เขียนบทกลอน อ้อนคำ เตือนย้ำจิต
ผูกพันมิตร มิ่งหมาย หทัยหา
ถ้อยเสกสรร ซ่านล้ำ ส่งนำพา
สรวงนภา ว่างเปล่า แสนเศร้าใจ
ทั่วผืนดิน ถิ่นงาม นงรามนี้
มิเคยหนี หายห่าง ไปทางไหน
หากวันหนึ่ง ซึ่งพบ ประสบใด
อ้อมอกไอ มิสิ้น ถวิลครวญ
กอดเพียงเงา เคล้าคลอ พะนออุ่น
หอมละมุน สุขสม ดังลมหวน
โน้มจินต์รด บทกวี ที่รัญจวน
เนื้อหาชวน เพรียกพร่ำ ถลำหลง
แม้นเมืองแมน แดนนั้น ห่างพันลี้
ขวัญฤดี ชื่นสราญ วางสาส์นส่ง
รัตติกาล ผ่านกล่อม ล้อมอนงค์
ฝันยังคง เพ้อถึง คะนึงเคียง
เพลินมนต์เพลงกล่อมย้อม....จิตกวี นะเอย
ฟังสดับรับดนตรี...........เล่นร้อง
มองธรรมชาติสี............ใสสว่าง
หมดจากงานเปิดคล้อง....โลกเคล้ายวนยีฯ
ฤดีพบพานสุขได้.........ตัวตน จริงเฮย
ทุกสิ่งยอมจำนน.........หลีกลี้
เคยกอดเกี่ยวพิมล......ลอยล่อง
ทางแห่งธรรมบ่งชี้......ผ่านได้สราญฯ
สวัสดีค่ะ พิมเสน ญา วางบทกลอนยามดึกดื่นเงียบสงบ
ขอบคุณทุกท่าน ที่ผ่านเข้ามาอ่านบทกลอนซึ้ง ๆ นะคะ
อย่าลืมกด เลิฟ ๆ ให้พิมเสน ญา คนสวยด้วยนะเจ้าคะ
❣️💕📘🔰..ยังคงคะนึง..🔰📘💕❣️