ตัวเราก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน  ตอนนี้เป็นต้อกระจก พึ่งไปหาหมอมา พอได้ยินแบบนั้น ชีวิตมันไม่มีความหวังเลย ซึมเซา หดหู่ ไม่มีใครจะปรึกษา ไม่อยากลุกจากที่นอนเลย ไม่หิว รู้สึกการใช้ชวิตมันมีอุปสรรค  เริ่มไปหาหมอจิตเวช เมื่อปีที่แล้ว พยายามหาอาหารเสริม ต่าง ๆ มาทานหวังจะให้อาการแพนิค วิตกกังวลดีขึ้น  เลยลืมดูแลสุขภาพดวงตา  
   วันก่อนดูข่าวมีคนที่เป็นโรคซึมเศร้าฆ่าตัวตาย เลยคิดว่าทำไมสังคมไทยนี้มันไม่น่าอยู่เลย