คือเราอะ สังเกตตัวเองมาสักพักแล้ว ว่าเวลาร้องไห้ในวันนึง ตื่นมาอีกวันนึง ร่างกายเราก็ทรุดจากที่เมื่อวานยังอาการปกติดีทุกอย่าง เราเป็นแบบมาหลายเดือนแล้ว เราไม่เข้าใจอาการของเราเลย หรือเราจะเป็นซึมเศร้ากันนะ หรือเรา เคลียดกันแน่ เรามีอาการทางจิตที่ชอบคุยคนเดียวขอบคิดวิธีฆ่าตัวตาย แต่ไม่ได้ทำจริง แค่คิดไว้ ไม่ชอบสุงสิงกับใคร คุยแต่กับตัวเอง หมกตัวอยู่แต่ในบ้าน แต่เราก็ยิ้มได้ในสิ่งที่เราเป็น ไม่ได้หดหู่มาก เว้นแต่ว่าจะโดนอะไรหนักๆเข้า เราก็จะดิ่งทันที เรามรอาการปวดหัวขั้นที่ว่าเราลงเดินจากที่นอนออกจากห้องไปเราหน้ามืดทันที แต่ไม่ได้หมดสติ เราเหม่อลอยเกือบตลอดเวลา(ขนาดตอนนี้ยังเหม่อยู่เลย) เราชอบลืมของอะไรต่างๆไว้ แน่ไว้1นาทีเราก็ลืมแล้ว และเรากลัวที่ๆคนเยอะๆ กลัวมากๆในขณะที่ต้องกลั้นใจตอนอยู่ในที่ๆคนเยอะๆและจิกมือตัวเองเพื่อระบายความกลัว เร่เหมือนมีอาการไม่ยอมรับความจริงในสิ่งที่เราเป็น เราจะชอบเพ้อฝันจินตการต่างๆนานา จนเราเกือบแยกแยะโลกแห่งความเป็นจริงกับโลกของเราที่สร้างมา เกือบไม่ได้ ถ้าเราไม่ตั้งสติดีๆ และยอกกับตัวเองว่านี่เป็นโลกแห่งความเป็นจริง แต่อีกใจก็บอกว่านี่มันโลกจอมปลอม แต่เราก็พยายามเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งจนเราตีกัยความคิดจนปวดหัวตลอด เราสงสัยว่าเราเป็นอะไร บอกเราที ขอบคุณล่วงหน้านะคะ