ส่วนตัวผมรักแรกคบกัน7ปี คบตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยจนถึงทำงาน เป็นรักแรกของกันและกัน ครอบครัวทั้งสองฝ่ายรับรู้ ตายายเค้าก็เอ็นดูเราเหมือนหลาน จนวันนึงก็เป็นเพราะตัวเราเองที่มีคนอื่นก่อน จนทำให้ต้องแยกกันไป แต่ความผูกพันก็ยังมีให้เสมอ เรายังเป็นห่วงตายายเค้า ถึงเลิกกันไปนานเราก็ยังไปหาตายายบ้าง ยังรู้สึกดีถึงเรื่องเก่าๆเสมอ จากวันนั้นถึงวันนี้เป็นเวลากว่า 10 ปี ที่ผมไม่เคยเจอกับเธออีกเลย แต่ถึงอย่างไรก็ยังหวังดีกับเธอเสมอ ทุกวันนี้ต่างคนก็ต่างเดินในเส้นทางของตนเอง เป็นเส้นขนานที่ไม่มีทางมาเจอกันอีก แต่ก็ทำให้ตัวเองเปลี่ยนไปเยอะ มุมมองความรักเปลี่ยนไป ทำตัวดีกว่าแต่ก่อน ไม่เกเรเรื่องผู้หญิงอีก

จนบางทีก็คิดเล่นๆว่ารักแรกมันเป็นแบบนี้รึไงหว่า หรือจะมีมั้ยที่คนๆนึงจะคบกันคนแรกและอยู่กันไปถึงแต่งงาน
แต่ก็ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิต ที่ทำให้เราเรียนรู้และปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น