้สึกไม่ดีหากมีคนโทรมาตามงานค่ะ
- แบกความรู้สึกทั้งหมดที่พิมพ์ไปตอนต้น เรารู้สึกว่า mental health สำคัญมาก และทำไมเราถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้?

ตอนนี้ที่คิดทางแก้ปัญหาของเรา
1. เขียนระบายในไดอารี่ แต่ก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา ยังไงก็ต้องกลับมารู้สึก loop เดิม เพียงแต่มันช่วยระบายความรู้สึกออกมาได้บ้าง
2. พบจิตแพทย์ อยากพบมานานแล้ว แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง 
3. ออกกำลังกาย จริงๆทุกวันนี้ไม่มีอารมณ์ออกกำลังกายเลย ทำงานเสร็จแล้วก็ไม่อยากทำอะไรต่อ นอกจากนอนโง่ๆ
4. ลาออก แต่ก็ยังเกรงว่าจะหางานใหม่ไม่ได้ช่วงโควิดนี้ และไม่อยากได้ยินคำพูดต่างๆที่จะตามมาจากผู้ใหญ่ เช่น ทำงานไม่ทน ลาออกทำไม?(แบบไม่ได้ใส่ใจในคำตอบ) 

หากจะวิจารณ์ใดๆ ตามสบายเลย ไม่ว่ากัน อยากทราบความคิดเห็นจากทุกคน
ขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ