สวัสดีค่ะ
ตามหัวเรื่องเลยค่ะ คือเราคบกับแฟนมาจะ 5 ปีแล้ว ทุกครั้งที่เราทำอะไรขัดใจเขาๆก็จะโมโหใส่ เขาเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ สุดท้ายทะเลาะทุกครั้งจบลวด้วยการ "บอกเลิก หรือ ไล่เราให้ออกจากบ้านเขา"
เราทนและรั้งมาตลอด เราบอกเข้าเสมอว่าถ้ามีอีกครั้ง จะไปแล้วจริงๆนะ
-->และวันนี้เราก็จะไปจริงๆค่ะ เราไม่รู้สึกเจ็บ ไม่มีน้ำตาไหล คือปกติไม่รู้สึกอะไรแล้วไปเก็บของเงียบๆ แล้วเขาก็มาขอร้องให้อยู่ต่อ
(เราเป็นซึมเศร้าและไบโพล่าค่ะ)
คือเหมือนเราเจ็บจนหมดความอดทน -> แล้วก็ใช้คำว่ารักมาทนอีก ->จนวันนี้คำว่ารักมัยใช้กับความอดทนไม่ได้เเล้วค่ะ
(เราจะดูใจร้ายไปไหมถ้าเราตัดความสัมพันธ์ไปเลย ณ จุดนี้เราสามารถ move on ได้นานแล้วจะอยู่ก็ได้จะไปก็ได้)
!!!! แต่ปัญหาอยู่ที่เพราะคบกันมานานเรากลัวการตอบคำถามคนรอบข้างว่า "แฟนไปไหน" "ทำไมเลิกกันคบมาตั้งนาน"
เราติดแค่ตรงจุดนี้จริงๆค่ะ
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ
โดนแฟนบอกเลิกบ่อยจนวันหนึ่งเราไม่รู้สึกเสียใจและพร้อมไปจริงๆใครเป็นแบบนี้บ้างค่ะ
ตามหัวเรื่องเลยค่ะ คือเราคบกับแฟนมาจะ 5 ปีแล้ว ทุกครั้งที่เราทำอะไรขัดใจเขาๆก็จะโมโหใส่ เขาเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ สุดท้ายทะเลาะทุกครั้งจบลวด้วยการ "บอกเลิก หรือ ไล่เราให้ออกจากบ้านเขา"
เราทนและรั้งมาตลอด เราบอกเข้าเสมอว่าถ้ามีอีกครั้ง จะไปแล้วจริงๆนะ
-->และวันนี้เราก็จะไปจริงๆค่ะ เราไม่รู้สึกเจ็บ ไม่มีน้ำตาไหล คือปกติไม่รู้สึกอะไรแล้วไปเก็บของเงียบๆ แล้วเขาก็มาขอร้องให้อยู่ต่อ
(เราเป็นซึมเศร้าและไบโพล่าค่ะ)
คือเหมือนเราเจ็บจนหมดความอดทน -> แล้วก็ใช้คำว่ารักมาทนอีก ->จนวันนี้คำว่ารักมัยใช้กับความอดทนไม่ได้เเล้วค่ะ
(เราจะดูใจร้ายไปไหมถ้าเราตัดความสัมพันธ์ไปเลย ณ จุดนี้เราสามารถ move on ได้นานแล้วจะอยู่ก็ได้จะไปก็ได้)
!!!! แต่ปัญหาอยู่ที่เพราะคบกันมานานเรากลัวการตอบคำถามคนรอบข้างว่า "แฟนไปไหน" "ทำไมเลิกกันคบมาตั้งนาน"
เราติดแค่ตรงจุดนี้จริงๆค่ะ
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ