“นักเรียนทุกคนวันนี้หมดเวลาแล้วจ้า อย่าลืมทำการบ้านแล้วเอามาส่งวันพรุ่งนี้นะค่ะ” เสียงครูดวงเทียน ซึ่งเป็นครูประจำชั้นม. 1 ห้อง 2 สั่งเด็กนักเรียนในชั้นเรียน ฉันรีบเก็บสมุดหนังสือใส่กระเป๋าหนังสือ เพราะวันนี้มีนัดกับกลุ่มเพื่อนๆกลุ่มสนิทจะไปกินหมูกระทะกันหลังเลิกเรียน เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษสำหรับฉัน
“คล้ายดาว เธอจะรีบไปไหน วันนี้เป็นเวรทำความสะอาดของแถวเรานะ” รามราชรีบบอกฉันเพราะเห็นฉันกำลังจะกลับบ้านด้วยความรีบร้อน
“แย่แล้ว..ฉันลืมไปเลยว่าเป็นเวรวันนี้ แต่รามทำแทนฉันหน่อยได้ไหม เพราะฉันนัดกับเพื่อนๆไปแล้วว่าจะรีบไป นะๆ... ช่วยหน่อยจ้า” ฉันอ้อนวอนรามราชหัวหน้าห้อง เขาทนฉันอ้อนไม่ได้ก็ยอมตกลงทำเวรแทนให้
รามราชมองตามคล้ายดาวไปด้วยตาละห้อย ที่คล้ายดาวไปแล้ว เขาตั้งใจจะให้ของขวัญกับคล้ายดาวเพราะวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเธอ แต่เขาช้าไปนิด เพราะใจไม่กล้าพอ และเธอก็เดินออกไปแล้ว
รามราชแอบชอบคล้ายดาวมาตั้งแต่ประถมต้น เขาอยู่โรงเรียนเดียวกับเธอมาตลอด และได้มีโอกาสได้อยู่ม.ต้นห้องเดียวกัน เป็นโอกาสดีของรามราช จะได้ใกล้ชิดกับคล้ายดาว ซึ่งเธอมักจะขอความช่วยเหลือจากเขาเสมอ รามราชไม่เคยปฏิเสธ เขาพร้อมเสมอที่จะทำให้เพื่อเธอ... คล้ายดาวคนพิเศษของรามราช
“ ดีใจจังฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยภูมิภาคได้ แล้วรามสอบที่ไหนได้หละ” คล้ายดาวถามรามราช เพราะเขาเป็นเพื่อนคนเดียวที่อยู่ใกล้บ้านกัน และคุ้นเคยกันตั้งแต่ประถมจนถึงม.ปลาย เขาคนเดียวที่คอยช่วยเหลือและเป็นเพื่อนเดินกลับบ้านมาตลอดหลายปีนี้
“ เราคงไปเรียนมหาวิทยาลัยชุมชน เพราะบ้านญาติอยู่แถวนั้น จะได้อาศัยอยู่บ้านญาติตอนเรียน ประหยัดค่าเช่าหอพักด้วย” รามราชตอบแบบเสียใจที่ไม่ได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับคล้ายดาว แต่พยายามเก็บความรู้สึกลึกๆเอาไว้ในใจคนเดียว
“ดีใจด้วยนะที่ดาวได้เรียนมหาวิทยาลัยดังของภาคเหนือ อย่างไรก็อย่าลืมเราคนนี้นะ ถ้าคิดถึงดาว เราเขียนจดหมายหาดาวได้เปล่า” รามราชพยายามกั้นใจพูด เพราะเกรงว่าคล้ายดาวจะตอบปฏิเสธ เขาไม่อยากเสียใจถ้าเธอไม่ตอบรับ
“ได้ซิ..เขียนไปหาเราได้ตลอดถ้ารามคิดถึงเรา ว่าแต่พอรามไปอยู่ที่อื่น รามก็จะมีแฟนและลืมเพื่อนคนนี้ไปซะมากกว่า ฮ่าๆๆ” คล้ายดาวพูดไปหัวเราะไป
“ไม่ลืมๆ ดาวนั่นแหละจะลืมเรามากกว่า ไปเจอหนุ่มๆแล้วลืมเพื่อน ฮ่าๆๆ”
ฉันไปรายงานตัวที่มหาวิทยาลัยภูมิภาค ด้วยความภาคภูมิใจ ผู้คนมากหน้าหลายตาเหลือเกิน มาจากต่างจังหวัดทั่วทุกภาคของประเทศไทย ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากเลยที่จะได้มีเพื่อนมาจากทั่วสารทิศ คงคุยกันสนุกสนาน ได้เพื่อนใหม่จากต่างจังหวัด เป็นอะไรที่มีความสุขที่สุดเลย โชคดีจริงๆได้มาเรียนมหาวิทยาลัยในฝันของฉัน
“น้องใหม่ทุกคนครับ ใครสนใจเข้าชมรมอะไรเชิญเลยนะครับ มีหลากหลายชมรมมากครับ สโมสรนักศึกษายินดีต้อนรับน้องใหม่เข้าชมรมนะครับ” เสียงดังมาจากสโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยภูมิภาค เชิญชวนน้องใหม่เข้าชมรม
ฉันเดินเข้าไปดูป้ายโฆษณาซึ่งติดแต่ละชมรมเอาไว้ที่บอร์ดของสโมสรนักศึกษา มีมากมายหลายชมรม มีให้เลือกจนตาลาย ตัดสินใจไม่ได้เลยว่าจะเลือกชมรมอะไรดี เพราะแต่ละชมรมน่าสนใจทั้งนั้น แต่ต้องเลือกเพียงชมรมเดียว
“เลิศ..นายเลือกชมรมอะไรหละ แต่ดูท่าทางนายจะชอบชมรมอาสาพัฒนาชนบทนะ เพราะหน้าตานายออกจะแนวนั้นเลย ฮ่าๆ” เพื่อนพูดแซวเลิศชัยอย่างสนุกสนาน
เลิศชัยหัวเราะตามเพื่อน แต่ดูแล้วเลิศชัยก็ไม่ได้หน้าตาบ้านๆเท่าไหร่ แค่เขาผมยุ่งหยิกเต็มหัวแค่นั้น เขาพูดหยอกล้อกับเพื่อนๆอย่างสนุกสนาน ตามภาษาวัยรุ่น
“อุ๊ย..ขอโทษครับ” เขารีบกล่าวขอโทษฉันเพราะเขาเซมาชนฉันเบาๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันรีบตอบเขาไป และเดินหนีไปอีกทางเพื่อไปดูชมรมอื่นที่น่าสนใจต่อ เขาแอบมองฉันนานแค่ไหนไม่รู้ได้ พอฉันเงยหน้าจากการดูป้ายโฆษณาชมรม เห็นเขาคนนั้นจ้องฉันอยู่ แบบตาไม่กระพริบ
เขาหลบตาเมื่อฉันมองไป “แปลกคนจริงชนแล้วยังมามองฉันอีก” ฉันคิดในใจ
เพื่อนของเลิศชัย เห็นเลิศชัยสนใจฉัน ก็แซวเลิศชัยอย่างสนุกสนาน และมีเพื่อนเขาคนหนึ่งเดินเข้ามาถามฉัน
“น้องใหม่เหมือนกันเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ” ฉันตอบแบบเสียไม่ได้ เพราะเริ่มรู้สึกไม่พอใจหนุ่มกลุ่มนี้หละ ทำท่าทางไม่เหมาะสม ดูทะลึ่งตึงตังชอบกล
“เห็นฉันเป็นตัวตลกหรือไงกัน มาคนเดียวก็ใช่ว่าจะกลัวนะบอกไว้เลย” ฉันแค่คิดในใจ แต่ท่าทางของฉันทำให้เลิศชัยบอกเพื่อนๆว่า
“อย่าไปกวนเธอเลย เข้าไปสมัครกันเถอะเดี๋ยวคนจะเต็มก่อน “ เลิศชัยชวนเพื่อนๆ
“เชิญเข้ามาในชมรมอาสาฯของเรานะครับ ทำตัวตามสบายครับน้องใหม่ น่ารักกันทุกคนเลยครับ ยินดีต้อนรับนะครับ สมาชิกของชมรมเรามีทั้งหมด 25 คน พี่ๆขอให้น้องใหม่ทุกคนแนะนำตัว โดยบอกชื่อเล่น และคณะนะครับ” รุ่นพี่ชมรมอาสาฯแนะนำและเชิญชวนน้องใหม่ที่สมัครเข้ามาเป็นสมาชิกชมรมอาสาพัฒนาชนบท
“แหม่เจ้า..สาวคนนั้นของนายเลิศก็เข้าชมรมเดียวกันกับเราเลย สงสัยติดใจนายละซิเลิศ หนุ่มหล่อแห่งคณะรัฐศาสตร์” เพื่อนของเลิศชัยแซวเขา แต่พูดดังจนฉันได้ยิน
ฉันหันไปมองตามเสียงที่ดังนั้น ด้วยแววตาต้องการเอาเรื่อง แซวกันได้ตลอดแบบนี้ต้องการอะไรกัน เลิศชัยปิดปากเพื่อนเขาทันที และมองมาที่ฉันทำท่าเหมือนจะขอโทษ แต่ฉันหมั่นไส้สะบัดหน้าหนีจากพวกเขา และไม่ยอมมองไปทางนั้นอีก
หลังจากทุกคนแนะนำตัวเสร็จ พี่ชมรมแนะนำหลักการและเหตุผล รวมทั้งเป้าหมายของชมรมอาสาฯเพื่อให้น้องใหม่ได้เข้าใจทุกประเด็นของชมรม เมื่อเสร็จเรียบร้อย พี่ๆเอาขนมและกาแฟ โอวัลตินมาต้อนรับน้องใหม่ เพื่อให้เกิดความคุ้นเคยภายในกลุ่มน้องใหม่ และกับพี่ๆชมรม
“อาทิตย์หน้าทางชมรมอาสาฯของเรา จะไปเข้าค่ายกันที่อำเภอหางดงนะครับ กิจกรรมของเราในครั้งนี้คือช่วยกันสร้างโรงอาหารใหม่ให้โรงเรียนหางดง เราจะไปกัน 2 วัน 1 คืนครับ”
พอได้ฟังพี่ชมรมบอกกล่าวเรื่องเข้าค่ายอาสาฯ พวกน้องใหม่ดีใจกันมาก เพราะอยากเข้าค่ายกันจริงๆ และทำงานเพื่อสังคม สร้างประเทศให้พัฒนาด้วยแรงที่มีของพวกเรา
และวันนั้นก็มาถึง ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้ไปทำงานเพื่อน้องๆโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่ง เพื่อนฉันอีก 2 คนเตรียมเสื้อผ้าและอาหารมาพร้อม ถึงแม้จะเป็นเวลาเพียงสั้นๆ แต่พวกสาวๆก็ทำตัวเหมือนไปปิกนิกกัน ฮ่าๆ..
ฉันแอบมองเลิศชัยทำงาน เห็นเขาเหงื่อไคลไหลย้อยไปทั้งหน้า แผ่นหลังเปียกโชก ในขณะที่เพื่อนๆของเขานั่งเล่น และเดินไปเดินมา เลิศชัยเป็นคนตั้งใจทำงานดีมาก เสียสละและทำงานด้วยใจ ซึ่งต่างจากเพื่อนๆที่มัวแต่คุยและนั่งจีบสาว ฉันเห็นแล้วแอบปลื้มเขามาก ฉันชอบผู้ชายที่มีลักษณะแบบนี้ จริงจัง ตั้งใจ เสียสละ สุภาพ ฉันแอบมองเขาอยู่นาน
“นี่..ดาวเธอปลื้มนายนั่นเหรอ ฉันเห็นเธอมองเขาตั้งนานแล้วนะ” วรีพรเพื่อนของฉันถามแบบนั้น เล่นเอาฉันสะดุ้งสุดตัว เล่นถามตรงประเด็นมาก
“เปล่าๆๆ แค่ดูท่าทางเขาขยันดีนะ” ฉันรีบปฏิเสธทันที แต่สายตาก็ยังไม่ละไปจากเขา เลิศชัยปาดเหงื่อที่หน้าเขาด้วยความเหนื่อย และหันมองมาที่ฉัน
“นั่นไง..เขามองมาทางเธอแล้ว สงสัยใจจะตรงกันนะ ฮ่าๆๆ” วรีพรพูดแซว ฉันรีบหลบตาและทำมองไปทางอื่น แต่ช้าไปกว่าเลิศชัย เขาเห็นฉันทำแบบนั้น ทำให้เขาหัวเราะออกมา และดูเหมือนเขาจะพอใจมากที่ฉันทำท่าทางแบบนั้น
ทางเลือกแห่งรัก(ตอน 1)
“คล้ายดาว เธอจะรีบไปไหน วันนี้เป็นเวรทำความสะอาดของแถวเรานะ” รามราชรีบบอกฉันเพราะเห็นฉันกำลังจะกลับบ้านด้วยความรีบร้อน
“แย่แล้ว..ฉันลืมไปเลยว่าเป็นเวรวันนี้ แต่รามทำแทนฉันหน่อยได้ไหม เพราะฉันนัดกับเพื่อนๆไปแล้วว่าจะรีบไป นะๆ... ช่วยหน่อยจ้า” ฉันอ้อนวอนรามราชหัวหน้าห้อง เขาทนฉันอ้อนไม่ได้ก็ยอมตกลงทำเวรแทนให้
รามราชมองตามคล้ายดาวไปด้วยตาละห้อย ที่คล้ายดาวไปแล้ว เขาตั้งใจจะให้ของขวัญกับคล้ายดาวเพราะวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเธอ แต่เขาช้าไปนิด เพราะใจไม่กล้าพอ และเธอก็เดินออกไปแล้ว
รามราชแอบชอบคล้ายดาวมาตั้งแต่ประถมต้น เขาอยู่โรงเรียนเดียวกับเธอมาตลอด และได้มีโอกาสได้อยู่ม.ต้นห้องเดียวกัน เป็นโอกาสดีของรามราช จะได้ใกล้ชิดกับคล้ายดาว ซึ่งเธอมักจะขอความช่วยเหลือจากเขาเสมอ รามราชไม่เคยปฏิเสธ เขาพร้อมเสมอที่จะทำให้เพื่อเธอ... คล้ายดาวคนพิเศษของรามราช
“ ดีใจจังฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยภูมิภาคได้ แล้วรามสอบที่ไหนได้หละ” คล้ายดาวถามรามราช เพราะเขาเป็นเพื่อนคนเดียวที่อยู่ใกล้บ้านกัน และคุ้นเคยกันตั้งแต่ประถมจนถึงม.ปลาย เขาคนเดียวที่คอยช่วยเหลือและเป็นเพื่อนเดินกลับบ้านมาตลอดหลายปีนี้
“ เราคงไปเรียนมหาวิทยาลัยชุมชน เพราะบ้านญาติอยู่แถวนั้น จะได้อาศัยอยู่บ้านญาติตอนเรียน ประหยัดค่าเช่าหอพักด้วย” รามราชตอบแบบเสียใจที่ไม่ได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับคล้ายดาว แต่พยายามเก็บความรู้สึกลึกๆเอาไว้ในใจคนเดียว
“ดีใจด้วยนะที่ดาวได้เรียนมหาวิทยาลัยดังของภาคเหนือ อย่างไรก็อย่าลืมเราคนนี้นะ ถ้าคิดถึงดาว เราเขียนจดหมายหาดาวได้เปล่า” รามราชพยายามกั้นใจพูด เพราะเกรงว่าคล้ายดาวจะตอบปฏิเสธ เขาไม่อยากเสียใจถ้าเธอไม่ตอบรับ
“ได้ซิ..เขียนไปหาเราได้ตลอดถ้ารามคิดถึงเรา ว่าแต่พอรามไปอยู่ที่อื่น รามก็จะมีแฟนและลืมเพื่อนคนนี้ไปซะมากกว่า ฮ่าๆๆ” คล้ายดาวพูดไปหัวเราะไป
“ไม่ลืมๆ ดาวนั่นแหละจะลืมเรามากกว่า ไปเจอหนุ่มๆแล้วลืมเพื่อน ฮ่าๆๆ”
ฉันไปรายงานตัวที่มหาวิทยาลัยภูมิภาค ด้วยความภาคภูมิใจ ผู้คนมากหน้าหลายตาเหลือเกิน มาจากต่างจังหวัดทั่วทุกภาคของประเทศไทย ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากเลยที่จะได้มีเพื่อนมาจากทั่วสารทิศ คงคุยกันสนุกสนาน ได้เพื่อนใหม่จากต่างจังหวัด เป็นอะไรที่มีความสุขที่สุดเลย โชคดีจริงๆได้มาเรียนมหาวิทยาลัยในฝันของฉัน
“น้องใหม่ทุกคนครับ ใครสนใจเข้าชมรมอะไรเชิญเลยนะครับ มีหลากหลายชมรมมากครับ สโมสรนักศึกษายินดีต้อนรับน้องใหม่เข้าชมรมนะครับ” เสียงดังมาจากสโมสรนักศึกษามหาวิทยาลัยภูมิภาค เชิญชวนน้องใหม่เข้าชมรม
ฉันเดินเข้าไปดูป้ายโฆษณาซึ่งติดแต่ละชมรมเอาไว้ที่บอร์ดของสโมสรนักศึกษา มีมากมายหลายชมรม มีให้เลือกจนตาลาย ตัดสินใจไม่ได้เลยว่าจะเลือกชมรมอะไรดี เพราะแต่ละชมรมน่าสนใจทั้งนั้น แต่ต้องเลือกเพียงชมรมเดียว
“เลิศ..นายเลือกชมรมอะไรหละ แต่ดูท่าทางนายจะชอบชมรมอาสาพัฒนาชนบทนะ เพราะหน้าตานายออกจะแนวนั้นเลย ฮ่าๆ” เพื่อนพูดแซวเลิศชัยอย่างสนุกสนาน
เลิศชัยหัวเราะตามเพื่อน แต่ดูแล้วเลิศชัยก็ไม่ได้หน้าตาบ้านๆเท่าไหร่ แค่เขาผมยุ่งหยิกเต็มหัวแค่นั้น เขาพูดหยอกล้อกับเพื่อนๆอย่างสนุกสนาน ตามภาษาวัยรุ่น
“อุ๊ย..ขอโทษครับ” เขารีบกล่าวขอโทษฉันเพราะเขาเซมาชนฉันเบาๆ
“ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันรีบตอบเขาไป และเดินหนีไปอีกทางเพื่อไปดูชมรมอื่นที่น่าสนใจต่อ เขาแอบมองฉันนานแค่ไหนไม่รู้ได้ พอฉันเงยหน้าจากการดูป้ายโฆษณาชมรม เห็นเขาคนนั้นจ้องฉันอยู่ แบบตาไม่กระพริบ
เขาหลบตาเมื่อฉันมองไป “แปลกคนจริงชนแล้วยังมามองฉันอีก” ฉันคิดในใจ
เพื่อนของเลิศชัย เห็นเลิศชัยสนใจฉัน ก็แซวเลิศชัยอย่างสนุกสนาน และมีเพื่อนเขาคนหนึ่งเดินเข้ามาถามฉัน
“น้องใหม่เหมือนกันเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ” ฉันตอบแบบเสียไม่ได้ เพราะเริ่มรู้สึกไม่พอใจหนุ่มกลุ่มนี้หละ ทำท่าทางไม่เหมาะสม ดูทะลึ่งตึงตังชอบกล
“เห็นฉันเป็นตัวตลกหรือไงกัน มาคนเดียวก็ใช่ว่าจะกลัวนะบอกไว้เลย” ฉันแค่คิดในใจ แต่ท่าทางของฉันทำให้เลิศชัยบอกเพื่อนๆว่า
“อย่าไปกวนเธอเลย เข้าไปสมัครกันเถอะเดี๋ยวคนจะเต็มก่อน “ เลิศชัยชวนเพื่อนๆ
“เชิญเข้ามาในชมรมอาสาฯของเรานะครับ ทำตัวตามสบายครับน้องใหม่ น่ารักกันทุกคนเลยครับ ยินดีต้อนรับนะครับ สมาชิกของชมรมเรามีทั้งหมด 25 คน พี่ๆขอให้น้องใหม่ทุกคนแนะนำตัว โดยบอกชื่อเล่น และคณะนะครับ” รุ่นพี่ชมรมอาสาฯแนะนำและเชิญชวนน้องใหม่ที่สมัครเข้ามาเป็นสมาชิกชมรมอาสาพัฒนาชนบท
“แหม่เจ้า..สาวคนนั้นของนายเลิศก็เข้าชมรมเดียวกันกับเราเลย สงสัยติดใจนายละซิเลิศ หนุ่มหล่อแห่งคณะรัฐศาสตร์” เพื่อนของเลิศชัยแซวเขา แต่พูดดังจนฉันได้ยิน
ฉันหันไปมองตามเสียงที่ดังนั้น ด้วยแววตาต้องการเอาเรื่อง แซวกันได้ตลอดแบบนี้ต้องการอะไรกัน เลิศชัยปิดปากเพื่อนเขาทันที และมองมาที่ฉันทำท่าเหมือนจะขอโทษ แต่ฉันหมั่นไส้สะบัดหน้าหนีจากพวกเขา และไม่ยอมมองไปทางนั้นอีก
หลังจากทุกคนแนะนำตัวเสร็จ พี่ชมรมแนะนำหลักการและเหตุผล รวมทั้งเป้าหมายของชมรมอาสาฯเพื่อให้น้องใหม่ได้เข้าใจทุกประเด็นของชมรม เมื่อเสร็จเรียบร้อย พี่ๆเอาขนมและกาแฟ โอวัลตินมาต้อนรับน้องใหม่ เพื่อให้เกิดความคุ้นเคยภายในกลุ่มน้องใหม่ และกับพี่ๆชมรม
“อาทิตย์หน้าทางชมรมอาสาฯของเรา จะไปเข้าค่ายกันที่อำเภอหางดงนะครับ กิจกรรมของเราในครั้งนี้คือช่วยกันสร้างโรงอาหารใหม่ให้โรงเรียนหางดง เราจะไปกัน 2 วัน 1 คืนครับ”
พอได้ฟังพี่ชมรมบอกกล่าวเรื่องเข้าค่ายอาสาฯ พวกน้องใหม่ดีใจกันมาก เพราะอยากเข้าค่ายกันจริงๆ และทำงานเพื่อสังคม สร้างประเทศให้พัฒนาด้วยแรงที่มีของพวกเรา
และวันนั้นก็มาถึง ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้ไปทำงานเพื่อน้องๆโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่ง เพื่อนฉันอีก 2 คนเตรียมเสื้อผ้าและอาหารมาพร้อม ถึงแม้จะเป็นเวลาเพียงสั้นๆ แต่พวกสาวๆก็ทำตัวเหมือนไปปิกนิกกัน ฮ่าๆ..
ฉันแอบมองเลิศชัยทำงาน เห็นเขาเหงื่อไคลไหลย้อยไปทั้งหน้า แผ่นหลังเปียกโชก ในขณะที่เพื่อนๆของเขานั่งเล่น และเดินไปเดินมา เลิศชัยเป็นคนตั้งใจทำงานดีมาก เสียสละและทำงานด้วยใจ ซึ่งต่างจากเพื่อนๆที่มัวแต่คุยและนั่งจีบสาว ฉันเห็นแล้วแอบปลื้มเขามาก ฉันชอบผู้ชายที่มีลักษณะแบบนี้ จริงจัง ตั้งใจ เสียสละ สุภาพ ฉันแอบมองเขาอยู่นาน
“นี่..ดาวเธอปลื้มนายนั่นเหรอ ฉันเห็นเธอมองเขาตั้งนานแล้วนะ” วรีพรเพื่อนของฉันถามแบบนั้น เล่นเอาฉันสะดุ้งสุดตัว เล่นถามตรงประเด็นมาก
“เปล่าๆๆ แค่ดูท่าทางเขาขยันดีนะ” ฉันรีบปฏิเสธทันที แต่สายตาก็ยังไม่ละไปจากเขา เลิศชัยปาดเหงื่อที่หน้าเขาด้วยความเหนื่อย และหันมองมาที่ฉัน
“นั่นไง..เขามองมาทางเธอแล้ว สงสัยใจจะตรงกันนะ ฮ่าๆๆ” วรีพรพูดแซว ฉันรีบหลบตาและทำมองไปทางอื่น แต่ช้าไปกว่าเลิศชัย เขาเห็นฉันทำแบบนั้น ทำให้เขาหัวเราะออกมา และดูเหมือนเขาจะพอใจมากที่ฉันทำท่าทางแบบนั้น