เรากับแฟนเรียนอยู่มัธยมปลาย (17/18)
เราทั้งคู่รู้จักกันมาตั้งแต่สมัยประถม
เขาเป็นคนทักมาจีบเราก่อน เราทั้งคู่คบกัน เขาเป็นคนเสมอต้นเสมอปลายมาโดยตลอด 

แต่หลังจากเราทำเขาผิดหวัง เขาก็เปลี่ยนไป หลังจากนั้นเราใช้เวลาพิสูจน์ตัวเอง จนเขาเชื่อใจอีกครั้ง
แต่เรากลับระแวงกลัวว่าเขาจะไม่รัก กลัวว่าเขาจะทิ้งเราไป เราคิดว่าเพิ่งมารักเขาจริงๆตอนรู้ตัวว่าเขาจะไป
ทำให้เรากลายเป็นคนเซ้าซี้ วุ่นวาย อีกอย่างเราเอาความสุขไปผูกไว้กับเขาทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น
 มันทำให้เรากระวนกระวายใจ เวลาแฟนดีกับเราเราจะมีความสุขไปทั้งวัน แต่ถ้าทะเลาะกันเราจะฟุ้งซ่านจนทำอะไรไม่ได้

เราปรับความเข้าใจกัน เราเลิกเซ้าซี้วุ่นวาย แฟนเราดีขึ้น แต่ที่เราทำไม่ได้คือ เราเอาความสุขไปผูกไว้กับเขา ถ้าไม่มีเขาเราใช้ชีวิตไม่ได้
เป็นเพราะเราโทรคุยกันทุกคืนตลอดเวลาหลายปี เรามีเขามันทำให้ชีวิตง่ายขึ้น เขาคอยซัพพอร์ตเราทุกเรื่อง  เราจำตอนใช้ชีวิตคนเดียวไม่ได้

แต่ยิ่งเป็นแบบนี้เหมือนเราทำร้ายตัวเอง แล้วก็ทำให้แฟนอึดอัด เราควรทำอย่างไรดี เราจะเลิกเอาความสุขไปผูกกับเขาได้อย่างไร