สวัสดีค่ะ เราต้องบอกก่อนเลยนะคะว่าเราไม่ใช่คนที่เก่งอะไรเลย แต่เราพยายามมาตลอด จนมาถึงตอนนี้เราหมดไฟ หมดกำลังใจทุกอย่างเลยค่ะ
ตอนนี้เราเรียนภาษาญี่ปุ่นอยู่ค่ะ เราเริ่มเรียนภาษาญี่ปุ่นตอนม.4 เริ่มด้วยความไม่รู้และไม่ได้ชอบเลยค่ะ แต่พอเรียนไปเรื่อยๆเรากลับหลงเสน่ห์วัฒนธรรมและภาษานี้ แต่มันก็ไม่ได้ง่ายเลย ด้วยความเป็นญี่ปุ่นมันก็ต้องมีความกดดันในทุกๆเรื่องเสมอ เราต้องพยายามกดดันตัวเองเพื่อให้ทำได้มาโดยตลอด (ต้องบอกก่อนนะคะว่าทุกภาษาเค้าก็จะมีสอบวัดระดับกัน ภาษาญี่ปุ่นก็เช่นกันค่ะ เค้าจะแบ่งเป็น N5 N4 N3 N2 N1 ค่ะ) เราเริ่มกดดันตัวเองตั้งแต่ตอนติว N5 แล้วค่ะ แต่ตอนนั้นมันมีเพื่อนติวกันเยอะมากเราเลยไม่ได้กดดันตัวเองขนาดนั้น แต่กลับโดนกดดันจากเซยเซค่ะ ซึ่งเป็นเป็นผลดีกับเราในตอนนั้นนะคะ แต่พอมา N4 ด้วยความที่มันมีโควิด มันทำให้เรามีเวลาอ่านมากขึ้น เพราะสอบก็เลื่อนออกไป แต่เพื่อนที่ติวก็ลดลงไปเรื่อยๆด้วยเช่นกันค่ะ เพราะบางคนก็ยังไม่ผ่าน แต่ะพอมาจนถึง N3 เราเหลือกับเพื่อนที่ติวกันอยู่แค่2คนค่ะ ซึ่งเพื่อนอีกคนเค้าเก่งมากๆๆๆๆๆๆ เก่งจนเราตามไม่ทันเลยค่ะ แล้วพอเราติวทีไรเวลาถูกถามก็จะตอบผิดเยอะมากๆ จำศัพท์จำนู้นนี่นั่นไม่ได้สักที จนคิดว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงตลอด เซนเซไม่ได้ว่านะคะ แต่เราก็รู้สึกกดดันจากเค้าอยู่ดี เราชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเพื่อนตลอด ว่าทำไมเค้าทำได้ แต่ทำไมเราทำไม่ได้ ผิดที่เดิมอีกแล้ว ทั้งๆที่ควรจะจำได้ตั้งนานแล้ว
แต่เพื่อนเรากลับจำเร็วมากๆ แค่เห็นแป๊บเดียวก็จำได้แล้ว ต่างจากเราที่ภายในเวลาแค่แป๊บเดียวไม่มีทางจำได้เลย พอติวมาถึงตอนนี้เราท้อมากๆค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง เราอยากเก่งขึ้นมากๆ แต่มัวแต่ท้อแบบนี้เราก็ไม่เก่งขึ้นสักที เราอยากให้ตัวเองมีไฟ มีกำลังใจในการเรียนภาษาญี่ปุ่นมากๆเลยค่ะ 😭🙏🏻