ดร. ด๊อกเร่อคุยกับสัตว์ได้ วันนี้เด็กหญิงฟิงโม่ได้มาหา

ฟิงโม่ "เจ้าต้องออกไปผจญภัย"

ด๊อกเร่อ "เอาพวกสัตว์ต่าง ๆ ไปด้วยงั้นดิ"

ฟิงโม่ "เตรียมพร้อมแล้วก็ไปหาเจ้าเมืองเบย"

ณ ศาลาว่าการ

เจ้าเมือง "เราไม่ให้แผนที่สมบัติแก่พวกเจ้าแน่นอน"

ด๊อกเร่อ "แล้วจะเก็บไว้ไม่หาสมบัติอ่อ"

เจ้าเมือง "เราก๊อปปี้แล้วส่งให้ทีมสำรวจไปหาแล้ว"

ฟิงโม่ "นั่นล่ะที่อยากรู้"

เจ้าเมือง "เราพลาดแล้วงั้นดิ"

ทั้งหมดก็ขึ้นเรือมุ่งหน้าตามไป

ณ เรือทีมเจ้าเมือง

กัปตัน "หวังว่าเจ้าเมืองจะไม่โง่บอกเรื่องเรากำลังหาสมบัติกับคนอื่นนะ"

รองกัปตัน "โง่แน่นอน ดูที่ลิบ ๆ นั่นดิ มีเรือตามเรามา"

กัปตัน "สั่งระดมยิงใส่เบย"

เรือของดร. ด๊อกเร่อก็ถูกยิงเข้ามามากมาย ฝูงสัตว์ต่างแตกตื่น

ด๊อกเร่อ "ไม่แปลกที่พวกเจ้าจะแตกตื่น"

กอริล่า "ทั้ง ๆ ที่เราตัวใหญ่ซะเปล่าอะนะ"

ด๊อกเร่อ "ตัวใหญ่ก็กลัวได้ เราไม่ว่าไร"

มด "แต่เราไม่กลัว ทั้ง ๆ ที่เราตัวเล็กแท้ ๆ"

ด๊อกเร่อ "ไม่กลัวเราก็ไม่ว่าไร"

นกกระจอกเทศ "ส่วนเราเป็นกลาง"

ด๊อกเร่อ "เป็นกลางก็ไม่ว่าเช่นกัน"

ทำให้สัตว์ต่าง ๆ ต่างผิดหวัง เพราะไม่มีความแตกต่างไรเลยงี้ จึงไปอยู่กับฝั่งเรือทีมเจ้าเมืองแทน

ณ เรือทีมเจ้าเมือง

กัปตัน "ก็ดีอะนะ ถือเป็นเสบียงได้"

ไก่ "ตกลงรับพวกเราแล้วงั้นดิ ว่าแต่ที่พูดเมื่อกี้คือไร"

กัปตัน "ก็ถ้าอยากกินไร ก็ค่อยเชือดพวกเจ้ามากินไง"

หมู "เรื่องโหดร้ายงี้ เราไม่เคยได้ยินว่าโลกนี้จะมี"

กัปตัน "งั้นรอดูได้เลย หึหึ"

แต่ไม่นานนัก เสบียงบนเรือทีมเจ้าเมืองกลับหมดแทน เพราะต้องคอยให้แก่สัตว์ต่าง ๆ ที่มา ทำให้ตอนนี้อดอยากกันมาก

กะลาสี 88 "เราควรฆ่าพวกสัตว์เพื่อมากินกันได้แล้วงะ"

กัปตัน "ดี งั้นเจ้าอยากกินไร"

กะลาสี 88 "เราอยากกินฟัวกราส์"

กัปตัน "โหดร้ายทารุนมาก เจ้าจงลงจากเรือเราไปเสีย"

กะลาสี 88 จึงลงเรือบดและกลับบ้าน

กะลาสี 88 "เราคงต้องเปลี่ยนไปทำอาชีพอื่นแล้วล่ะ"

แม่กะลาสี 88 "เห็นเพื่อนแม่ที่ทำงานบริษัทว่าต้องการคนเป็นพีเอชพี"

กะลาสี 88 "หนอยยังใช้พีเอชพีอยู่ ยุคนี้แล้วแท้ ๆ"

แม่กะลาสี 88 "เขาว่าเอเอสพีก็ได้นะ"

กะลาสี 88 "เราจะไปเผาบริษัทนี้ทิ้งซะ"

แม่กะลาสี 88 "ถ้าทำมัลติมีเดี่ยด้วยซิลเวอร์ไลท์ได้จะรับพิจารณาเป็นพิเศษ"

กะลาสี 88 "ระเบิดมัน"