และก็เป็นเรื่องของความรักอีกเช่นเคยที่ผมอยากจะปรึกษากับทุกคน ขอเริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะครับ 

ผมก็เป็นเด็กมหาลัยปี 3 คนนึงที่ใช้ชีวิตแบบปกติทั่วไปเหมือนกับคนอื่นๆ แต่เป็นคนที่ไม่ค่อยสุงสิงกับความรักเท่าไหร่ หรือกล่าวง่ายๆ เลยคือเป็นคนที่เข้าหาคนอื่นยากครับ ตลอดระยะเวลาเกือบ 3 ปีในรั้วมหาลัยผมก็เคยมีแฟนมาคนนึงตอนอยู่ปี 1 (เป็น ผช) แต่จะใช้คำว่ราแฟนก็กะไรๆ เพราะยังไม่ได้ตกลงปลงใจกัน เพียงแค่สถานะมันมากกว่าคนคุย แต่แล้วก็เลิกรากันไปเนื่องจากผมจับได้ว่าเขาคบซ้อน จนผมอยู่ปี 2 ก็มีรุ่นเพื่อนต่างคณะ(เป็น ผช) ข้ามาทำความรู้จัก เราก็เริ่มคุยกันโดยที่อีกฝ่ายก็เป็นคนเอ่ยขอจีบเราซึ่งเราก็ไม่ได้ขัดอะไร จนเวลามันล่วงเลยผ่านไปหลายเดือนก็กลายเป็นว่าทางเขาเป็นฝั่งที่เริ่มหายไป เขาเริ่มตีตัวออกห่างเรื่อยๆ จนตัวผมเองรู้สึกได้ว่ามันไม่เหมือนเดิม ความรู้สึกมันเปลี่ยนไป เริ่มเฉยชาเรื่อยๆ จนกลายเป็นผมที่ชวนคุยอยู่ฝ่ายเดียว(เหมือนรับบทเป็นพิธีกร555) ซึ่งเขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง และสุดท้ายผมก็เลยปล่อยไปเลยตามเลย 
...... และแล้วก็มาถึงปัจจุบันนี้ ผมอยู่ปี 3 ในช่วงเวลาของปลายเทอมสุดท้ายของชั้นปี ผมก็ได้เจอกับคนๆ นึงในเฟซบุ๊ค(เป็น ผช) ซึ่งก็เหมือนเดิมฝ่ายเขาเป็นคนทักมาทำความรู้จักกับผม โดยที่ผมกับเขาอยู่คนละมหาลัยกัน ส่วนนึงผมก็ได้เผื่อใจและทำใจไว้แล้วว่ายังไงก็คงไปไม่รอดหรอก เพราะขนาดอยู่มหาลัยเดียวกันยังไปไม่รอดเลย ผมและเขาคุยกันทางแชท บางครั้งก็มีโทร. ไม่ก็วิดีโอคอลบ้างเป็นบางครั้ง ซึ่งแรกๆ ก็ปกติดี แต่พอหลังๆ มาก็เหมือนกับเราหมดเรื่องที่จะคุย แต่ผมก็เป็นฝ่ายที่ชวนคุยเบื่อไม่ให้น่าเบื่อ แต่สุดท้ายก็รู้สึกว่ามันเริ่มจะเหมือนกับเคสตอนอยู่ปี 2 ไม่มีผิด และก็ใช่ เหมือนกันเลย เหมือนกันไม่มีผิดเลย ซึ่งผมก็มองออกว่าถ้าฝืนยังคุยต่อก็คงจะเป็นแชทของผมเองที่จะเป็นแชทสุดท้ายที่อยู่ในช่องแชทนั้น เขามักจะตอบด้วยคำถามเดิมๆ ว่า "โอเค"  ในทุกแชทที่ผมพิมพ์ส่งไป เช่นเคย ผมก็รับบทเป็นพิธีกรอีกแล้ว

ผมควรเอาไงต่อดีครับ เหมือนมันกลายเป็นความเครียดสะสม ที่ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเอามาคิดแต่มันก็คิด หรือผมให้ความหวังกับมันมากเกินไป เลยกลายเป็นแบบนี้
ควรจะถอยออกมา หรือเดินหน้าแล้วมองดูเขาค่อยๆ ถอยออกไปดีครับ??