สวัสดีคะ  เรากับสามี มีลูกด้วยกันสักพักแล้ว ตอนนี้น้องไกล้คลอดแล้วคะ ที่ยอมมีเพราะเห็นว่าสามีอยากได้ ก่อนจะมีลูกให้เขา เราได้คุยกันมาสักระยะนึงแล้ว ว่าเราจะต้องออกจากงานนะ เทอต้องหาเงินคนเดียวรับภาระคนเดียว เขาก็โอเค พอมีลูกเท่านั้นละคะทุกอย่างมันไม่เหมือนอย่างที่คิด เขาหาเงินมาได้เขาให้เราเห็นนะคะ แค่อยากอ้างว่าวันนี้ได้เท่านี้นะ แต่ไม่เคยถามเราสักคำไม่เคยหยิบยื่นให้สักบาท วันก่อนให้เราสามร้อย นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ว ยังไม่เคยถามสาระทุกข์สุขดิบ ก่อนหน้านี้เราไม่เคยยุ่งกับเงินเขาเพราะเราไช้เงินเราเอง อาหารการกินก็ให้เรากินแต่กับข้าวที่เขาได้มา เขาทำงานขับแกรปคะ ช่วงดึกแม่ค้าที่ขายของไม่หมดเขาปิดร้านเขาจะให้แกรปมากิน ส่วนมากจะมีแค่ป่น ทุกวันนี้เราร้องให้สงสารตัวเองมาก เหมือนเขาเอามากักขัง คิดผิดมากคะที่มีลูกให้เขา เราคิดไว้ว่าอยากจะยกลูกให้คนที่เขาอยากมีลูกดีใหมคะ จะไกล้คลอดละขอตังค์ซื้อของเตรียมคลอดก็ไม่ให้  ของลูกทุกอย่างที่มีอยุ่ตอนนี้ เป็นเงินเก็บเราตอนทำงานทั้งนั้นที่ซื้อไว้ให้ลูก เขาไม่เคยลงทุนอะไรสักอย่าง เงินเราชนะเขาก็ได้เราเคยชักชวนเขาเอาไปไช้ซื้อของให้ลูกเขาก็เงียบละไม่พูดอะไรทุกวันนี้เงินเราชนะเขายังไม่ยอมไช้เลย ละเรายุ่งไม่ได้  วันก่อนเราเสียใจมาก เขากลับมาจากทำงานหอบเบียร์มาครึ่งลัง มาตุนไว้ เพราะช่วงโควิดหาซื้อยากร้านค้าเขาปิดไว ส่วนของเราไม่คิดจะซื้อมาฝากเลย นมบำรุงยังไม่เคยซื้อมาให้กินสักครั้ง  ทุกวันนี้เขาไม่เคยถามไถ่ว่าเปนไงบ้างเหนื่อยใหม อยากกินไรใหม  เราหมดรักตั้งแต่เขาห้ามให้เราซักผ้าโดยไช้เงินหยอดละคะ ให้เราซักมือทั้งที่เราท้อง   ตอนนี้คิดได้อย่างเดียวคืออยากเลิกคะ  แต่ทนเพื่อลูก เราไม่มีใครตัวคนเดียว  ใครมีคำแนะนำบ้างคะ